Da’s pas lekker!
Doe ik het of doe ik het niet… Meedoen met de training op zaterdagochtend.
Ik doe het! Vorige week woensdag voor het eerst weer buiten gelopen in het bos. Ongeveer 6 km gelopen over de meest lastige paden, zoals mulle zandpaden, slingerende smalle boomwortelpaadjes, etc. En dat ging goed. Had nergens last van, dus dat gaat de goede kant op!
Dus… afgelopen zaterdag. Weliswaar nog niet op de nieuwe schoenen (die loop ik eerst nog ff goed in) op (de gladde) weg naar Amerongen. Het had gesneeuwd en het bos zag er prachtig uit.
Na 3 weken afwezigheid toch wel heerlijk om weer het oude vertrouwde trainingsritme (deels) op te pakken. Om 9.30 met de groep onder leiding van Hardloper het bos in. Wat heb ik die gezelligheid gemist! Vooral met loopmaatje Petra altijd de grootste lol!
Op het programma stond heuveltraining. Leuk om je trainingen weer mee op te pakken… We trokken eerst over de berg om daar op een ronde bij de 2e klim van Koploop de eerste oefening te doen. Redelijk rustig aangedaan, omdat ik mijn enkel nog niet helemaal vertrouw. Vooral met afdalen toch flink de rem er op gehouden. Ik merk dat ik na een paar weken redelijk inactief te zijn geweest toch wat minder sterk en zeker op de benen sta. Maar gedurende de training ging het steeds lekkerder.
We liepen verder naar het heideveldje, dat er in de sneeuw en de zon prachtig bij lag. Vorig jaar hebben we hier in de sneeuw met training nog een groepsfoto gemaakt.
Via de lange zijdes omhoog sprinten, springend over obstakels en vervolgens naar beneden glijden, wat van Hardloper niet mocht. Snel wegwezen hier dus!
Aangekomen bij de grote/eenzame/hoge eik, of weet ik veel hoe die heet, hebben we de training afgesloten. De helft van de groep de ene kant op en de andere helft de andere kant op, met tussenpozen. De eerste 3 tegenliggers sprinten, de volgende 3 rust. In het begin liep dat nog aardig gelijk op. Maar al snel werden de sprints lang en de rustpozen heel kort, doordat de gaten tussen de lopers kleiner/groter werden. Een pittige oefening dus.
Einde van de training. Ik voel niiiiiiiiiiieeeeeeeets! Geen pijntjes, geen steken, helemaal geen last van de enkel. Ik verklaar mezelf ongeveer genezen. Wel voor de zekerheid nog even met ijs gekoeld. De trainingen op woensdagavond sla ik nog even over. Asfalt heeft toch een flinke impact. Tot het nieuwe jaar zal ik voornamelijk de zachtere bosgronden opzoeken, zodat ik straks weer topfit ben voor de Florijn Winterloop op zaterdag 3 januari.