Altijdsporten Trailrunclinic

In oktober liep ik ergens boven op een berg in de VS. Ik genoot van de uitzichten en een gevoel maakte zich van me meester: dit wil ik! Ik hakte daar bovenop die berg al een knoop door. In 2016 ga ik lekker meer trailrunnen. Was 2015 enkel en alleen gericht geweest op obstaclerunning (ook heel leuk), in 2016 wilde ik nog meer genieten. Van uitzichten en zo. Iets minder van modder.

[heading size=4 style=underline]Trailrunning it is![/heading]En zo kwam het dat ik in februari nog een knoop door hakte. Jantiene, van Altijdsporten.nl, organiseert dit jaar al weer voor de derde keer de Trailrunweek in de regio Provence-Alpes Cote d’Azûr. Bergen, mediterraans klimaat, zon, sporten. Wat wil een mens nog meer? Niets! Althans, ik niet. Dus geboekt! Ik ga weer de bergen in! Maar Jantiene zou Jantiene niet zijn als ze de vakantiepret al niet veel eerder laat beginnen. Zo organiseert ze in aanloop naar de Trailrunweek een tweetal trailrunclinics, waarbij afgelopen zaterdag de 2e aan de beurt was (de eerste kon ik helaas niet).

[heading size=4 style=underline]Voorproefje[/heading]Schoorl was the place to be. Een plek waar ik heel graag kom, want het is hier gewoonweg prachtig. Dit voelt ook gewoon aan als vakantie. Een groep van 40 sportfanaten zou zich vandaag melden bij Brasserie Duinberk. Niet alleen werd er gelopen, er kon ook van alles getest en gepast worden. Van kleding (Kari Traa), tot Herzog compressiekousen, Raidlight rugzakjes en Sziolis zonnebrillen. Plus je kon in de middag ook nog een mtb-tochtje maken, maar dat zou vandaag niet gebeuren vanwege een feestje thuis (gefelicieerd mams!). Ik was er lekker op tijd maar al snel begon de ruimte zich te vullen met trailrunners. Hier en daar werd er nog even omgekleed, koffie geleut en vooral veel (slap) geouwehoerd. Ik had geen idee van wie er zouden komen, maar van Crossfitmaatjes tot aan vorige week in Den Helder ontmoette Suzan, trailrunchicks Corine en Kim, Kari Traa meisjes en zelfs en net aan oud-collega (waar je dan echt pas na uuuuuren achter komt he). Gezellig dus! Vooral ook omdat een groot deel van de deelnemers van vadaag mee gaat met de Trailrunweek.

[heading size=4 style=underline]Op en neer[/heading]Omdat er zoveel lopers waren, werd de groep in tweëen gedeeld. Beide groepen kregen een Schoorlse Duinen expert mee, die met walkie talkies in contact bleef met elkaar. Daarnaast had Jantiene de hulp ingevlogen van twee ervaren trailrunners, Ik ging met het groepje mee onder leiding van Jan Stehouwer, die ook als begeleider mee gaat met de Trailrunweek. Eerst een stukje door Schoorl om bij de Schoorlse Zeeweg (halle Groet uit Schoorl Run) de onverharde paden te kiezen en vervolgens de trap omhoog te klimmen. Een warming up en we zijn klaar voor het tweede klauterdeel.
De komende 2 uur zijn we bezig met klimmen, dalen, slingeren, rennen, genieten en krijgen we zo nu en dan van Jan specifieke trailinfo, over wat we bijvoorbeeld altijd mee moeten hebben in de rugzak, schoenen, etc. Het mooiste punt bereiken we op de top van een duin, waar we plotseling vergezeld worden van regen en wind. Het uitzicht is ondanks dat echt verbluffend! Dat belooft nog wat voor de bergen.

[heading size=4 style=underline]Op en neer[/heading]Met nog een mooie route slingeren we ons richting het Klimduin. Daar kunnen de liefhebbers zich nog even helemaal stukbijten op de steile zandklim in een wedstrijdje. Deze skip ik, want ik zit echt zo ongelooflijk vol met snot, dat deze hele training een soort van alternatieve hoogtestage was. Maar aanmoedigen is wel zo leuk!
Na nog een groepsfoto lopen we terug naar de brasserie en worden we getrakteerd op ongelooflijk lekkere hapjes! Die zijn dus binnen mum van tijd op. Na nog gezellig na te kletsen is het dan toch tijd om te gaan. Met nog meer zin in de Trailrunweek met hopelijk iets minder snot.

Groepsfoto: Harry van ’t Veld