Persoonlijk

In rouw

Ik treur. Net als heel Nederland. Vandaag is een dag van nationale rouw. Vanmiddag komen de eerste slachtoffers van de ramp met de MH17 aan in Nederland. Bijna 298 mensen kwamen om het leven, waarvan 80 mensen de leeftijd van 20 jaar nog niet hadden bereikt. Veel levens en veel jonge levens verloren aan een politiek spel waar ze niets mee te maken hadden. Verdriet, woede en wanhoop overheersen, zoals Timmermans het in zijn speech verwoordde, tijdens de bijeenkomst van de VN-Veiligheidsraad.

[heading size=4 style=underline]Onbestemd[/heading]Zelf kende ik (gelukkig) niemand die betrokken was bij de vliegramp. Toch raakt het me. Diep. De afgelopen dagen sta ik op en ga ik naar bed met in mijn hoofd de beelden die ik op tv zag, medeleven met de slachtoffers en nabestaanden en de vragen ‘waarom, hoe?’. Een onbestemd gevoel. Voor de nabestaanden, vrienden, collega’s, kennissen van de slachtoffers moet dit nog tig keer zo erg zijn. Ik leef met jullie mee.

[heading size=4 style=underline]Rouw[/heading]Vandaag treurt heel Nederland. Een dag van nationale rouw. Vlaggen hangen halfstok, klokgelui, een minuut stilte. Nu al indrukwekkend. Ik kom woorden te kort om te beschrijven wat er door mij heen gaat, hoe ik me voel. Een vrolijk blog vandaag over hoe leuk hardlopen wel niet is, vind ik ongepast. Daarom aandacht voor deze tragedie.
Of mijn woorden nabestaanden bereiken weet ik niet. Of mijn woorden ook maar iets van verlichting, troost, medeleven, naastenliefde kunnen geven, weet ik niet. Wat ik wel weet is dat ik deel in jullie verdriet. Hoe ver weg ik ook sta van jullie verlies. Weet dat jullie hier niet alleen in staan. Heel Nederland leeft met jullie mee. Laat ons delen in jullie verdriet en laat ons jullie steunen in deze moeilijke tijd.

 

Eén reactie

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

error: Content is protected !!