Sports diary #15 2025 • Run Andrea Run

Het lijkt wel zomer! Ik geniet dan ook van het weer. Wat moet je anders als je noodgedwongen thuis zit op zoek naar een nieuwe job! Laat ik dan maar een beetje genieten van de mogelijkheid veel buiten te zijn!

Zondag
Eindelijk stond ik vandaag weer eens aan de start van een OL! Dit keer niet in een bos, maar in Wijk bij Duurstede. Superleuk, want je zoekt je een weg door de straten van de stad, door het verkeer heen. Niet alleen goed opletten op het verkeer dus, maar ook dat je de goede keuzes maakt en niet ineens voor een afgesloten plek staat.
Bij checkpoint 4 maakte ik een foutje, dat koste me wat tijd, maar verder vond ik de checkpoints vrij vlotjes, moest ik een bokkensprong maken om een agressieve zwaan te ontwijken, en genoot ik in vliegende vaart van Wijk. Ik had eigenlijk geen tijd om foto’s te maken, want ik had het tempo er lekker in zitten. Uiteindelijk verraste ik mezelf met een 3e plek overall en in mijn age group.
Er stond alleen een pittig fris windje dus besloot ik mijn wandeling niet daar, maar vanuit huis te maken zodat ik ook nog even kon lunchen. Een mooie wandeling voor de mentale gezondheid zeggen we dan maar. En onverwachtse leuke ontmoetingen met andere wandelaars, wat me nog een boekentip opleverde.

Maandag
Wat vloog vandaag voorbij! Ik ben bezig met allerlei ideeën uit te werken en informatie zoeken. Superinteressant, leerzaam en tijdsverdrijvend. Maar dat binnen zitten maakt niet dat ik me echt lekker voel, dus de hoogste tijd om even de loopschoenen aan te trekken voor een rondje.

Dinsdag
Het is gortdroog. De zandpaden zijn stoffig en met iedere stap stuift het zand in een wolkje rondom mijn voeten op. En dat stof vind ik dan na een wandeling terug in mijn sokken: mijn tenen zijn pikzwart. Zo ok vandaag. Ik zie Charly, waar toevallig vandaag een collega in meevliegt, boven het dorp cirkelen. De reeen laten zich vandaag ook goed zien. Langs de Grift word ik aangestaard door ‘het bokje van Geerestein’, zoals ik hem maar genoemd heb.

Woensdag
Vandaag heb ik een hele leuke en inspirerende dag. Met Melissa heb ik afgesproken in Lage Vuursche voor een wandeling. Maar niet alleen dat. We zitten een beetje in hetzelfde schuitje, dus vandaag gaan we ook aan de slag met onszelf en onderzoeken of we kunnen samenwerken als zzp’ers! Wat de uitkomst ook is, we gaan er sowieso enorm veel van opsteken! We beginnen met een koffietje en gaan aan de wandel.
Op een grasveldje staat een picknicktafel, waar we onze tassen legen en we aan de slag gaan. De tijd gaat zo snel dat we al onze ‘opdrachten’ niet af kunnen krijgen, maar de inspiratie spuit uit de oren! We moeten vervolgens nog flink doorwandelen om op tijd weer terug te zijn om enigszins voor de files weer naar huis te kunnen rijden. Maar wat een geslaagde en gezellige dag!

Donderdag
Mijn halfjaarlijkse tandartsafspraak stond weer in de agenda. Daarvoor ga ik nog altijd naar Odijk en dat combineer ik dan graag met een rondje hardlopen langs de Kromme Rijn. Voelt altijd toch als thuis, terwijl ik vroeger niet veel met de Kromme Rijn had. En met de bloesem die nu begint te bloeien is het prachtig in het Kromme Rijngebied!
Tel daarbij een weiland vol lammetjes op, prachtige zichten vanaf de bruggen over het water en de landgoederen en een stralend zonnetje. Mijn lunch eet ik onderweg op een bankje, terwijl twee zwanen rustig voor me heen en weer dobberen.

Vrijdag
Op naar Breda! Vandaag begint weer een nieuwe trainingscycle, en die is best pittig! Setjes van 6, maar met een behoorlijk gewicht. Die voel ik wel even! Dus ’s middags maak ik even een korte wandeling, voordat ik bij mijn ouders aanschuif om de Bastard in de fik te steken. En… ik zie de eerste pulletjes van het jaar!

Zaterdag
Oei, dit was niet een nacht om over naar huis te schrijven… Nadat ik al enige tijd wakker lag voordat ik in slaap kwam, begon er om 3.30 iets te piepen… Rechtop in bed. Het was niet mijn pager, die maakt een ander geluid. Het was ook niet één van de rookmelders, want die klinken ook anders… Dan kan het maar één ander alarm zijn… De CO-melder! Kak! Adem in, vide op, flikkerende lampjes en geen melding op het scherm… Huh? Batterijtje misschien? Buiten de batterijtjes vervangen, maar nog steeds een piep. Dan maar even googlen en ik kon gerust ademhalen: waarschijnlijk is de sensor kaduuk. Maar de adrenaline ging toch aardig door mijn lijf! In slaap komen was er niet meer bij.
Mijn training verschoof ik dan ook een paar uurtjes in tijd en naar de sportschool hier in het dorp om vervolgens richting Alwin te gaan, die vandaag jarig is. Dag weer vol!