Golden oldies #1 Nike Air Pegasus 14

Wie wat bewaart, die heeft wat. Zo was ik mijn kasten aan het opruimen en dook ik mijn eigen geschiedenis is. Mijn oude hardloopschoenen kwamen te voorschijn en met een glimlach op mijn gezicht moest ik terugdenken aan de avonturen die we beleefd hebben.

[heading size=4 style=underline]Blue shoe[/heading]Mijn aller-, ALLER eerste echte paar hardloopschoenen kwamen tevoorschijn! De Nike Air Pegasus 14 uit 2001. In het blauw met een ieniemienie groenig accentje op de swoosh. In die tijd waren namelijk bijna alle hardloopschoenen wit met blauw. Dat wist ik toen nog niet, maar een berg aan loopschoenen en een aantal jaar verder werd het een trauma. Ik was dat blauw zo spuugzat! Iedere keer als ik nieuwe schoenen nodig had, kwam ik steevast uit op… blauw. Want hoe vaak gebeurde het niet dat de nieuwste versie van mijn oude schoenen een vet nieuwe kleur hadden, maar  uit de looptest bleek dat ik een totaal andere schoen nodig had! Die was op dat moment ook weer… blauw! Ik heb ondertussen blauw in alle schakeringen aan mijn voeten gehad: zeeblauw, turquoise, indigo, kobalt, lichtblauw, donkerblauw, babyblauw, luchtblauw, smurfenblauw. Ik was er niet zuinig op, liep ze aan gort. In de hoop dat mijn nieuwe paar schoenen dan eens niet blauw zouden zijn… Helaas…

[heading size=4 style=underline]Memories[/heading]Na een Start to Run cursus bij Loopgroep Aart Stigter ben ik daar doorgerold de reguliere loopgroep in. Met mijn Pegasusjes aan mijn voeten liep ik iedere zaterdag in Amerongen door de bossen. Iets waar ik nu niet meer aan moet denken: ik trek nu steevast mijn trailschoenen aan bij een training in het bos voor meer grip. Maar trailschoenen waren er in die tijd niet (geloof ik). In ieder geval had ik er nog nooit van gehoord…
In 2001 nam ik ook voor het eerst deel aan de Ultimate Fitness Challenge, waarbij na een fysieke ronde een kwalificatiewedstrijd bij het Korps Mariniers volgde. Die startte op de Van Ghent Kazerne in Rotterdam en de volgende dag vertrokken we naar Den Helder om met een landingsvoertuig over te steken naar Texel. De amfibische cross die we daar aflegden zal ik nooit vergeten. Evenmin als de andere onderdelen die we moesten afwerken. Mijn Pegasusjes waren mijn metgezel en legden de weg door zand, modder, betonbaan, water en over touwen af. Ze hebben wat te verduren gehad…

[heading size=4 style=underline]Ze zijn op…[/heading]En nu. Mijn Pegasusjes staan in de schuur in de kast. Het leer op de neus is helemaal grijs verkleurd. Het is niet te zien dat dat ooit wit was. Zie ik dat nou goed…? Hier en daar is het leer wel wit, maar dan van schimmel… De rubberen zool is versleten en zit nog vol zand. Wanneer heb ik ze voor het laatst gedragen? Was dat in het bos in Amerongen tijdens een training of is het nog zand van Texel? Of heb ik ze later nog eens gebruikt om te mountainbiken of in de tuin te werken? Aan de slijtage is in ieder geval duidelijk te zien dat ik een haklander was. Time flies…
Met een glimlach zet ik de schoenen terug op de plank in de kast. Weggooien kan ik ze niet. Daarvoor zitten er te veel mooie herinneringen aan vast.

Heb jij je eerste paar schoenen nog?