Sportkeuring

Zoals ik al eerder meldde had ik vandaag een sportkeuring bij Guido Vroemen. Iets wat ik eigenlijk al heel lang een keer wilde doen en nu met de voorbereidingen voor de marathon in Amersfoort leek het me helemaal niet onverstandig om me eens te laten doorlichten. Een 10 km of een halve marathon is nog vrij makkelijk te lopen zonder specifieke training, maar ik merk met de voorbereidingen voor de marathon dat ik wel veel meer van mijn lijf vraag dan anders. Meer kilometers, meer uren, meer belasting. En dan wil ik toch wel zoveel mogelijk de zekerheid hebben dat ik dat met een gezond lijf doe.

We begonnen met het doornemen van de vragenlijst (sportverleden, doelen, blessures, etc.) die ik thuis had ingevuld en het controleren van de urine, die goed was. Er werd bloed geprikt voor het checken van cholesterol, plasma, etc. (ieeeeeeeee, held op sokken!! Ik ben niet zo dol op naalden…) en de bloeddruk werd gemeten (120/70 vlak na een stresssituatie, ik tevreden). Nog even het hart checken op ruis en dat was ook goed. Vervolgens werd de lengte gemeten (ik ben gekrompen..), het gewicht (ik ben aangekomen…) en het vetpercentage (18%, prima, minder moet het nu niet worden).
Het volgende deel bestond uit een ademhalingstest, waarin ik met 4 liter longinhoud uitkwam op een inhoud van 106% van normaal. Mijn uitademkracht lag op 90%, wat ruim boven het “vereiste” van 70% zit.
Daarna een rust ECG, een inspanningstest en een controle ECG. In rust zat ik rond de 60 slagen per minuut (mogelijk in een normale situatie lager, maar gelet op mijn inspanningen van de afgelopen week kan mijn rusthartslag op dit moment hoger zijn). De inspanningstest werd gedaan op de fiets. Iedere minuut werd de weerstand opgevoerd, totdat ik de pedalen echt niet meer rond kreeg. De benen waren binnen enkele seconden finaal verzuurd, de ademhaling ging met horten en stoten en ik lazerde zowat van de fiets af! Had ik in de vragenlijst nog wel ingevuld dat ik na een inspanning nooit last van mijn longen (benauwd, hoesten) had…! Bizar hoe snel de inspanning plots te veel werd. Met een wedstrijd bouw je je inspanning geleidelijker op en zelfs na een eindsprint ben ik niet zo verzuurd als na deze test. Na het uitfietsen en de controle ECG werd ik ontkoppeld en was het klaar.

Deze week wordt het bloed onderzocht en dan heb ik waarschijnlijk aan het einde van de week de uitslag. Ik verwacht niet dat er iets geks uitkomt, tenzij ik een of ander raar (Mexicaans) virus in mijn bloed heb, of te veel alcohol…