Bezinning

De wekker gaat om 4.00 uur. Het duurt even voordat ik me dat realiseer. Ik lig nog in coma en ben ver weg in dromenland. Maar zodra ik me bedenk waarom die wekker zo vroeg staat, spring ik uit mijn behaaglijk warme bedje. Mijn kleding voor vandaag ligt al klaar, mijn fiets ligt al achterin de auto.

[heading size=4 style=underline]Gaap[/heading]Na de gebruikelijke ochtendrituelen stap ik de auto in en rijd naar Doorn. Nog meer vroege vogels hebben zich verzameld. Why? Vandaag lopen we met het Bevrijdingsvuur van Wageningen naar Doorn. We lopen voor onze vrijheid. En die van jou. Vanuit zo’n 70 gemeenten lopen sinds middernacht groepen hardlopers met het Bevrijdingsvuur terug naar hun eigen gemeente. Zo wordt het Bevrijdingsvuur verspreid over Nederland. Rond 5.15 uur staat er al een bont gezelschap op de afgesproken plek. De ene wat meer wakker dan de ander. Ik kan een gaap niet onderdrukken. Wij starten om 6.30 vanaf het 5 mei Plein, bij Hotel de Wereld, waar op 5 mei 1945 de capitulatieonderhandelingen begonnen.

[heading size=4 style=underline]Wageningen[/heading]Met een opkomende zon worden we per bus naar Wageningen gebracht. Hier worden we op het 5 mei Plein afgezet. Dichter bij het Bevrijdingsvuur kan niet: de bus parkeert er recht voor. Na een groepsfoto starten we in de vroege ochtendstilte met onze tocht van ruim 26 kilometer naar Doorn. Zoals vroeger het verzet vooral in de nacht actief was, zo waren er al vele groepen hardlopers vanaf middernacht de donkere nacht ingelopen om het vuur over het land te verspreiden. Onze groep bestaat uit 42 lopers en begeleiding per fiets en auto.

[heading size=4 style=underline]Indrukwekkend[/heading]Vanuit Wageningen lopen we westwaarts richting de Utrechtse Heuvelrug, die voor ons opdoemt. De Grebbeweg leidt ons eerst langs het Militaire Ereveld Grebbeberg. Gisteravond vond hier een herdenking plaats en vele kransen en bloemen waren gelegd. Ook de graven waren bedolven onder de bloemen. Een prachtig, indrukwekkend, maar ook verdrietig gezicht. Ik kom wel eens vaker langs oorlogsgraven, maar op een dag als vandaag grijpt de geschiedenis mij des te meer aan. Helemaal als je je bedenkt dat de grond waar wij nu op lopen jarenlang een strijdtoneel was waar veel bloed heeft gevloeid. Bloed van mensen die voor onze vrijheid gestreden hebben. Met diezelfde bevochten vrijheid koos ik er vanochtend voor om onmenselijk vroeg mijn bed uit te komen. Het is een klein gebaar, maar het doet me veel. Een moment van bezinning op z’n tijd hoort er bij.

[heading size=4 style=underline]Lopen in vrijheid[/heading]Na een stop bij het Ereveld vervolgen we onze weg. Om de vijf kilometer hebben we een stop, waar even wat gedronken kan worden en waar zo nodig gewisseld kan worden. Niet iedereen loopt namelijk de hele afstand en we hebben fietsen mee voor wie even een stuk wil fietsen. Onze colonne wordt vooraf gegaan door een auto, die ons begeleidt op het fietspad. Totdat een politiebusje naast ons komt rijden. Na een kort overleg en de overredingskracht van ruim 40 lopers mogen we onze weg vervolgen. Met begeleidingsauto voorop. Hoewel we een flinke afstand afleggen in een rustig tempo, vliegt de tijd voorbij en daarmee ook de kilometers. Elst, Amerongen en Leersum zijn we al voorbij. In Doorn maken we eerst een stop bij het Zonnehuis, een verzorgingshuis. Hier worden we ontvangen met koffie en thee. Nadat we allemaal een zelfde shirt aan hebben getrokken en met het vuur uit de lantaarn de fakkels hebben ontstoken, leggen we onze laatste paar 100 meter af richting het gemeentehuis. Hier staat burgemeester Naafs ons op te wachten. Gezamenlijk ontsteken we het Bevrijdingsvuur voor het gemeentehuis, waarna we binnen worden ontvangen voor een ontbijt in de raadszaal. RTV Utrecht was aanwezig om onze aankomst vast te leggen. Het filmpje kun je hier zien.

[heading size=4 style=underline]70 jaar[/heading]Volgend jaar is het 70 jaar geleden dat Nederland werd bevrijd. Dat vraagt om een bijzondere editie van de Bevrijdingsloop. De ideeën zijn er al, mooie ideeën. Dat gaat een editie worden die ik echt niet wil missen. Voor nu ga ik genieten van mijn vrijheid: met de benen op de bank. Ik hoef even niets meer.

Foto’s: John van Hamersveld, Ellen Abbring, pa, RunAndreaRun