Sports diary #20 2022 • Run Andrea Run

Vakantie! Voor het eerst sinds corona stap ik deze week weer op het vliegtuig. En wel naar Georgië. Een land dat mij op alle vlakken enorm verrast heeft.

Zondag
Een druk dagje vandaag die begint met koffie bij Kelly op de kazerne in Amersfoort. Weer even de hoogste tijd om bij te kletsen! De laatste spullen worden vandaag ingepakt voor de vakantie en in het zonnetje, op het heetst van de dag, prop ik er ook nog even een loopje in met uiteraard na afloop een ijsje. Dat ijsje was echt wel nodig om af te koelen. Wat een hitte!

Maandag
Reisdag! Op een schappelijke tijd rijd ik naar Schiphol, kom redelijk vlot door de bagage-afgifte en douanecontrole en heb ruim de tijd om nog even te chillen, koffie te drinken en de benen te strekken voor de vlucht van 4,5 uur.
Aan het einde van de dag kom ik aan in Tbilisi, Georgie. Let the holiday begin! De eerste kennismaking met Georgië is het verkeer. Stiekem ben ik blij dat ik zelf niet hoef te rijden, maar ik ben verbaasd dat een tweebaansweg gemakkelijk kan dienen als zesbaansweg, waar het verkeer chaotisch door elkaar manoeuvreert, zonder dat er schade ontstaan.
De volgende kennismaking is met het plaatsje Mtscheta, waar Sander woont, en wat onze uitvalsbasis is voor de komende week. Een bezoek aan de beroemde 11e-eeuwse Svetitschoveli-kathedraal met prachtige fresco’s. De indrukken van de eerste dag beloven al veel goeds!

Dinsdag
Vorige week waren de weersvoorspellingen voor deze week nog drama, maar het lijkt er op dat er een paar mooie dagen aankomen. We besluiten daarom naar Kutaisi te gaan, waar we onder andere een canyoningtour gaan doen. Het is een autorit van zo’n 4 uur, waarin het landschap continue veranderd en we richting bergachtig landschap rijden. Tegelijkertijd zie ik in het noorden de besneeuwde toppen van de Hoge Kaukasus en in het zuiden van de Lage Kaukasus.
In de loop van de middag komen we aan bij het hotel en racen meteen door naar de Promotheus Caves. Een gigantisch grottencomplex met enorme kamers. De wandelroute leidt ons 1,5 kilometer de grot in en na iedere bocht verbaas ik me weer over de schaalgrootte van deze grot. Waanzinnig!

Vervolgens rijden we door naar de Martvili Canyon, de hoogste canyon van Georgië, waar je met een wandeling naar toe kunt, of met een 4×4. We kiezen, gezien het tijdstip (het loopt al tegen 18 uur) voor de 4×4. Een hobbelige, maar mooie rit, terwijl het kruisje, dat aan de achteruitkijkspiegel hangt, wild heen en weer zwaait. We worden voor de deur van de hangbrug afgezet. Deze loopt een kilometer langs de kloof naar een uitzichtpunt. Aangezien we laat op de dag zijn, zijn we de enigen die er rond lopen en pakken we nog net het laatste zonlicht in de kloof.

Met de 4×4 worden we weer teruggebracht en rijden we naar het hotel, waarna we Kutaisi in gaan om iets te eten.

Woensdag
Na een goed ontbijt in het hotel worden we om 10 uur opgepikt door Giorgi en Giga, onze twee gidsen voor vandaag. We gaan canyoningen! Iets wat ik al jaren niet meer gedaan heb. We krijgen vandaag acht watervallen en een glijbaan voor de kiezen. Maar niet voordat een hike de berg op maken en een uitgebreide briefing krijgen, zodat we klaar zijn om zelfstandig ab te seilen. Het is eerst even onwennig, maar al snel heb ik de smaak weer te pakken. Het is vooral enorm genieten van de canyon waar we ons in bevinden. Het lijkt wel een scene uit Jurassic Park, helemaal als we ook nog fossielen in de rotsen vinden. Overigens worden we echt waanzinnig goed begeleid. Giorgi heeft z’n papieren in Duitsland gehaald. Voor Georgische begrippen een dure excursie maar iedere Lari meer dan waard!

Een dagvullend programma. Terug in het hotel snel even opfrissen en vervolgens wandelen we een stukje door de stad, halen een ijsje (wat uiteindelijk mijn enige ijsje in Georgië blijkt te zijn…) en ploffen we aan de rivier op een terrasje voor een biertje en food. Ik heb geloof ik een nieuw favoriet gerecht! Het onuitspreekbare shkmeruli bestaat uit een op de huid gegaard kipje in een saus van melk en veel, heel veel knoflook! Die saus eet je op met een lading brood. Godsgruwelijk lekker!
Donderdag
Vandaag rijden we weer terug richting Mtscheta, maar wel met een omweg. Het plan is om te gaan hiken in het natuurpark Borjomi-Kharagauli. Enig probleem: er zijn geen gpx routes beschikbaar, geen digitale kaarten of routes en ook geen papieren kaarten. In het informatiecentrum horen we ook dat door renovatiewerkzaamheden één van onze opties afvalt, waardoor er een wandelingetje van 3 kilometer overblijft. Beetje jammer. Ook niet de mooiste wandeling, maar we zien wel een uit de kluiten gewassen hazelworm.

Aan de andere kant maar goed ook dat we hier niet te veel tijd kwijt zijn. We rijden door naar Gori. Het weer slaat alleen een beetje om. Daarom besluiten we de regenbui door te brengen in het Stalin museum. Wat een aanfluiting van een museum. Niet alleen behoorlijke propaganda voor Stalin en ontkenning van zijn massamoorden, maar de hele ’tentoonstelling’ van ontelbare nietszeggende foto’s is op z’n zachtsgezegd lachwekkend.Gelukkig is het droog als we buiten komen en beproeven we ons geluk om te kijken of we droog de Uplistsche grotten kunnen bezoeken, die op de UNESCO werelderfgoedlijst staan.
Deze grottenstad werd al 1800 jaar voor de start van de jaartelling bewoond en is door de eeuwen heen een belangrijk religieus, cultuur en politiek centrum geweest. Het uitzicht over de Koera rivier is waanzinnig en het landschap doet Amerikaans aan. Ondertussen waaien we zo ongeveer van de bergheling af, zo hard waait het.

Vrijdag
Ontbijten gebeurt vandaag in de stad Tblisi, waarna we een ‘stadswandeling’ maken. Eerst met de funicular omhoog naar het Mtatsminda park, dat over de stad heen kijkt. Vanaf daar loopt een wandelpad via de bergwand naar het beeld Moeder van Georgië en de ruïnes van het fort Narikala en door naar de oude stad van Tbilisi. Vanaf de ruïnes heb je een prachtig uitzicht over de stad en als we in de oude stad komen wacht daar een verborgen waterval.

Zaterdag
Het kostte heel wat moeite. Een wandelroute vinden voor een mooie dagtocht. Geen gpx routes, kaarten, of wat dan ook. Uiteindelijk bracht Garmin uitkomst met de route van een trailrun nabij Tbilisi van zo’n 19 kilometer met ruim 1000 hoogtemeters. De route begon onder de hoogspanningsmasten… geen idee wat ons te wachten stond. Maar eenmaal de eerste heuvel over was ik echt verbaasd over de fantastische vergezichten die we hadden. Over Tbilisi, de heuvels van Mtscheta en in de verte weer die besneeuwde toppen van de Hoge en de Lage Kaukasus.
Daarbij kwam een harde wind die we op de toppen over ons heen kregen. De route bestond dan wel uit brede paden, die ook door 4×4 worden gebruikt, toch was het een prachtige route om te lopen. Hier en daar kom je wel markeringen en borden tegen, maar de meeste borden liggen plat of de richtingbordjes zijn afgebroken of wijzen de verkeerde kant op. Zonder gpx of gids zomaar de ruige natuur van Georgië intrekken is niet verstandig. Alleen zit je met een gids veelal direct aan een meerdaagse tour vast. Fantastisch natuurlijk, maar daar had ik nu dus echt niet de juiste materialen voor mee.