Recap ‘postcovid’ #1

Dat waren een paar rare maanden. Maanden waarin ik volledig uitgeschakeld was, de diagnose postcovid kreeg, maar vooral mijn eigen lijf totaal niet meer terug kende. Toch ben ik er wonderbaarlijk snel bovenop. Hoe dan!?

Disclaimer

In dit blog (long read! – daarom ook in twee delen) vertel ik mijn verhaal en wat mij heeft geholpen mijn klachten te boven te komen. Ik vraag me nog steeds af of postcovid wel de juiste diagnose is geweest. En daarmee vraag ik me ook af of niet veel meer mensen met vage klachten en de diagnose postcovid belang kunnen hebben bij de stappen die ik heb genomen. Mij heeft het geholpen en al is er maar één iemand die baat heeft bij mijn verhaal, dan ben ik al blij! Hiermee wil ik niet zeggen dat mijn verhaal opgaat voor alle postcovid mensen. Absoluut niet! Dit is enkel mijn ervaring. Daarom probeer ik ook zo volledig mogelijk te zijn in mijn verhaal voor wat betreft verloop, klachten, genomen stappen en resultaten. Vragen? Neem even contact met me op!

Aanleiding

In juni 2022 heb ik corona gehad. De klachten vielen uiteindelijk mee. Het was een flinke griep met een paar dagen koorts en wat gesnotter. Opvallend was wel de zenuw-‘spasmen’ in benen en armen. Daar heb ik nog een tijdje last van gehad, maar ook dat was binnen een paar weken weg. Ik herstelde verder goed en kon gewoon weer op mijn oude niveau trainen.
Sinds juli had ik wel last van een leeglopende neus. Het vocht stroomde er soms in straaltjes uit als ik mijn hoofd voorover boog. In september ben ik hiervoor naar de huisarts geweest en een neusspray gekregen. De klachten verminderden maar in oktober of november zat ik toch bij de KNO-arts in de stoel. De slijmvliezen in de neus zijn overproductief en ik kreeg een andere neusspray (Dymista) mee.
Half oktober werd ook nog eens mijn vader geopereerd waar ik veel stress van had.
Het was toen de vraag of ik het eerste weekend van november nog naar het WK Spartan Race zou kunnen gaan. Dat besluit heb ik tot een week voor vertrek uitgesteld, maar toen ben ik toch gegaan. De stress was hoog, ik had mijn voorste enkelband net een week ervoor gescheurd en ben toen gelukkig zo verstandig geweest alleen de Sprint en de Super te lopen en de Beast te laten voor wat ie was. De batterij was leeg en ik had spontane bloedneuzen. Dat weekend werd ik verkouden en die verkoudheid ging niet over, maar werd erger en erger. Wekenlang heb ik aan de codeïne gezeten, omdat ik de longen uit mijn lijf hoestte en liep ik de deur plat bij de huisarts en werd ik onverrichterzake naar huis gestuurd. Steeds testte ik negatief. Tijdens het wandelen was ik buiten adem, benauwd, had ik een veel te hoge hartslag en was ik koortsig. Door het vele hoesten had ik ondertussen ook behoorlijk pijnlijke ribben.
Op 16 december kwam ik met koorts terug bij de huisarts. Toen werd eindelijk actie ondernomen (maar of dat de goede was…). Ontstekingswaarden werden gecheckt en waren te hoog. De longen werden beluisterd en ik bleek flink astmatisch te zijn, plus er werd longontsteking geconstateerd. En ik had mijn ribben gekneusd. Ik kreeg antibiotica mee voor een week en ventolin tegen de astma die ik 6x per dag moest gebruiken. Daarnaast moest ik aan de paracetamol (maximale dosis) in combi met 3x per dag een halve codeïne.
Op 24 december werden de ontstekingswaarden weer gecheckt en die waren ok. Ik begon me in de week tussen Kerst en Oud en Nieuw ook weer wat beter te voelen en liep zelfs een beetje hard.
Tot Oudjaarsdag. Ik liep de hele dag te hoesten en was enorm benauwd, maar dacht dat dat kwam door het vuurwerk dat werd afgestoken. Vanaf dat moment ging het heen snel bergafwaarts.

Klachten

Ik kreeg steeds meer en vage klachten. De lijst leek onuitputtelijk:

• Mijn rustpols was flink verhoogd (+20 slagen hoger dan normaal) en ik lag daardoor te stuiteren in mijn bed. De hartslag ging pas rond een uur of 4 terug naar een normale rustpols.
• Slecht opladen ’s nachts door de te hoge hartslag, dus moe wakker worden.
• De astmaklachten werden steeds erger (onophoudelijk hoesten, benauwd, geen zin kunnen spreken zonder naar adem te happen en piepende ademhaling).
• Regelmatig hoofdpijn, met name in de tijd dat ik codeïne gebruikte;
• Heel weinig energie, vermoeidheid die me plots kon overvallen.
• Al bij lichte inspanning (slenteren) pijn op de longen en het gevoel dat mijn benen onder me wegzakten als ik nog 10 meter verder zou lopen.
• Brainfog, geen/slechte concentratie en focus. Meer dan drie bladzijdes lezen is me tot op heden niet gelukt.
• Voedingsintoleranties en buikklachten, enorm gevoelig voor histamine.
• Huidproblemen.
• En het niet kunnen doen wat ik gewend was leidde ook tot mentale shit.

Postcovid

Ik kwam in januari bijna iedere week meerdere keren bij de huisarts. Naast ventolin kreeg ik ook flixotide voor de astma, maar die leek op den duur niet meer te helpen. Iedere inspanning was te veel en helemaal als ik richting anaeroob ging: meteen hartkloppingen en heftige asmta-aanvallen. De huisarts stuurde me naar het ziekenhuis om een longfoto te laten maken. Niets op te zien. En gezien alle klachten die ik had kon ze maar één conclusie trekken: postcovid. “En aangezien daar geen behandelplan voor is, adviseer ik je om te gaan googlen. Doei.” En daar kon ik het mee doen.

Wordt vervolgd…