May I get dirty

There is no way back now… Het is mei en een toepasselijker thema dan May you get dirty is er niet. Het obstaclerunning seizoen is in alle hevigheid losgebarsten. Komend weekend sta ik zelf weer aan de start bij de Strong Viking. En dat is niet alles.

[heading size=4 style=underline]Geen woorden maar daden…[/heading]Vorige week voegde ik de daad bij het woord. Mijn kwalificatie voor het WK OCR heb ik omgezet in een daadwerkelijke inschrijving. Aaaaargg! Ik kan nu niet meer terug! Eind oktober sta ik in Cincinnati op een WK. Ik. Op een WK. Aan de ene kant vind ik het hilarisch, aan de andere kant kak ik nu al peuken. Als ik de hindernissen zie die me te wachten staan is me één ding heel erg duidelijk: het wordt geen eitje. Werk aan de winkel dus. En daar ben ik mee bezig. Kracht en techniek moeten verbeteren. Kracht is nog niet het grootste probleem, daar kan ik wel mee uit de voeten. Techniek kan ik vooralsnog eigenlijk alleen gedurende obstacleruns trainen.

[heading size=4 style=underline]Iron Viking[/heading]Met zoveel keuze aan obstacleruns kan ik mijn lol dus wel op. Komend weekend sta ik in Spaarnwoude aan de start van de Strong Viking. De Iron Viking om precies te zijn. Deze marathonversie is in samenwerking met Dutch Mud Men georganiseerd en samen met zo’n 250 andere fanatiekelingen gaan wij ruim 42 kilometer door de modder en over de heuvels ploeteren en 100 hindernissen bedwingen. Sounds insane? Ja dat is het ook. Ik heb tot het laatste moment gewacht om me daadwerkelijk in te schrijven, omdat ik heel erg twijfelde of ik dit wel moest doen. En misschien moet ik het ook gewoon niet doen. Maar doe ik het toch. Wie had het ook al weer over #Neverlosethefocus? Na afgelopen weekend weet ik wel dat ik liever ‘even’ een marathon loop dan 120 kilometer in snertweer op de fiets zit!