This was 2014

Melancholie, terugblikken, Top2000, nostalgie, eten tot je er bij neer valt, kerstworkouts, alweer geen witte Kerst… Ieder jaar eindigt bijna hetzelfde: zo aan het einde van het jaar staan we weer eens op een drempel. De drempel die Oud en Nieuw heet en voor het gros van de mensen het markeerpunt vormt voor goede voornemens, het maken van doelen en het aftuigen van de kerstboom.

[heading size=4 style=underline]Melancholisch terugblikje[/heading]Hoe ouder ik word, hoe sneller de tijd lijkt te gaan. Ik kan me nog als de dag van gisteren herinneren hoe ik mijn doelen voor 2014 formuleerde. Vol energie kon ik niet wachten tot 2014 zou beginnen en ik aan de start zou staan van de marathon van Berlijn, mijn hoofddoel voor het afgelopen jaar. Maar hoe onwetend was ik toen om de spijker op te kop te slaan met de zin die ik toen schreef: “zo op de vooravond van 2014 denk ik (je weet maar nooit wat je nog tegen gaat komen) dat ik mijn doelen voor 2014 al wel in beeld heb.” Je kunt niet in de toekomst kijken, maar 2014 bracht mij bijzondere kansen en ervaringen. In vogelvlucht neem ik je even mee.

[heading size=4 style=underline]Marathon x 3[/heading]In Berlijn moest het gebeuren. Daar zou ik mijn pr op de marathon gaan vermorzelen. Liefst met een half uur. In de wintermaanden nam de trainingsomvang al goed toe. De Groet uit Schoorl run was weer een fantastische belevenis, waarop mijn trainer zei: waarom ga je niet in Rotterdam je pr op de marathon smashen? Eeeeh… dat was niet het plan!
Maar de trainingen gingen zo goed, de benen wilden zo graag lopen, dat ik de marathon van Rotterdam dus maar ‘even’ meepakte. En dat pakte boven verwachting goed uit! In een heerlijke flow liep ik een tijd van 3.26. Nog niet de beoogde 3.18, maar he, ik had Berlijn nog! Maar eerst een tussenstop bij Iron Viking. Zo’n vijf weken na de marathon van Rotterdam dacht ik bij Iron Viking van start te gaan en rond de 30 kilometer uit te stappen. Moet je niet VERGETEN om uit te stappen… Na 7,5 uur kwam ik over de finish en realiseerde me dat dat juist wel was wat ik was vergeten… Maar ik had er geen meter van willen missen!
Dan Berlijn. Waar het had moeten gebeuren en waar ik door omstandigheden de meest verschrikkelijke marathon liep die ik me maar kon bedenken… De tijd van 3.18 haalde ik bij lange na niet, maar de medaille heeft een speciale plaats gekregen.
Dus nee, dat doel van 3.18 is niet gelukt, maar ik liep uiterlijk niet één, maar drie marathons en wist mijn pr te verbeteren naar 3.26. Dus eigenlijk mag ik wel stellen dat dit doel toch wel redelijk gehaald is.

[heading size=4 style=underline]Pr’s[/heading]Mijn pr’s waren eind 2013 al bijna zo oud als de weg naar Rome. Daar moest iets aan gedaan worden. Maar dan moet je wel specifiek op die afstanden trainen. Als je plannen van één naar drie marathons wijzigen en plotsklaps komt daar ook nog eens tijdens Mud Masters een WK-kwalificatie voor het WC OCR bij, dan kan het niet anders dan dat die pr’s toch behoorlijk uitbleven. Naast de marathon wist ik in Amersfoort mijn pr op de halve marathon met moeite nog wat bij te stellen. Maar de pr’s op de 5 en de 10 kilometer bleven ongewijzigd. Doel dus maar voor de helft gehaald. Of nou ja…. Tel 5 + 10 + 21,1 + 42,2 bij elkaar op, dan heb ik toch op 80% van deze kilometers een pr gelopen. Soms moet je de positiviteit een beetje naar je eigen hand zetten.

[heading size=4 style=underline]Focus[/heading]Het is en blijft een aandachtspunt: focus. Ik werd behoorlijk op de proef gesteld toen ik me kwalificeerde voor het WK. Eind september de marathon van Berlijn en een maand later het WK… Hoe ga ik dat in godsnaam organiseren? Dat vroeg mijn lijf zich ook aardig af en een groot leerpunt is geweest dat ik toch echt niet alles kan wat ik wil. Ik ben ook maar een mens (al zie ik me het liefst als stripfiguur door de lucht vliegen en allerlei onmenselijke en onverklaarbare dingen doen). November werd een rustmaand. En omdat ik zo verkouden werd, volgde december ook maar als rustmaand. Volgend jaar ga ik het anders aanpakken en zal ik waarschijnlijk wat verleidingen moeten weerstaan. Stap 1: geen marathons in 2015.

[heading size=4 style=underline]Blessurevrij en genieten[/heading]Genieten is het allerbelangrijkste voor me. Als ik het sporten niet leuk zou vinden, zou ik er absoluut geen plezier uit halen. Hoe slecht het weer ook was, of hoe slecht ik ook in mijn vel zat. Misschien op het moment zelf niet, maar iedere kilometer die onder mijn schoenen door is gegaan is mij even dierbaar. Helaas niet altijd pijnvrij dit jaar. Tijdens de marathon van Berlijn kreeg ik het op mijn heupen. De rechter wel te verstaan. Een bindweefsel probleem in de hamstring. En toen pleurde ik tijdens het WK ook nog eens op mijn rug… Die rustmaand was echt even nodig! Nieuw jaar, nieuwe kansen, zal ik maar zeggen. Stiekem kan ik niet wachten tot het nieuwe jaar en volle bak mijn nieuwe dromen achter na kan jagen…

Hoe staat het met jouw doelen zo aan het einde van het jaar?