Persoonlijk

The challenge continues…

Ok, ik heb beloofd je regelmatig op de hoogte te houden van mijn LoveFitFood Challenge vorderingen, perikelen en struggles. Ik ben volle bak de challenge ingedoken en nu exact twee weken bezig. Hoe sta ik er voor?

[heading size=4 style=underline]The facts[/heading]De eerste update gaf ik vorige week vrijdag, toen we officieel nog niet gestart waren met de 30 dagen challenge, maar ik al stiekem een beetje op de feiten vooruitliep. Dat had namelijk een paar redenen:
– Het EK Spartan race komt er aan en ik wil daar zo fit mogelijk aan de start staan. Iedere dag voorbereiding is er eentje, dus waarom niet meteen starten met de LoveFitFood Challenge en zo al wat extra voordeel behalen?
– Na het EK Spartan, dat in Edinburgh wordt gehouden, plakken vriendlief en ik er nog vakantie achteraan. En ik heb ergens het donkerbruine vermoeden dat deze vakantie heel lastig gaat worden om me aan de richtlijnen van de challenge te gaan houden.

Vandaag ben ik exact twee weken met de challenge bezig, dus wat zijn mijn bevindingen tot dusver?

[heading size=4 style=underline]Proportioneren[/heading]Allereerst het eten van minstens drie volwaardige maaltijden per dag (vier op een trainingsdag). Man, weet je hoeveel dat is! Iedere maaltijd dient te bestaan uit een kwart proteïne, een kwart koolhydraten en een berg aan groente. Daarnaast nog 2 stuks fruit op een dag. Maar ’s ochtends groente eten? Yuk, ik moet er niet aan denken, dat krijg ik gewoon niet weg. Net zoals warm eten in de ochtend. Gatver. Mijn ontbijt bestaat dus enkel uit de koolhydraten, proteïne en fruit. Liefst in de vorm van overnight oats met blauwe besjes of een appel met kaneel en daarnaast gekookte eitjes. De groente eet ik dan als snack of in eeen shake later op de dag.
Ook de lunch is een uitdaging, omdat ik dan vaak voor een salade kies met iets van kip voor de proteïne. Maar waar zijn dan de koolhydraten? Tja, die zitten dus niet dagelijks in de lunch. Ligt er ook aan of ik thuis lunch en dus iets vers kan bereiden, zoals rijst, of dat ik op kantoor ben en het van huis mee moet nemen en dan liever kies voor een salade zonder klef geworden quinoa of koude rijst.
De enige maaltijd die volledig volgens de richtlijnen is, is het diner. En dat is ook meteen de enige maaltijd waarbij ik het minste moeite heb om volgens de richtlijnen te eten, omdat dat eigenlijk altijd al mijn eetgewoonte is. Alleen nu is het portie groente nog wat groter dan normaal.  Enige waar ik nu op moet letten is dat de producten geen gluten, lactose, suiker en toevoegingen bevatten. Mijn eigen keukeprinses receptje beef teppanyaki heb ik een beetje aangepast en voila! Aardig challenge proof!
IMG_20160711_195734Het leukste van dit experimenteren vind ik nog het maken van shakes. Mijn favorieten zijn kokoswater met aardbeien en een blaadje basilicum. Of kokoswater met komkommer, halve mango en spinazie.

[heading size=4 style=underline]Afkicken?[/heading]Ik had verwacht wel een effect te merken van het suikervrij eten. Normaal gesproken krijg ik namelijk behoorlijk wat suiker binnen, omdat ik een snoepkont eersteklas ben en best een goed biertje lust! Afgelopen weken is me nog duidelijker geworden dat snoep en bier echt niet de enige bronnen van geraffineerde suiker zijn die ik normaal gesproken binnen krijg… Helaas… Ok, tuurlijk weet ik wel dat in bijna alle producten, die in pakjes en zakjes zitten, suiker voor de smaak wordt toegevoegd. De voedingsmiddelenleveranciers pleuren het te pas en te onpas echt OVERAL in. Ik word me daar meer en meer van bewust. Zelfs in mijn biologische kip, die ik normaal altijd bij de supermarkt haal! Suiker! In mijn kip!! Ook de keurslager levert gerookte kip die bol staat van de E-nummers en toegevoegde meuk! Aangezien suiker en zinloze toevoegingen een no go zijn, betekent dat dat ik ergens anders mijn boodschappen moet halen, waar producten nog wel natuurlijk zijn. En dat is lastig. Heel lastig… Ik woon in een dorpje en moet voor dat soort boodschappen echt de stad in. En aangezien ik daar niet dagelijks kom, kost het doen van boodschappen me nu dus heel veel extra tijd en geplan! Niet alleen moet ik er speciaal voor naar de stad rijden, het kost me ook tijd om de etiketten te bestuderen, nog meer natuurwinkels af te gaan, op zoek naar dat stukje vlees, sojasaus of wat dan ook zonder toevoegingen. En het aanbod aan bijvoorbeeld vleesproducten is bij dat soort winkels vrij minimaal. De keuze is verre van reuze, dus is het eten wat er te koop is.
Buiten de frustraties om lijkt het of de afkickverschijnselen enorm mee lijken te vallen, of je moet pas na twee weken ineens ongelooflijk slap en futloos worden. Maar volgens mij had dat een andere reden. Daarover zo meer…

[heading size=4 style=underline]Gluutjes en lactose[/heading]Meer moeite heb ik met gluten en lactose en dat verbaast me eigenlijk. Ik snak naar een lekker knapperige Italiaanse bol, mijn zachte speltpasta, frisse yoghurt met muesli als ontbijt en een bak kwark na de training. Het doorvoeren van gluten- en lactosevrije varianten hebben bij mij nog niet geleid tot ‘meer genieten’ van het eten. De glutenvrije pasta, waar ik meerdere winkels voor af moest, is hard en smaakloos (please, wie heeft DE gouden tip?). Mijn overnight oats met ongezoete amandelmelk of kokos-rijstmelk eet ik met lange tanden en zo nu en dan voel ik me net een konijn als ik wéér een salade zit weg te knagen. Het is een uitdaging om bij iedere maaltijd voldoende koolhydraten binnen te krijgen, want ik ben niet de allergrootste fan van quinoa, rijst en glutenvrije varianten. Zeker niet als het koud is. Dan nog het bereiden van de maaltijden. Ik heb soms het idee úren in de keuken te staan. Vooral mijn vrije vrijdag staat geheel in teken van mealpreppen, omdat ik in de weekenden nauwelijks thuis ben. Dag vrije vrijdag, hoi tig supermarkten, ekomarkten, natuurwinkels en keuken…

[heading size=4 style=underline]Variatie[/heading]Doordat ik nu veel meer nadenk over wat ik wel/niet kan eten, ben ik de afgelopen weken wel veel veelzijdiger gaan eten. En dat vind ik een groot pluspunt. Ik kan nogal verzanden in gewoontes en doordat ik nu ‘gedwongen’ wordt om anders te eten, probeer ik allerlei verschillende recepten uit. Een deel bevalt en een deel niet. Zo zat ik intens te genieten van mijn gegrilde kip en courgette met rijst! Die grilplaat ligt al jaren onaangeroerd in de keukenkast! Ook de motivatiemailtjes van Maaike en Sjanett werken hier aan mee. Door iedere dag een andere opdracht mee te krijgen, leer je op een speelse manier keuzes te maken en word je je bewust van deze keuzes.
IMG_20160714_190233Andere gerechten mislukken faliekant, zoals mijn ovenschotel van vorige week vrijdag, waardoor ik kotsmisselijk mijn Spartanrace liep… Shit happens zal ik maar zeggen…

[heading size=4 style=underline]Resultaten[/heading]Misschien nog wel de grootste motivator. Na 10 dagen (dat was vrijdag) ben ik mezelf opnieuw gaan meten en wegen. Wat bleek: ik was al een kilo kwijt, maar het scheelt vooral heel wat centimeters! En dat zonder ook maar een moment honger te hebben gehad en zelfs meer te eten dan normaal! Verder voel ik me er ook goed bij en heb ik tot dusver geen moeite met het maken van de gezonde keuzes. Zaterdag was een uitdagende dag. Eerst een groepstraining bij Flevonice, waar de meesten na afloop nog iets aten voor lunch. Ik hield het bij koffie. In de auto op de terugweg naar huis at ik mijn meegebrachte lunch. Zelfs op een bruiloftsfeest diezelfde avond kon ik me prima aan de regeltjes houden en hield ik het bij koffie en water. Ook het buffet en de schalen chips liet ik mij voorbij gaan, omdat ik niet wist of dingen gluten-, lactose en suikervrij waren. Maar om heel eerlijk te zijn… leuk is dat allerminst! Alle hapjes zagen er zo  lekker uit en dan sta je aan een kop koffie te nippen! Verre van feestelijk…

[heading size=4 style=underline]I’m cheating!![/heading]Zelfs zo verre van feestelijk dat ik zondag echt zó klaar was met die challenge! Ik was strontchagrijnig omdat ik het niet vol naar mijn zin had op het bruiloftfeestje, terwijl ik er zo naar uit had gekeken. Ik ben die avond me alleen maar bewust geweest van wat ik niet kon eten en drinken, terwijl iedereen om me heen dat wel kon. Door de restricties op eet- en drinkgebied ben ik daar zo mee bezig dat ik totaal niet van sociale contacten kon genieten! En daar gaat dus iets mis he. Ik weet dat dit tijdelijk is, maar 30 dagen. Dus wat zijn nu eigenlijk 30 dagen? Maar met het oog op de komende week (nacht buiten de deur slapen en start van de vakantie met twee reisdagen) greep de angst zich al lichtelijk om mijn hart. Shit, ik moet maandag voor twee dagen eten gaan preppen en meenemen naar mijn werk, want ik ben een nachtje weg. En dan woensdag voor de rest van de week weer zoveel mogelijk eten preppen voor de reisdagen. Oftewel: ik voel stress. En als er iets is waar ik de afgelopen jaren een enorme ergenis aan heb gekregen is het stress. Ook al is het een challenge, het is het niet waard om stress te ervaren. Dan vraag ik me serieus af wat erger is: een gluut in je eten, of stress? Het antwoord lijkt me wel duidelijk. Zondag was ik dus zo lusteloos als wat, had slecht geslapen (door al die koffie op de bruiloft?) en ben de hele dag een slappe vaatdoek geweest. Geen energie, nergens zin in, nergens trek in. Ik werd me dus een partij recalcitrant! De stoom moest van de ketel. Dus had ik zin om te cheaten. Niet eens omdat ik trek had in suiker, een loslopende gluut, of iets anders, maar meer omdat ik even niet na wilde denken over wat ik nu eet of drink. Dus nam ik een biertje (ohooo) met 2 stukjes onwijs pure chocolade (OHOOOOO). Zonder suiker. Dat dan weer wel. Ook mijn avondeten werd voorzien van een schepje pesto waar parmezaan in verwerkt was (ole voor lactose!). Maar spul dat door moest gaan voor roomsausje op basis van rijst zag er zo snotterig en smaakloos uit dat ik er iets van smaak aan toe wilde voegen om het nog naar binnen te kunnen krijgen (en te houden). Anders werd het de keuze uit niet eten en prullenbak, of toch wel voedingsstoffen binnen krijgen, maar dan met een cheatje. Dat recept maak ik voorlopig dus ook niet meer. Dus ja, ik ben zwak, ik geef het toe. Ik heb gecheat. Al voelt het eigenlijk niet als zwak, maar eerder als opluchting. Morgen weer een dag. En die is vandaag. En vandaag ben ik gewoon weer met plezier en gemak aan het challengen en gaf de weegschaal vanochtend nog een halve kilo minder aan.

[heading size=4 style=underline]Duurzaam?[/heading]Nog iets wat me dwars zit met deze challenge is duurzaamheid. Als ik denk aan clean eten en verantwoord met voeding omgaan, dan denk ik ook automatisch aan duurzame manier van voedingsproductie en -consumptie. Maar nooit eerder veroorzaakte ik zoveel huisafval! Heb ik normaal gesproken één zakje restafval in de week, nu kom ik op een zak afval in de twee dagen! En dat zijn niet alleen schilresten, maar ook veel verpakkingsmaterialen, waarvan ik het plastic en papier al apart verzamel. Daarnaast moet ik extra autokilometers maken (dus brandstofverbruik, uitlaatgassen, fijnstof) voor mijn bezoekjes aan alle mogelijke gezonde supermarkten in naburige plaatsen op zoek naar de juiste producten die ik kan eten, die ook nog verantwoord zijn richting de teelt. Zo eet ik bijvoorbeeld meer vlees en eieren, omdat iedere maaltijd volwaardig dient te zijn in proteïne. Hoera voor de veeteelt, die door mij meer omzet draait en meer beesten die geen daglicht meer zien! Want serieus, de plantaardige vleesvervangers vind ik niet te nassen! Ik sta dagelijks veel langer in de keuken te koken, dus meer gas en elektra verbruik omdat ik in plaats van één warme maaltijd er nu feitelijk twee per dag eet en ’s ochtends eieren sta te koken (warm zijn ze zo veel lekkerder dan koud uit de koelkast) of mealen sta te preppen voor de komende dag. De vaatwasser maakt overuren. In plaats van eens in de drie dagen, draait ie nu dagelijks om de hoeveelheid vaat weg te werken. Duurzaam? Verre van.

[heading size=4 style=underline]Schotland[/heading]Met al het voorgaande in gedachte maak ik me wel wat zorgen om de komende vakantie naar Schotland. De challenge duurt nog tot begin augustus en daarvan zit ik nog 1,5 week in het buitenland. Het is vakantie en ik wil me niet constant bezig hoeven houden met wat ik wel/niet kan eten. Ik heb namelijk geen idee hoe gemakkelijk (of niet) je in Schotland aan gluten-, lactose- én suikervrije producten kunt komen. Zowel in de winkels als in restaurants. Ik wil van het land genieten en niet urenlang op zoek hoeven te zijn naar eten wat ik in deze challenge mag eten en daar mijn dag door laten regeren.  Vakantie moet wel vakantie zijn, oftewel zonder stress. Als ik hier in Nederland al stress ervaar is dat in een ander land, waar ik de weg in de supermarkten en de voedingsindustrie niet ken, nog erger. Een mail met een hulpkreet is al verzonden aan Maaike en Sjanett.

[heading size=4 style=underline]Struggles[/heading]Mijn bevindingen van deze week, die eigenlijk enorm positief zijn en daar tegenover de frustraties van zondag leiden er wel toe dat ik me afvraag of en hoe ik deze challenge vol ga houden. Of dat ik voor mezelf de keuze moet maken om een aantal aanpassingen te maken, zodat ik minder stress ervaar en wel wat duurzamer kan consumeren. Een challenge is leuk, maar het moet ook wel werkzaam zijn zonder dat ik me in allerlei bochten moet wringen om volgens de richtlijnen van de challenge te kunnen eten. Stress heb ik de afgelopen jaren al genoeg door mijn lijf voelen gieren. Daar ben ik wel even klaar mee.
Ik voel me nu ook bezwaard door het onduurzame karakter van mijn eetgewoonten van nu, de vele uren in de keuken, het constant op zoek zijn naar producten die ik wel mag eten en waar ik die kan halen. Eten is nog nooit zo op de voorgrond in mijn leven geweest als nu en het lijkt er op momenten op of ik bezeten ben. Bij ieder etiket waarop ik een vies e-nummer of suiker ontdek trek ik mijn neus op, vliegt het product nog net niet door de lucht alsof ik mijn handen heb gebrand en weet ik niet hoe snel ik het terug moet zetten. Bewustwording is goed, maar het moet voor mij geen obsessie worden.

Wordt vervolgd.

 

 

3 reacties

  • shiva zanoli

    zoete aardappel is inderdaad een geode vervanger zoiezo ok door je salade. je kan ze best een tijd bewaren hoor dus gewoon inslaan. ik vind linzen pasta heel lekker als je geen gluten mag alleen is de carb intake dan natuurlijk ook lager. ik heb op stubborn girl ook nog het recept van een hele lekkere lasagne sheet lose lasagne staan. moet je denk ik alleen de ricotta weg laten en de kaas ( das dan wel weer jammer) succes nog eff!

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

error: Content is protected !!