Runnin' tattoo #Steven • Run Andrea Run

De ultrarun aller ultraruns. Spartathlon is voor veel ultralopers een ultiem doel. In de voetsporen van Phidippides (490 voor Christus) de 246 kilometer lange weg afleggen van Athene naar Sparta om aan de voeten van Phidippides na een slopende race in tranen of gelach neer te storten. En dat binnen een tijdslimiet van 36 uur.

[heading size=4 style=underline]Steven[/heading]Het is niet velen gegund. Finishen in Sparta. Het uitvalspercentage is hoog, afhankelijk van de omstandigheden. In 2012, de warmste editie ooit, finishte maar 72 (waaronder Léonie van der Haak) van de 310 gestarte atleten. De afgelopen editie van september 2016 kende meer finishers, wel 63%! Hieronder ook de 37-jarige Steven Vanmolecot, die net binnen de tijdslimiet wist te finishen. Ondanks dat hij pas sinds 3,5 jaar aan het hardlopen is, was dit toch al zijn 2e deelname aan Spartathlon.

[heading size=4 style=underline]Tweemaal is scheepsrecht[/heading]Steven vertelt over zijn avontuur. “Mijn eerste deelname was een ramp door een zware blessure, maar toch wilde ik starten omdat het misschien mijn enigste deelname ooit kon zijn. Totaal onverwacht mocht ik dit jaar weer starten en meteen begon de zware voorbereiding en ook moest ik nog wat aan bepaalde punten werken . Het viel op dat ik tijdens een 24h race altijd een serieuze dip kreeg rond 3h in de nacht en daar heb ik meteen aan gewerkt. Bijna wekelijks heb ik getraind tussen 23h en 5h in de morgen. Ook de wekelijkse trainingen waren redelijk zwaar. Mijn zwaarste trainingsweek was een 300km week. Dit in combinatie met een fulltime job en vrouw en kindjes was soms niet eenvoudig.”

[heading size=4 style=underline]Alles verloren[/heading]Maar een goede voorbereiding is het halve werk. Een ultrarun kan niet zonder een gedegen voorbereiding, waarbij alles staat of valt met een strategische planning, waarbij teamwork heel belangrijk is. Het ging mis. “Tijdens de race ging alles heel goed, maar toch is het niet gegaan zoals het moet. Na ongeveer 140km lopen kreeg ik te horen van mijn begeleider dat die al mijn materiaal zoals reserve kledij, drinken enzo was vergeten aan een vorig checkpoint. Na veel bellen was alles verloren en moest ik dus die laatste 100km verder zonder mijn vertrouwde materiaal. De nacht was heel koud met amper 2 graden op de bergtop, terwijl het overdag 34 graden was. Doordat ik geen kledij meer had was het bijzonder koud voor mij in de nacht.

[heading size=4 style=underline]No quiting[/heading]Steven zette door en gaf de moed niet op. “Op 45km van het einde had ik nog meer dan 2h30 voorsprong op sluitingstijd, dus alles zag er goed uit en ik zou binnenkomen rond de 33h30min. Maar helaas kwam er een hele zware inzinking. Na 223km lopen wou ik zelfs stoppen. Ik zat er helemaal doorheen en ik was juist even buiten bewustzijn geweest.

Maar mijn begeleider en een dokter hebben mij toch doen doorgaan. Uiteindelijk had ik in Sparta nog maar 18 minuten over en heb ik de 246km in 35h42min kunnen uitlopen.” Een onwijs knappe prestatie. In de 34 edities van Spartathlon is het zo’n 40 Belgen gelukt te finishen binnen de tijdslimiet, waar Steven er een trotse één van is. “Een Spartaan voor het leven”, zoals hij het zelf noemt. En daar wilde hij een blijvende herinnering aan hebben.

[heading size=4 style=underline]Vereeuwigen[/heading]Meerdere Spartathlon finishers gingen hem voor: het laten vereeuwigen van deze knappe prestatie in de huid. Een tatoeage kon niet uitblijven, Stevens 7e. “Ik heb hem op de kuit laten zetten. ik heb altijd gezegd; als ik Sparta haal , laat ik een tattoo zetten op de kuit. Een ex-collega van mij is nu tatoeëerder, die heeft me tussen zijn vele afspraken bij genomen. 10 dagen later stond hij er al op. Ik was heel tevreden toen ik het resultaat zag. Het was zelfs beter dan ik had verwacht! De tekening is eigenlijk een kopie van de medaille die we gekregen hebben. Hier en daar zijn er kleine veranderingen, maar het symbool is ‘de boodschapper’ die je ziet zoals het duizenden jaren geleden allemaal gebeurd zou zijn.”

[heading size=4 style=underline]He did it![/heading]Een tatoeage met een bijzondere betekenis voor Steven. “Die tatoeage betekent heel veel voor mij. Ik heb er erg zwaar voor moeten trainen en ik heb nog nooit zó afgezien in mijn leven. De laatste 45km waren extreem zwaar voor mij. De Spartathlon is iets dat elke ultraloper wel eens wil mee maken maar helaas zijn we maar met een klein groepje finishers. Dit maakt het voor mij heel speciaal dat ik daar nu bij ben . Ik ben ook nog maar 3,5 jaar bezig met lopen en mensen verklaarden mij gewoon gek als ik vertelde dat de Spartathlon mijn grote droom was. Nu amper 3,5 jaar later is die droom al in vervulling en kan ik zelf amper geloven.” Steven, check je kuit en je prachtige troffee: you did it!! Gefeliciteerd met je fantastische prestatie!

Heb jij je passie op je huid laten vereeuwigen en wil je jouw verhaal delen? Stuur mij dan een berichtje!

Foto’s: V. Charalampidou en Steven Vanmolecot