RunAlongRun #Anne

Wauw, de eerste RunAlongRun was een schot in de roos! Precies wat ik hoopte wat het zou zijn: leren kennen, herkennen, verkennen en erkennen. Anne was mijn eerste RAR-loopmaatje. Wat hebben wij genoten van de Haagse kilometers onder een stralend zonnetje!

[heading size=4 style=underline]De eerste RAR[/heading]Vrijdag 31 mei reed ik richting Den Haag voor de allereerste RunAlongRun. Ik had afgesproken met Anne, die ik heb leren kennen in een flits tijdens de Groet uit Schoorl in februari dit jaar. Ik liep daar de halve marathon met de eerste kilometers een brok in de keel. Totdat ik Anne tegen kwam, supersupporter eerste klas! Met een groot spandoek met KANJERS erop moedigde ze alle lopers aan. Zij stond er voor mij precies op het juiste moment. Hoe mooi was het om er in de week er na achter te komen dat ik op dat moment haar steun goed kon gebruiken, maar zij uit mijn verhaal ook energie putte! Sindsdien volgen we elkaar op twitter en op mijn oproepje kreeg ik een enthousiaste reactie.

[heading size=4 style=underline]Klean[/heading]De deur gaat open en het is meteen of we elkaar al jaren kennen! Wat is Anne een open, hartelijk en heerlijk mens! De energie spat er af. We zaten meteen in de verhalen en ik zou bijna vergeten dat we gaan lopen! Snel omkleden en op de fiets, ik achterop, rijden we naar 1 van de favoriete loopplekken van Anne: het Haagse Bos. Een stukje oerbos in Den Haag, al is in de Tweede Wereldoorlog het grootste gedeelte vernietigd en na de oorlog opnieuw aangeplant.
Na een fietstochtje door het centrum van Den Haag parkeerden we de fiets, bond Anne de schoenen op de rug en werd het eerste zwerfvuil opgeruimd. Huh? En het lopen dan? Dat is prima te combineren. Anne ergert zich al jaren aan zwerfvuil. Onder het motto van stichting Klean: Klagen Loont Echt Absoluut Niet, ruimt ze zwerfvuil op. Iedere keer een beetje. En dat geeft haar een boost. Stiekem is het eigenlijk nog leuk ook! Dus al warming uppende maakten we het Haagse Bos een beetje schoner.

[heading size=4 style=underline]Kanjer!![/heading]Anne liep op blote voeten waar mogelijk, al was het nodig om soms even de schoenen aan te doen als we een schelpenpaadje over moesten. Na een blessure kan ze nu gelukkig weer opbouwen. Stilzitten is niets voor haar, heel herkenbaar! Die energie moet er uit! De stukjes lopen wisselden we af met wandelen, een fotomomentje voor het Huis ten Bosch, schoenen weer uit en ongelooflijk veel geklets! Dit was precies wat ik met een RunAlongRun wil doen: iemand leren kennen. Want wie is Anne achter dat Kanjer-spandoek?
Toen Anne in 2009 begon met hardlopen was haar eerste wedstrijdje de Puiduinrun in Den Haag. Een zwaar crossparcours met flink wat trappen. Bovenaan de trappen stonden mensen ‘aan te moedigen’. Ja… hun eigen bekenden, maar niet iedereen die boven kwam mocht een applaus in ontvangst nemen. Anne weigerde de trap verder op te lopen als ze haar niet ook zouden supporteren. En zo was het idee geboren. Maakt niet uit hoe hard je loopt, hoe ver je loopt, iedereen is op dat moment bezig met een prestatie neer te zetten voor zichzelf. Sinds 2 jaar reist Anne stad en land af om alle, maar dan ook echt alle lopers aan te moedigen tijdens wedstrijden. Met haar Kanjer-spandoek is ze niet te missen en zo staat ze soms uren langs het parcours om iedereen te voorzien van een warm applaus. Van de eerste tot de laatste loper, iedere loper krijgt een aanmoediging.

[heading size=4 style=underline]Haagse schoonheid[/heading]In het Haage Bos ontdekten we een boom met daarin een “woonkamer’ van een kabouterfamilie en allerlei kleine voorwerpjes, beeldjes en frummeltjes. Het zag er heel schattig uit, maar geen idee waar dit voor diende of dat dit een gedenkboom is. Een fotomomentje was wel even nodig.
Vanuit het Haagse Bos staken we de weg over en liepen langs een watertje langs Duindigt richting Clingendael. De sloten waren net uitgebaggerd en een oude fiets stak uit de bagger. Ok, iets te groot om te Kleanen, maar wel grappig voor een foto. Ook grappig (helaas was ik te laat voor een foto): Anne zakte met haar blote voet weg in de dikke blub!

Clingendael is weer een totaal ander bos dan het Haagse Bos en behoort tot het landgoed Clingendael. In het landhuis is nu het Nederlands Instituut voor Internationale Betrekkingen Clingendael gevestigd. Bij het landgoed hoort ook een Japanse tuin, de grootste in Nederland en dit jaar bestaat de tuin 100 jaar. Vervolgens kwamen we bij ongelooflijk veel rhodondendrons, die volop in bloei stonden in alle kleuren van de regenboog. Zo werd mijn 1000e kilometer van dit jaar een hele mooie en kleurrijke! Ik zag Den Haag op een heel andere manier dan dat ik de stad kende!
Via het Haagse Bos liepen we weer terug richting de fiets. Met het oog op de 5 kilometerwedstrijd van zondag besloot ik om niet achterop de fiets te gaan, maar met Anne mee te lopen. En zo liep ik en moedigde Anne op de Kanjer-manier me aan dwars door het centrum van Den Haag! Dat leverde geloof ik wel wat vreemde gezichten op, maar who cares!
Aangekomen bij Anne werd ik getrakteerd op een heerlijke lunch in het zonnetje met no-rise-kwarkbroodjes uit het hardloperskookboek en watermeloen. Heerlijk! En met de afspraak ook eens bij mij te komen buurten vertrok ik daarna weer richting huis.

Wil je ook een keer aangemoedigd worden door Anne? Check dan hier de data van de wedstrijden waar ze aanwezig is.
Meer informatie over Klean vindt je op www.kleanworldwide.nl.

Anne, dank je wel!!

[heading size=4 style=underline]Wil je ook RAR-en[/heading]Lijkt het jou ook leuk om eens samen te trainen? Schrijf je dan hier in! Vermeld even in het onderwerp RAR en voeg je gegevens toe (naam, telefoon, mail en eventueel twitter of facebook). Wie weet lopen we binnenkort ergens samen in RAR-shirt!