Sports diary #39 2019 • Run Andrea Run

Wat een geweldige reis maken Kelly en ik. De aanloop naar het WK reizen we van zeeniveau richting de bergen, maken mooie hikes ter voorbereiding en ik kan een paar hele gave dingen van mijn bucketlist afstrepen.

Zondag
Wat is het hier geweldig! Vandaag ging een lang gekoesterde wens in vervulling: dwalen dus de grote Seqouia bomen in het Seqouia National Park.
Er zijn verschillende plekken in het park waar je terecht kunt voor fantastische hikes, maar wegens de beperkte tijd kozen wij voor het Giant Forest, waar we een aantal trails aan elkaar knoopten om zo een mooie route te lopen langs die immense reuzen. Zo wandelden we van de Sentinel naar Sherman, verbaasden ons over de muildierherten die gewoon bleven staan als je langsliep en zat het hart ons in de keel toen er een beer ons tegemoet kwam wandelen! Met zo’n 20 toeristen om ons heen vond ie het kennelijk helemaal niet gek om tussen ons door te banjeren.

Maandag
Deze dag liep even iets anders dan gepland. We zouden vroeg op weg gaan om via Seqouia naar Yosemite te rijden, maar we strandden in een een plaatsje met de auto toen er een lampje van bandenspanning begon te branden. Gelukkig gebeurde dat naast een banden garage en waren ze daar zo vriendelijk om de band op te pompen en even alle banden te checken. Bleek bij de achterband het hele canvas zichtbaar te zijn! Terecht dat ze ons met deze band de weg niet op wilden laten gaan, belden voor ons met de verhuurmaatschappij Budget en zetten de reserveband er op. Met die thuiskomer moesten we een kwartiertje rijden naar de dichtstbijzijnde Budget garage, waar we niet bepaald vriendelijk werden geholpen. Geen excuses, niets. Terwijl Budget ons wel bijna om zeep heeft geholpen door ons een auto met slecht onderhouden banden mee te geven! Verklaarde wel waarom de auto totaal niet lekker reed… Na ja, na veel gedoe en een paar uur vertraging een andere auto mee en we konden weer op weg. Omdat we op tijd in Mariposa moesten zijn konden we dus niet via Seqouia rijden.
Gelukkig reed deze auto wel prima en kwamen we zonder kleerscheuren aan in het schattige dorpje Mariposa. Eerst even de spullen droppen en daarna… een bucketlist ding… GOUDZOEKEN!
Als kind was ik al gek van edelstenen en mineralen, en met een pannetje in een rivierbedding goed zeven stond al eeuwen op mijn wishlist. En nu was het dan zover! Daniël van Yosemite Crystals nam ons mee naar zijn eigen mijngronden, waar we uitgebreid uitleg kregen over hoe en waar je goud kunt vinden, hoe je moet pannen en vooral veel over de geschiedenis van het gebied waar de Goldrush in de 19e eeuw los barstte. Waanzinnig interessant, verrassend rustgevend en dat gezicht van mij als er dan ook echt een goudklompje in mijn pan zit! Dit was echt te gek!!

Dinsdag
Met mijn zelf-gevonden goudklomp en zelfs nog een stukje jade kon mijn Yosemite bezoek al niet meer stuk, maar vandaag zou er nog een bucketlistding ondernomen worden: hiken in Yosemite. Eigenlijk wilden we de watervallen bezoeken, maar die stonden aardig droog, geen druppel water te bekennen. Plus ook nog eens vol in de zon, dus we kregen de tip om Glacier Peak te gaan beklimmen. Dat was een goed idee geweest. Prachtige hike van bijna 20km, waarbij de trail de Glacier op gedurende 7km 1000 hoogtemeters steeg. En die stoempten we lekker weg, veel andere wandelaars inhalend. Mooie training voor ons WK, want daarbij zouden we ook aardig wat hoogtemeters moeten maken. Eenmaal boven hadden we het meest waanzinnige uitzicht over de toppen van Yosemite park. Het was heerlijk weer, dus beloonden we onszelf met een ijsje voordat we weer naar beneden terug gingen.
Nog een blik op de prachtige El Capitan en deze dag was veel te snel tot een einde gekomen. Wat een heerlijke dag!

Woensdag
Vroeg uit de veren want vandaag doorkruisten we heel Yosemite naar de oostkant om vandaar via Minden naar Tahoe City te rijden aan Lake Tahoe. Onze eindbestemming. Het was echt een prachtige route om te rijden door de mooie natuur, maar wel heel druk op de toeristische punten.
Voor de lunch namen we de tijd in Minden, bij een tentje waar ik in 2015 en 2017 eerder ben geweest en waar ze de lekkerste frietjes ever hebben: beer battered fries! En burgers, sandwiches en voor de bierliefhebber echt waanzinnige bieren. Smullen dus en vol energie de laatste etappe in naar Lake Tahoe. Ons appartement lag een stukje buiten Tahoe City in alle rust van het bos. Een lange reisdag dus vandaag deden we niet veel meer.
s Avonds kwamen ook Eva en haar moeder aan en nu begon het WK toch echt dichtbij te komen.

Donderdag
Omdat de tijd veel te snel gaat en we nog geen outlet hadden gezien bezochten we vandaag Reno. Een stadje aan de andere kant van de bergen. Van bos naar woestijn. Dat merkten we ook goed in de temperatuur, want man wat was het heet. Goed geslaagd met de nodige shopping. Wat ook inhield dat we voor het komende weekend nog wat dingen moesten hebben. De weersverwachting was de afgelopen week finaal omgeslagen. Toen we uit Nederland vertrokken werd in het raceweekend nog 20 graden voorspelt, maar dat was bijgesteld naar sneeuw, ijzige kou en veel wind. Eeeeh… kak… hier heb ik niet twee volledige sets kleding voor…
De avond brachten we met zn vieren door op de racevenue. We haalden onze VIP-passen op en hadden daarmee toegang tot de exclusieve VIP-lounge gedurende het weekend. Onder het genot van hapjes, drankjes een eerste blik in de merchandise tent kwamen de zenuwen toch al aardig opzetten. Ik sta hier echt!

Vrijdag
Nayibe was gisteravond ook gearriveerd en nu was het Nederlandse team compleet. Vandaag brachten we door op de racevenue, shopten we in de veel te dure merchandise tent nog de laatste spullen bij elkaar, lunchten in de VIP-lounge en namen deel aan de Nation Parade. Het allerleukste van zon event is het ontmoeten en weerzien met Spartans van over de hele wereld. Er hangt een vibratie van spanning en verwachting in de lucht. En ook sneeuw. Vandaag was het nog prima te doen in een T-shirt, maar dat zou snel over zijn.
Na de Nation Parade volgde de briefing en na nog wat eten reden we terug naar ons huisje om onze spullen voor morgen klaar te leggen.
Nayibe, Kelly en ik zouden namelijk zaterdag deelnemen aan de Super VIP Challenge. Een Super afstand in open heat die alleen voor de VIP genodigden toegankelijk was. Deze zouden we gaan hiken om niet te veel energie te verspelen voor de WK-race op zondag. Ik was knetter nerveus. Ging ik me nu echt twee keer dit weekend in die verschrikkelijke kou, wind en sneeuw onderdompelen?

Zaterdag
Wat hadden we een mazzel vandaag en was mijn vertrouwen na de Super enorm gestegen. Het parcours is prachtig. Tijdens de Super legden we de klim, afdaling en obstakels van de eerste klim van het Beast parcours af. Prima dus ter verkenning van het parcours. Een uitgebreid verslag kun je hier lezen.
Precies op tijd voor de lunch kwamen we binnen met een mooie en unieke medaille. De middag werd verder rustig doorgebracht, laatste voorbereidingen voor de race, veel geklets met andere atleten tot een onweersbui over Olympic Village trok en alles werd ontruimd, tot het parcours aan toe waar de Ultra en Beast open heat racers nu bezig waren… De zenuwen namen verder toe en de weersvoorspelling werd er niet beter op.