Een maand na Helweek

Precies een maand geleden eindige Nationale Helweek en daarmee ook mijn Helweek. Precies een maand geleden had ik een heel dubbel gevoel. De indrukken van die week, de confrontaties, regeltjes, inzichten en mijn eigen prestatiedrang maakten me een paar dingen heel erg duidelijk.

[heading size=4 style=underline]The month after[/heading]Een maand verder. Ik heb voor mezelf het een en ander op een rijtje kunnen zetten. Hier en daar met een beetje hulp van lieve mensen in mijn omgeving. Het is namelijk niet niks geweest. Helweek heeft een diepe indruk achter gelaten. Het (bijna) iedere dag om 5 uur op staan en om 22 uur in bed liggen was eigenlijk een verademing. Ik had er geen moeite mee om zo vroeg onder de wol te duiken en dat had voornamelijk te maken met het feit dat de televisie die week uit bleef en ik een uur voordat ik naar bed ging de laptop en social media zoveel mogelijk uitschakelde en mijn heil zocht in lezen. Nu Helweek voorbij is merk ik dat ik in mijn oude gewoontes verval. Why?

[heading size=4 style=underline]Changes[/heading]Daarnaast werd ik tijdens Helweek ‘gedwongen’ dagelijks met een thema te werken. Gewoontes in kaart brengen, focus en modus, timemanagement, uit je comfortzone komen, rust en herstel, jezelf de hele dag veren in je reet steken en uiteindelijk de zondag waarbij je jezelf mocht belonen voor het behalen van je Helweek. Mijn eerste gevoel was een gevoel van gemis. Alsof ik zonder verdere instructies in het diepe werd gegooid. En nu dan? Om de goede punten uit Helweek vast te houden is veel discipline en doorzettingsvermogen nodig. Een aantal punten heb ik doorgevoerd, maar op een aantal punten ben ik toch weer in mijn oude gewoontes vervallen. Why?

[heading size=4 style=underline]I can’t be perfect[/heading]Toch heeft Helweek mij een groot inzicht gebracht. Ik ben er achter gekomen dat het bij mij nooit genoeg is… Niet alleen in mijn sport moet alles harder, better, faster, stronger. Ook in het dagelijks leven, mijn werk, in huis, etc. wil ik alles perfect doen. Te perfect. Daardoor leg ik mezelf een onmogelijke druk op en flip ik de pan uit als ik in de keuken bijvoorbeeld misgrijp in de bestekla omdat ik tegelijkertijd met mijn andere hand kokend water op  mijn koffie giet. Als ik stress ervaar, wordt dit gedrag nog eens extra versterkt. Wanneer is genoeg nu eens genoeg? Nooit? Maar dan word je toch gek?

[heading size=4 style=underline]Ygenwijs[/heading]Sanne interviewde mij voor Ygenwijs over prikkels en perfectionisme. Ik ben namelijk niet de enige die dit ondervind. Mijn verhaal is er één van zo velen. Haar kritische en diepgaande vragen dwongen mij nog dieper na te denken over mijn gedrag. Dit gedrag heeft namelijk een aantal grote nadelen. Ik leg mezelf veel te veel druk op, zie alles als een prioriteit, kan moeilijk dingen loslaten, kan niet ontspannen omdat er nog zoveel te doen is…. Why?

Heeft het te maken met de maatschappij waar we in leven? Het steeds kleiner worden van de wereld door media, reizen en internet? De prikkels die we dagelijks via zoveel verschillende kanalen krijgen toegediend? De vele keuzes die we nu te maken hebben, terwijl vroeger alles al zo goed als vast lag bij je geboorte?

[heading size=4 style=underline]The start of a new beginning[/heading]Ik ben nog niet klaar. Zoals de schrijver Erik Bertrand Larssen ook zegt: Helweek is het begin van een verandering van je levensstijl. Helweek is een goede en rigoreuze start om veranderingen door te voeren. Helweek gaf me rust, helderheid en ontspanning. Nog aardig wat vragen heb ik voor mezelf om te beantwoorden. Want wanneer is het nu eens genoeg? Na Helweek was één ding me duidelijk: dit ga ik nog een keer doen. In de facebookgroep is al het idee ontstaan om van de zomer nog eens een Helweek te doen. Are you with me?