RunAlongRun #Pascalle en Jacqueline
De ene RunAlongRun is de andere niet. Dat maakt het ook zo bijzonder om met iemand te lopen die je maar vaag kent, of helemaal niet kent. Op de een of andere manier ontdek je altijd overeenkomsten, deel je onverwachts dezelfde gedachten of ervaringen en kom je tot ontdekkingen van de andere en jezelf die je vooraf niet had kunnen bedenken. De RunAlongRuns zijn een verrijking van mijn hardloopleven.
[heading size=4 style=underline]Dream big…[/heading]Zondag liep ik niet met één persoon, maar met twee een RAR. Jacqueline ken ik van de sportschool waar ik jaren lid van ben geweest, van feestjes, verjaardagen en hardloopevents. Zij had de RAR als een verrassing geregeld voor haar hardloopvriendin Pascalle. Pascalle zat bij de zoon van Jacqueline op de basisschool, terwijl het broertje van Pascalle bij de dochter van Jacqueline in de klas zat. Ze kennen elkaar dus heel lang, kennen elkaars verhaal. Daarom hebben ze samen een doel voor ogen: het lopen van de Dam tot Damloop op 20 september. Terwijl Pascalle pas in januari is begonnen met hardlopen besloot ze in maart de Dam tot Damloop als doel uit te kiezen en sleepte Jacqueline daarin mee. Daar was een beetje overtuigingskracht voor nodig, maar het goede doel waar ze voor gaan lopen liet de twijfel als sneeuw voor de zon verdwijnen.
[heading size=4 style=underline]…act like it![/heading]Daarom hebben de dames vandaag het plan ook echt die 16,1 kilometer aan te tikken. Jacqueline heeft hiervoor de route uitgezet. Althans, we gaan de 10 kilometer route van de Heuvelrugloop lopen. Aangezien ik daar altijd een korte afstand loop, ken ik die route dus niet (shame on me), terwijl het bij mij om de hoek is! Vervolgens nog een lus er aan plakken en voila, 16 kilometer. We hebben afgesproken bij Jacqueline thuis, waar Pascalle zich bij ons voegt en ons heel verbaasd aan kijkt. Wat doet zij hier nou? Haaaa, we gaan dus RAR’en! Net dat weekend een interview op RTV Utrecht gehad en nog twee kranten in de planning. Er wordt goed aandacht gegenereerd voor het goede doel. Dus wil ik maar wat graag helpen meer aandacht voor haar actie te krijgen.
[heading size=4 style=underline]Lopen voor HDI[/heading]Dat goede doel is namelijk het Helen Dowling Instituut (HDI) en voor Pascalle een bijzondere plek. Het HDI speelt namelijk een belangrijke rol in haar leven. Een turbulent leven, waarbij ze al op jonge leeftijd haar vader verloor. Als ze dan ook nog op 19-jarige leeftijd haar geliefde stiefvader Harry aan kanker verliest, wordt het HDI haar toevlucht. Al tijdens de ziekte van Harry is het HDI betrokken bij het gezin. Het HDI helpt mensen met kanker en hun naasten om te leren omgaan met deze ziekte en het verlies dat hier mee gepaard kan gaan. Zoals Pascalle zelf zo mooi verwoord: “Het HDI betekende heel veel voor ons gezin. Ik weet dat Harry zich er gezien voelde, en ik deel momenteel deze ervaring nu ik er zelf hulp krijg. Twee papa’s missen laat mij worstelen met het leven en de kwetsbaarheid ervan. Toch bleef ik altijd stappen zetten. Soms vooruit, soms nog meer stappen achteruit. Ik merk dat het letterlijk zetten van stappen met het hardlopen mij ontzettend helpt.” We hebben nog geen twee kilometer gelopen, lopen in een stralend zonnetje onder een prachtig groen bladerdek. De symboliek had niet groter kunnen zijn. Jacqueline laat ons het gesprek voeren. Dit is waarom zij zo graag wilde dat ik het bijzondere verhaal van Pascalle zou horen.
[heading size=4 style=underline]Taboe[/heading]Een brok in de keel. Dit verhaal grijpt me aan. Ik had het interview op RTV Utrecht gezien en het verhaal op haar sponsorpagina gelezen, maar om het zo rechtstreeks van Pascalle te horen raakt me diep. Ik moet er niet aan denken mijn papa te verliezen. Laat staan dat je twee keer de mannen moet verliezen die jou hebben op zien groeien, er altijd voor je waren en de spinnen uit je slaapkamer haalden.
We staan nu aan de voet van de Ruiterberg, een lange klim in het parcours. Weer de symboliek. Terwijl wij de kilometerslange heuvel op zwoegen neemt ook de zwaarte van ons gesprek toe. De dood van Harry is nu twee jaar geleden en Pascalle heeft het daar nog dagelijks heel moeilijk mee. Dat uit zich in een veelheid aan klachten, waarvoor ze bij het HDI begeleiding krijgt. Psychische hulp. Zo, het hoge woord is er uit. Het lijkt is nog zo’n taboe om over psychische problemen te praten. Aan de buitenkant zie je niets, dus waarom zou er dan iets aan de hand moeten zijn? Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg? We leven in een maatschappij waarin heel langzaam meer aandacht èn meer begrip komt voor mensen met psychische problemen. Nu nog de acceptatie. Dat stukje acceptatie geldt ook voor Pascalle. Meer willen dan je kunt, tegen je eigen grenzen lopen en weer een paar stappen terug worden gesmeten in je proces. Pascalle vecht dagelijks het gevecht met zichzelf, waarbij ze met hulp van het HDI een mooie toekomst voor zich heeft. Met littekens, dat wel. Zwetend komen we aan op de top van de Ruiterberg, terwijl een voorbij fietsend echtpaar ons een grapje toe gooit. Is het gek dat we hier niet op reageren?
[heading size=4 style=underline]Just giving[/heading]Hardlopen is voor Pascalle een uitlaatklep, therapie, afleiding, misschien ook wel het tijdelijke fysieke ongemak verkiezen boven het mentale ongemak van haar problematiek. Want wie in januari begint met hardlopen, is meestal nog niet zo ver om in september aan een 10 Engelse Mijl te moeten denken! Maar Pascalle moet deze fysieke en mentale uitdaging hebben en stelde zich de Dam tot Damloop in maart al tot doel! Een tijd heeft ze niet in gedachten, uitlopen is het doel. Trainen is de afgelopen maanden met ups en downs gegaan. Net als haar leven, net als de route die we lopen. De 10 kilometer route heeft me verrast en de koers wordt gezet voor de volgende lus. Het gaat omhoog richting het zwerfkeieneiland bij de zandafgraving. Voor mij een bijzondere plek, door de geschiedenis van het landschap wat ik altijd intrigerend vind. De zwerfkeien zijn in de IJstijd door het landijs vanuit het noorden meegesleurd en bij het smelten van het ijs achter gelaten op de Utrechtse Heuvelrug. Bij het afgraven van de zandberg door NS kwamen de zwerfkeien naar boven. Is het dan niet toevallig dat hier een link ligt met Pascalle? Haar biologische vader, die ze op 8-jarige leeftijd verloor, was nauw betrokken bij de ontwikkeling van het zwerfkeieneiland en heeft daar nog rondleidingen gegeven! Een selfie met het eiland kan dan ook niet uitblijven.
Overigens is fotografie voor Pascalle heel belangrijk. Ze heeft sinds april haar eigen website Fotogelukjes. “Beelden maken is voor mij uitdrukken wat ik voel zonder woorden. Soms zijn die er niet en wil ik wel een emotie kwijt. Harry was ook een fervent fotograaf en vlak voor zijn dood heb ik zijn camera gekregen met de boodschap er iets van te gaan maken.” Door het oog van de camera ziet zij het geluk in het verbeelden van alles wat er is.
Uiteindelijk hebben we 16 kilometer in de pocket. Doel voor vandaag gehaald. Ja, 16 kilometer, als generale voor de Dam tot Damloop. Iets wat Pascalle voor zichzelf móest doen. Een doel gehaald. Nu het volgende. Want lopen voor HDI betekent dat ze zoveel mogelijk geld wil ophalen om aan het HDI te kunnen overhandigen. Als dank voor de hulp die zij krijgt, om bewustwording te creëren voor wat het HDI voor veel mensen betekent en vooral om de dienstverlening van het HDI voort te kunnen blijven zetten voor wie het in de toekomst nodig heeft. De acties van Pascalle en Jacqueline zijn te vinden op Justgiving:
Actie Pascalle
Actie Jacqueline
[heading size=4 style=underline]Na goodbey after all[/heading]Een afscheid dat geen afscheid is. Zo voelt het voor mij. Ik heb een bijzondere RunAlongRun mogen lopen met Pascalle en Jacqueline en volgens mij gaan we elkaar vaker hardlopend treffen. Een RAR die me enorm geraakt heeft en aan het denken heeft gezet. Ik heb ons gesprek moeten laten bezinken voordat ik het op papier kon zetten. Dank je wel Pascalle voor je openheid en je eerlijkheid en Jacqueline bedankt voor het organiseren van deze bijzondere ontmoeting. Jullie zijn schatten, er zouden er meer van jullie moeten zijn! Heel veel succes bij de Dam tot Damloop en laat het het begin zijn van nog meer mooie hardloopavonturen Pascalle!
[heading size=4 style=underline]Wil je ook RAR-en[/heading]Lijkt het jou ook leuk om eens samen een rondje te lopen? Schrijf je dan hier in! Vermeld even in het onderwerp RAR en voeg je gegevens toe (naam, telefoon, mail en eventueel twitter of facebook). Wie weet lopen we binnenkort ergens samen in RAR-shirt!
Shirts by RunandCasual.
