Sportsdiary #januari 2023

Het is een beetje stil hier en op mijn social media he? Dat klopt. De twee posts de afgelopen maand op instagram geven perfect mijn inactiviteit weer.

Aangezien er momenteel niets boeiends gebeurt binnen de vier muren van mijn huis, heeft het ook weinig zin om van iedere ‘activiteit’ verslag te doen. Want de dingen die ik onderneem komen in de verste verte niet in de buurt van met gewichten smijten, lekker buitenspelen of met de brandweer de hort op.

Ik zit nog steeds ziek thuis met de ene na de andere diagnose. Van longontsteking, astma en griep zit ik nu met post-covid opgescheept. En ben ik een berg medicatie verder, waarvan ik me afvraag of me het überhaupt wel geholpen heeft.

Ik kan niets met de diagnose post-covid (ik had in juni corona, maar daarna niet meer gehad), maar dat neemt niet weg dat ik me nog steeds belabberd voel. Vooral de energie is op momenten echt ver te zoeken, wat resulteert in urenlang bewegingsloos op de bank voor me uit staren als ik iets te veel heb gedaan. Een wandelingetje maken kan volledig verkeerd uitpakken en dan lig ik twee dagen als een vis op het droge naar lucht te happen, heb ik pijn op de longen, en voor zover ik nog longen heb, hoest ik ze er uit. Althans, zo voelt het. Ik heb de deur bij de huisarts de afgelopen weken aardig plat gelopen en uiteindelijk werd er een longfoto gemaakt. Die was perfect, niets met de longen aan de hand. Dus de diagnose post-covid werd gesteld, maar kwam behoorlijk uit de lucht vallen. Het advies: aangezien we hier geen behandeling voor hebben adviseer ik je om maar te googlen. Oftewel: zoek het maar uit. En daar sta je dan. Met je klachten waarvan je niet weet wat je er mee aan moet en waar je moet beginnen.

Dat laatste is eigenlijk niet helemaal waar… Ik weet wel waar te beginnen: bij Huub. Mijn trainer heeft vinger aan de pols gehouden en afgelopen vrijdag heb ik een PDTR-behandeling gehad, waar aardig wat gereset moest worden. Sommige resets gaven direct verlichting. Zo is vanaf vorige week vrijdag de rustpols in de avond eindelijk wat rustiger en stuiter ik niet meer mijn bed uit. Ook ben ik minder benauwd en kortademig geweest, alleen na een aerobe inspanning (lees: bed verschonen en even een paar dingen op de vlieringzolder plaatsen…) speelt dat direct op. Bovendien ben ik mijn voeding compleet aan het omgooien, omdat ik lijk te reageren op histamine. Oftewel: alle histaminerijke producten uit mijn dagelijks eten halen. En dat is heel wat! Tomaten, spinazie, paprika, avocado, gember, zuurkool, noem maar op! En geen suiker… Verrassend genoeg gaat het niet snoepen me nog makkelijk af en heb ik meer moeite met goede combinaties maaltijden te verzinnen met producten die ik wel mag eten, omdat ik ook de koolhydraten van de eiwitten en vetten scheid.

Tot zover januari. Een slechtere start van het jaar kan ik me bijna niet bedenken… Op naar februari. Hopelijk zet de licht stijgende lijn zich voort en kan ik eind van de maand weer eens mijn hardloopschoenen aantrekken (positief blijven denken!).