Runnin’ the line

Hardlopen doe je vooral met je benen. Toch merk ik dat ik onder het lopen vooral met dingen in mijn hoofd bezig ben. Het is alsof ik een creatief machientje in werking zet, want zodra ik begin te lopen ploppen er allerlei gedachtes op die zich met elkaar verweven of juist afstoten. Ik kom tot geniale oplossingen voor wat eens o zo grote problemen leken. Of krijg nog veel meer ideeën om uit te werken voor RunAndreaRun.nl. Zo loop (letterlijk) ik met meerdere conceptgedichten in mijn hoofd, die ik nog eens uit moet werken…

Vandeweek ontving ik dit gedicht van de neef van een hardloopmaatje van me. We lopen altijd zaterdagochtend in de bossen van Amerongen en toen mijn site ter sprake kwam, vroeg hij of ik dit zou willen plaatsen. Bestaat toeval of niet? Ik denk dat ik nu eens hard aan de slag moet om al die rijmelaarijtjes op papier te zetten…

[heading size=4 style=underline]Gedicht voor mensen die rennen[/heading]

“waar ik heb gerend”
brief voor mijn lang geleden overleden vader en mijn moeder van 96 jaar die mij nooit hebben zien rennen

vader en moeder
ik zal je zeggen
waar ik heb gerend
langs paden in naaldbossen en loofwouden
op stoepen en kanten van trottoirs in dorpen en steden
door weilanden in de natuur
drassig of droog
randen van plassen en vijvers
soms met oeverloze gedachten
bij eb op stranden en vloedgolven bij zee
stille zalen binnen ziekenhuizen
over hoge bruggen
in lange kloostergangen
via steile treden naar toppen van kerken
eindeloze ruimtes van bejaardenhuizen
de loopband in mijn huiskamer
ook lusthoven trouwens herinner ik mij goed
tunnel, heide, treinwagon
voetbalveld, golfterrein, atletiekbaan
o ja, het schaakbord niet te vergeten
en: …
ooit misschien een kerkhofpad
wie dit leest
heeft natuurlijk heel zeker eigen begane wegen
om, hoop ik, zich die te herinneren
met tevredenheid of liever nog vol vreugde

Herman Poort, Hardloper en Dichter, Zwolle, januari 2013