Runnin’ tattoo: Tamara
Wat is een grotere uitdaging? Het lopen van een marathon, of het laten zetten van een tatoeage? Tamara gaf zichzelf deze tattoo als beloning na haar eerste marathon. Een blijvende herinnering aan niet alleen haar eerste marathon, maar ook aan haar vader.
[heading size=4 style=underline]Tamara[/heading]Op 14 april 2013 liep Tamara haar eerste marathon in Rotterdam. Haar strijd tegen de kilometers leverde een mooie medaille op, die ze opdroeg aan haar vader. Hij leverde zijn eigen strijd voor zijn gezondheid. Een tatoeage met een diepere betekenis.
Tamara: Ik ben in de zomer van 2010 begonnen met hardlopen met de mp3’s van Evy Gruyaards (start 2 run) Ik had al een basisconditie dus de 5 kilometer werden al gauw 10 en toen vond ik de halve marathon wel heel erg spannend om te proberen. Grenzen verleggen is tof, dus die halve marathon werd ineens een hele marathon. Tuurlijk ging het niet altijd heel makkelijk en moest ik vaak opstaan na het vallen en zaten er belabberde trainingen bij. Maar over het algemeen kan ik zeggen dat het best aardig ging allemaal. De eerste marathon ging me best goed af. Ik moest er wel keihard voor werken maar zeker te doen. Mijn favoriete wedstrijdafstand is de marathon. Daar haal ik de meeste voldoening uit.
Ik heb nu drie tattoo’s waarvan één hardloopgerelateerd. Een hardloopmeisje met ‘42.195’ eronder, de afstand van de marathon. Ik heb deze tattoo laten zetten om verschillende redenen. Ik wilde heel graag een tweede tattoo maar ik durfde niet en ik wist niet goed wat ik moest laten zetten. De drempel was heel hoog omdat ik bang was voor het laten zetten. Toen kwam ik dit ontwerp ergens tegen op het internet. En ik dacht meteen: deze is voor mij! Met mijn eerste marathon in het vooruitzicht (Marathon van Rotterdam 14 april 2013) wilde dat dit mijn beloning maar ook een uitdaging voor me moest zijn. Ook zou ik mijn medaille voor mijn allereerste marathon opdragen aan mijn vader die het lichamelijk erg zwaar had te verduren, omdat hij een harttransplantatie moest ondergaan. Hij heeft ook strijdlust en daarom vond ik dat hij die medaille had verdiend! Inmiddels is mijn vader helaas overleden maar ik heb hem de medaille mogen overhandigen. Gelukkig. Ik wilde een blijvende herinnering dus daarom ook de tattoeage.Het ontwerp kwam ik tegen op Pinterest. Wel in mijl. Ik heb hem gespiegeld omdat ik hem boven mijn linkerenkel wilde hebben en het poppetje moest natuurlijk wel naar voren lopen en ik heb er kilometers van gemaakt. De betekenis spreekt uiteraard voor zich:het is de kroning op mijn resultaat, het uitlopen van mijn marathon. Het bewijs dat ik de marathon heb gelopen wat ik altijd met me mee draag. Ik heb hem twee dagen na het lopen van de marathon laten zetten op dinsdag 16 april 2013 bij Tattooshop Lucky Shot in Drachten. De afspraak stond al heel lang vast. Een stok achter de deur! Ik had met de tattoo artiest afgesproken: mocht de marathon niet goed gaan, ik hem niet uitlopen, of geblesseerd raken of whatever dan mocht ik de afspraak afblazen. Dat was wel een fijn idee. Maar natuurlijk wilde ik supergraag die tattoo dus ik hoopte dat alles goed zou gaan zodat ik die verdiende tattoo mocht ophalen.Ik kreeg bij het idee hele leuke reacties op het idee voor deze tattoo. Reacties als: Wauw, past echt bij je, voor jou gemaakt! en dat vond ik eigenlijk zelf ook. Al vond het ik het best wel spannend om het te laten zetten. Ik zei vaak voor de grap: ik loop liever nog een marathon dan het zetten van een tatoeage. Zo spannend vond ik het. Het uiteindelijke zetten was een fluitje van een cent. Het stond er binnen een kwartier op en de pijn viel reuze mee. De reacties nu ik de tatoeage heb zijn ook heel erg positief! Vooral krijg ik reacties als: ik ben niet zo van de tattoos, maar deze is wel heel bijzonder. Erg subtiel. Hij is natuurlijk erg bijzonder. Een herinnering aan een bijzondere prestatie!Ik zou graag nog een tattoo willen hebben. Ik heb nu inmiddels een leeuwinnetje op mijn rechter bovenarm, die staat er al heel lang. Daar is dat marathonmeisje bijgekomen en intussen heb ik ook nog een sugarskull ter ere van mijn vader op mijn linkerbovenarm laten zetten. Ik zit er aan te denken nog een hardloopmeisje op mijn kuit te laten zetten maar dan meer in cartoon/pin up stijl. Maar daar moet ik nog over brainstormen samen met de tattoo artist.Hardlopen betekent voor mij a way of life! Ik train drie keer in de week en het is echt een verslaving geworden. Ik zou geen leven zonder hardlopen kunnen voorstellen. Ik heb inmiddels drie marathons gelopen en vind het fijn om van marathon naar marathon te trainen. Ik vind het leuk om marathons te plannen en daar trainingschema’s tussen te plannen. Persoonlijke records halen is leuk, maar ik vind het leuker om er veel plezier in te hebben. Ik vind Rotterdam wel leuk om records te halen maar het is geen must. Ik loop het liefst een marathon met een goed gevoel dan mezelf af te beulen. De afstand op zich is al een hele veldslag. Kortere afstanden vindt ik wel leuk om op stuk te gaan alhoewel het hart toch bij duurlopen ligt.
Heb jij je passie op je huid laten vereeuwigen en wil je jouw verhaal delen? Stuur mij dan een berichtje!
4 reacties
Tamara van der Leij
Wat leuk en lief dat je me letterlijk hebt geciteerd. Mooi is het geworden. Dank je wel.
x Tamara.
Andrea
Aan een goed verhaal hoeft niet veel gedaan te worden 🙂
Hans Verbeek
Tamara klinkt hetzelfde als Tarahumara: hardlopen is een manier van leven.
You go girl
Tamara van der Leij
dank je Hans!