Marathon van Parijs #6

Gisteren kon je al lezen dat Zelia zondag de halve marathon van de CPC Loop, plus een toetje, heeft gelopen. En hoe? Wat kan ik hier als trainer nou op zeggen? Foei Zelia dat je niet in je zone bent gebleven? Nee, ik ben gewoon ongelooflijk trots op je! Je PR smashen met 14,5 minuut is fantastisch! Maar nog belangrijker is het plezier dat jij hebt gehad van deze ’training’ en de euforie die nu nog door je aderen giert. Vandaag mijn brief aan Zelia.

Lieve Zelia,

Wat heb ik vorige week met samengeknepen billetjes bij de telefoon gezeten. Ik hoopte zo voor je dat je koorts maar heel kortdurend was en dat je voldoende hersteld zou zijn voor jouw halve marathon tijdens de CPC. Jouw berichtje woensdag dat je koorts, spierpijn en een snotneus had, deden mijn hart een slag over slaan. Volgens mij raakte ik bijna nog meer in paniek dan je zelf deed. Donderdags was de koorts gelukkig weg en vrijdag voelde je je ook al beter. Maar koorts betekent rust. Lopen met koorts is so wie so uit den boze en voor iedere dag koorts mag je eigenlijk twee dagen niet sporten. Dit regeltje hanteren betekende dat je zondag wel weer mocht lopen. Maar hallo, meteen maar even een lld van 28 km? Is dat wel verstandig? Ik heb zitten denken en dubben, informatie gezocht, kon ik niet iets in het schema veranderen? Maar de tijd tot aan je marathon in Parijs tikt door en het komende blok van drie weken worden je zwaarste trainingsweken.

Je schema gaf aan dat je zondag 28 km moest lopen. Al enkele maanden geleden vroeg je me of je dan de halve marathon tijdens de CPC in Den Haag moest lopen. Dat was prima in te plannen, mits je je lld tempo zou lopen en aan je halve marathon nog 7 kilometer vast zou plakken om tot die 28 km te komen.
Na je Groet uit Schoorl run bleek dat je angst voor de bezemwagen en de tijdslimiet dieper zat dan we dachten. Dat was echt iets waar we aan moesten werken, want het kostte je in Schoorl te veel energie en vooral je loopplezier! En dat is juist wat wel voorop moet blijven staan. Daarom zou de CPC een mooie test worden. Mits je griep geen roet in het eten gooide… Na wat gepuzzel in je schema had ik een paar opties voor je. Omdat ik wist dat de 3e optie je in het verkeerde keelgat zou schieten (namelijk het niet lopen van de CPC, maar voor jezelf een lld doen) wilde ik je het liefst even spreken. Aan de telefoon kon ik mijn idee uitleggen èn… als je voor deze optie zou kiezen zou ik met je meefietsen. Maar het was al meteen duidelijk dat je de CPC hoe dan ook wilde gaan lopen. Daarover kon ik heel kort zijn: zodra je voelde dat je lichaam zou protesteren: uitstappen! En omdat het een lld is en je net ziek bent geweest: zone 1 en geen hartslag harder! Gelet op je progressie zou je in deze zone al een PR kunnen lopen, dat heb je in de trainingen al bewezen. Nu moest het er nog uitkomen.

Met een laatste succeswens vertrok je zondag vol van de zenuwen naar Den Haag en kon ik alleen maar afwachten. Geloof me, ik heb zondagmiddag regelmatig op de klok gekeken en kon het niet laten om je onderweg nog even een berichtje te sturen. Ik had geen idee hoe het op dat moment met je zou gaan en ik hoopte zo dat je je angsten de baas was. Totdat ik daar je verlossende berichtje kreeg: “Oeps…” gevolg door een überblije foto en “14,5 minuut van mijn PR in Eindhoven af”. Ik staarde een beetje vreemd naar het beeldscherm. Las ik dat nou goed? Hoeveel van je PR af?? Ik moest het echt zelf van je horen en je wil niet weten hoe ongelooflijk blij ik was! En dan je vriendinnen die je van begin tot einde gesteund hebben en met je meegelopen hebben! Ze zijn stuk voor stuk fantastisch en maken deze reis samen met jou.
Ik ben zo trots op je! Hoe je je herpakt hebt na de Groet uit Schoorl Run, hoe je op onderzoek bent gegaan naar de oorzaak van je angst, hoe je hier mee om gaat, hoe je je door de steeds zwaarder wordende trainingsweken heen slaat, je bizar grote motivatie, hoe ongelooflijk veel inspiratie jij iedereen om je heen en ook mij geeft! En dan je PR…! Toch… er klopte iets niet… Die tijd… Als ik jouw hartslagzones ken, weet ik ook hoe hard jij loopt in je zones… Dan weet ik ook dat dit geen zone 1 was… Je gaf al aan dat je iets niet helemaal volgens de afspraak had gedaan. Maar wel heel bewust deze keuze gemaakt heb en je lichaam hebt aangevoeld tijdens het lopen. Je hebt een enorm risico genomen door met een hogere hartslag te lopen. Gelukkig heeft dit heel goed uitgepakt en ik vertrouw je blindelings als je zegt dat je goed naar je lichaam hebt geluisterd. De voors en tegens hebben we uitgebreid besproken en jij bent de enige die voelt tot wat jouw lichaam op dat moment in staat is. Je hebt zondag geshined en ik hoop zo dat je dit gevoel ook tijdens en na je marathon zult hebben! En je aansluitende 7… eeh 8 kilometer? Ja díe heb je wel op het juiste tempo gelopen!

Lieve Zelia, bedankt voor je mooie brief, je lieve woorden en een stel veren die nu nog zeer doen. Ik heb je brief met tranen in de ogen gelezen en ben zo blij dat ik je op jouw reis naar de marathon mag begeleiden. Je zit nu in je zwaarste trainingsweken en ik weet uit ervaring dat dit niet de makkelijkste weken zijn. Zeker mentaal niet. De twijfels of je er wel klaar voor bent, of je het wel kunt, etc. Het hoort er allemaal bij! Naar aanleiding van jouw raceverslag gaan we de komende weken nog de puntjes op de i zetten. Jij bent er op 12 april helemaal klaar voor!

Liefs, Andrea

Foto’s: Zelia