Snowrun is snowfun

Er is iets wat ik niet begrijp… Zo’n anderhalve week ligt Nederland nu onder een wit laagje, een sneeuwlaagje. En het eerste wat ik dan denk is gaaaaatverdamme dat wordt de auto uitgraven, in de file naar kantoor rijden, baggerzooi op de weg, etc. Maar dat witte spul heeft ook een voordeel. Ik maak de mooiste duurlopen in de sneeuw. Routes die normaal als ‘saai’  worden bestempeld en die ik liever niet te vaak loop, worden in het wit in eens een stuk interessanter en boeiender. Niet alleen ziet de hele wereld er anders uit, maar het lopen door de sneeuw zelf is ook iets wat je niet dagelijks doet. Dus maakte ik de afgelopen dagen een aantal enorm mooie duurlopen. Maar ik schijn tot een zeldzame groep van lopers te behoren die heeft genoten van deze omstandigheden! 

Waar ik geniet van dat gevoel van een instabiel vloeroppervlak, onzichtbare boomwortels, verborgen bevroren waterplassen, witte wimpers en verkleumd thuis komen, hoor ik heel wat andere, anders zo fanatieke, lopers behoorlijk mopperen over uitglijden, kou, natte boel en transformaties naar een sneeuwpop. Nergens voor nodig! Zoek, nu het nog wit is en nu het nog kan, de uitdaging in de natuur! En jezelf. Beetje op de omstandigheden kleden kan geen kwaad, maar waar een wil is, is een weg… ergens verborgen onder de sneeuw…

De duurlopen deze week hadden stuk voor stuk wat speciaals.
Dinsdag 15 januari liep ik 15 km in een dikke sneeuwbui, waarvan een deel in het donker. Op de trailschoenen met een rugzakje met reserve schoenen voor op begaanbaar asfalt (overigens niet nodig gehad, de sneeuw bleef ondanks dat er goed gestrooid was, liggen), drinken, koolhydraten en telefoon ging ik op weg. Wat verandert het bos als je in het donker in de sneeuw met alleen licht van een hoofdlampje je route zoekt. Geweldig genoten! Foto’s mislukten faliekant. Ik zag alleen overbelichte sneeuwvlokken…

Vrijdag 18 januari koos ik voor een lange duurloop van 18 km onder een stralend blauwe lucht. Wat verder dan ik gewoonlijk loop, maar die halve marathon komt er aan. De wegen en fietspaden waren perfect begaanbaar, dus kon ik in een mooi tempo toch genieten van de witte wereld. En omdat ik mijn duurlopen aan het uitbreiden ben, kan ik nieuwe routes maken! Zo werd er weer eens een ‘nieuw’ stukje omgeving te voet verkend.

Door een gure wind was het zaterdag 19 januari erg koud. Vanwege die ijzige kou en de sneeuw werd er geen interval gelopen met de loopgroep, maar een duurloop. Zo wie zo vind ik harde tempo’s met dit weer niet zo fantastisch. Blessures liggen op de loer door de tempo’s met te koude spieren te lopen, te snel afkoelen, uitglijden of het toch iets verkrampter lopen dan normaal. Dan is een duurloop een goed alternatief, en zeker met LGAS. De trainingen vinden altijd plaats in een prachtige bosrijke omgeving, zijn altijd supergezellig en met zo’n duurloop heb je ook nog eens de mogelijkheid om goed bij te kletsen.

Verse sneeuw! Maandag 21 januari werkte ik vanuit huis en dat gaf me de mogelijkheid om ’s middags weer het bos in te duiken. Waarschijnlijk voor de laatste duurloop in de sneeuw, want in het weekend zal het gaan dooien. Dus met wat foto-ideetjes ging ik op weg. Uiteindelijk ruim 2 uur buiten gespeeld en veel foto’s en erg bewogen filmpjes rijker kwam ik thuis. I really need a GoPro… Ook leuk van verse sneeuw: je core oefeningen doen! Niet miepen, planken op 1 hand en 1 been is goed te doen. Krijg je een koude hand, dan wissel je van kant. No excuses allowed!

Ik ga de sneeuw nog missen…

Snowrun 2013 from Run Andrea Run on Vimeo.