RunAlongRun #Mirjam

Is dat niet verwonderlijk. Dat je denkt te kunnen inschatten hoe iemand is, hoe iemand leeft en hoe iemand denkt? Kwam ik even voor een totale onverwachtse wending te staan! Zaterdag liep ik met Mirjam een RunAlongRun.

[heading size=4 style=underline]Verhaal?[/heading]Mirjam volgt RunAndreaRun.nl al een hele tijd en al maanden geleden hadden we contact over een te lopen RAR. Maar het kwam er nog niet van. Tot nu. Enerzijds omdat Mirjam op een schema gaat lopen die ik voor haar ga maken en anderzijds heeft ze een verhaal. Al weet ik dat op dat moment nog niet. We spreken af bij haar thuis in Eindhoven en ik word hartelijk door haar en haar man Lars ontvangen. De kleine Dirk-Willem drentelt vrolijk om ons heen en wil direct zijn hardloopschoenen laten zien. Volgens mij waart er hier een virus rond, want ook Lars is een sportieveling.

[heading size=4 style=underline]McForrest?[/heading]Met Mirjam stap ik in de auto om naar de bossen van Son te gaan. Daar is een rondje dat Mirjam graag weer eens wil lopen. Want de hardloopschoenen hebben een tijdje in de kast gestaan. Ze heeft een haat-liefde verhouding met hardlopen. In periodes dat ze niet lekker in haar vel zit, kan het zo gebeuren dat ze maanden niet loopt. Sinds december 2013 staan de schoenen naar haar zin te vaak ongebruikt. Maar om een RAR te lopen, moeten er wel kilometers gelopen worden. Ik was dus de laatste tijd even de stok achter de deur. En die stok gaat straks een boomstam worden. Al lopend neem ik een intake met Mirjam af. Haar doelen voor de komende maanden zijn de Meerhoven24 en de halve marathon van Doetinchem. Met de nodige informatie kan ik thuis aan de slag om een schema op maat te maken. Zo kan Mirjam straks weer vele kilometers in deze prachtige bossen rondlopen. Wij volgen de route van een rondje van 6,5 kilometer, die ons door het bos laat slingeren. Bij een open plek, waar net bos gekapt is, valt mij direct het grote McDonalds logo op die boven de bomen uitsteekt. Mirjam had die ook niet eerder gezien in het bos. Hij was ook nooit zichtbaar, totdat de bomen gekapt waren.

[heading size=4 style=underline]Trauma[/heading]Maar iets triggerd me. Waarom blijven die loopschoenen regelmatig zo lang stil staan? Voordat ik er erg in heb zit ik in haar levensverhaal. Een verhaal, dat zij nu gemakkelijk kan uiten aan eigenlijk een wildvreemde genaamd Andrea. Want, zo heeft ze de afgelopen jaren geleerd, er over praten geeft haar inzicht in het eigen gedrag, maar ze geeft hiermee ook aan haar omgeving aan dat ze soms niet alles zo makkelijk kan. Soms zit haar hoofd vol. Kan ze niet het juiste laadje vinden met informatie, of kan ze nieuwe informatie niet opbergen. De oorzaak gaat ver terug, maar kwam eigenlijk na de geboorte van haar zoontje aan het licht, die na een zwangerschapsvergiftiging werd geboren. Ze zat niet lekker in haar vel, maar van een postnatale depressie was geen sprake. Na veel onderzoeken en therapieën bleek ze een trauma aan de zwangerschap en bevalling over gehouden te hebben. Dat resulteerde in het bijna niet meer normaal kunnen functioneren. Niet als moeder, niet in huis, maar ook op haar werk had ze er last van. En niet alleen zij, maar ook haar zoontje en man. Ze kon niet de moeder zijn die ze zo graag wilde zijn. De dieper liggende oorzaak leek te liggen in haar jeugd. Door verschillende therapieën en begeleiding thuis heeft ze geleerd er beter mee om te gaan. Het meeste baat heeft ze gehad bij EMDR therapie, waarbij met behulp van oorpiepjes of oogbewegingen het herbeleven van gebeurtenissen een andere of minder zware emotionele lading krijgen.

[heading size=4 style=underline]Running therapy[/heading]Door haar verhaal let ik nauwelijks op de omgeving. En letten we ook niet op de bordjes, want schijnbaar hebben we een stuk van de route afgesneden en zijn we al bijna terug bij ons startpunt. Nog even een blokje om dus. Ik ben er best wel stil van. Wie Mirjam ziet denkt op het eerste gezicht een vrolijke en spontane vrouw te zien. Wat je niet ziet is dat zij best wel bang is om de begeleiding, die ze al enkele jaren krijgt voor het opvoeden van haar zoontje en het draaiende houden van het huishouden, af te moeten bouwen en het zo meteen ‘allemaal zelf’ moet doen. Wat je niet ziet is de constante strijd die ze met zichzelf voert om haar emoties de baas te blijven en niet af te reageren op haar zoontje. Wat ik niet wist was dat ze tot vlak voor mijn aankomst nog twijfelde of onze afspraak wel door moest gaan, omdat ze de ochtend flink in de stress had gezeten vanwege gebeurtenissen. Voor mij een reden te meer om een mooi en leuk hardloopschema voor Mirjam te maken. Bij stress dus niet de schoenen laten staan, maar juist aan en naar buiten!
Mirjam bedankt voor je openheid, je eerlijkheid en jouw verhaal. Jou is het gelukt me even stil te krijgen.

[heading size=4 style=underline]Wil je ook RAR-en[/heading]Lijkt het jou ook leuk om eens samen een rondje te lopen? Schrijf je dan hier in! Vermeld even in het onderwerp RAR en voeg je gegevens toe (naam, telefoon, mail en eventueel twitter of facebook). Wie weet lopen we binnenkort ergens samen in RAR-shirt!