Sports diary #20 2019 • Run Andrea Run

Ups en downs. Ook ik heb ze. Deze week had ik zo’n downtje. Ik voelde me niet lekker, had nergens zin in en liet het maar over me heen komen. Totdat ik mezelf een schop onder m’n kont gaf. Running is my therapie.

Zondag
Zo, vandaag was een echte Lazy Sunday! Dat mocht ook wel na gisteren. Niet alleen hakt een race er best wel in, het reizen gaat me ook niet in de koude kleren zitten. Vrijdag heen en zaterdag terug is best intensief. Een welverdiende rustdag dus, waarbij ik lekker uitsliep, lekkere pancakes at en een zeldzame filmmiddag had.

Maandag
Een gekke dag vandaag… Mijn laatste werkdag bij Anita Nederland is aangebroken. Het afscheid was niet echt een afscheid, want mijn collega’s zal ik in de toekomst zeker nog terug zien. Toch is het wel gek om nu een beetje een onzekere periode tegemoet te gaan. Ik heb een aantal sollicitaties lopen, er staat een heel gaaf zelfontwikkelingsweekend op het programma, om nog maar niet te spreken van de Spartan Races die ik nog voor de boeg heb!

Dinsdag
Gatverdamme hoe beroerd kan een mens zich voelen? Ok, dat is wat overdreven, maar de hoofdpijn en buikpijn zorgden er voor dat ik me niet jofel voelde en nergens, maar dan ook echt nergens zin in had! Toch een beetje stress, een uitwerking van de wedstrijden van de laatste weken? En de koffie was ook al op! Jammer genoeg was mijn favoriete koffietentje vandaag gesloten anders was dat mijn redding geweest. In plaats daarvan viel ik op de bank in slaap en werd een paar uur later wakker. Voelde ik me beter? Nope…

Woensdag
Nog steeds hoofdpijn, dus mijn rondje hardlopen stelde ik maar even uit naar morgen. Ik was wel wat fitter dan gisteren èn Livingstone was vandaag open, dus verse koffiebonen! Ik pakte meteen een fijne pokebowl lunch mee met zoveel groente dat de bak bijna niet meer dicht paste.

Donderdag
Een schop onder m’n reet, dat heb ik nodig. Hoe langer ik niets doe, hoe minder zin ik krijg in alles. Ik ben dan zó ongelooflijk lui! Na een goed en leuk (ook niet onbelangrijk) sollicitatiegesprek in de ochtend en nog wat klusjes trok ik dan toch de loopspullen aan. Zuchtend en steunend vertrok ik voor een kort rondje om vervolgens 15 kilometer later fris en fruitig terug te keren! Ik weet het van te voren: van hardlopen ga ik me altijd beter voelen. Maar die drempel is soms zo onoverkomelijk hoog.

Vrijdag
Nou, mijn goede zin is weer terug! Een fijne training met nieuwe oefeningen bij Huub, een pluim omdat ik deze week goed naar mijn lijf (en een duivels stemmetje in mijn hoofd) geluisterd heb en goed rust heb genomen en een dikke knuffel voor de gewonnen medailles de afgelopen weken. De training ging ook superlekker en nadien was ik weer ouderwets eager om meer te willen doen. En dat is goed!

Zaterdag
De training begon ik met heel veel spierpijn (leuk, die nieuwe oefeningen van gisteren…) en ik besloot om mijn rondje hardlopen op een lekker rustig tempo te lopen. Nou… dat rustige rondje was iets minder rustig dan ik vooraf had gedacht! Mijn basis snelheid is de laatste tijd snel omhoog aan het gaan. Niet dat de spierpijn er minder van werd… Want na het lopen werd de training voortgezet met deadlifts en bench press in combinatie met pull ups.
De middag had ik een secret missie met Nicky om het huis van Sofie te versieren die ’s avonds haar verjaardag vierde. Wat een topmiddag en avond! Genoten tot de max!