Sports diary #24 2023 • Run Andrea Run

En dat was alweer mijn derde vakantieweek. Het zit er al weer op! Ik heb hier zo van genoten! Ik ben mezelf wel een paar keer tegengekomen. Ik ben nog niet volledig hersteld, dat is duidelijk. Maar dat ik hier al weer sta en deze vakantie nog af kan sluiten met een mooie race had ik een paar maanden terug niet durven hopen!

Zondag
Gisteren had ik eigenlijk het besluit al genomen: ik zou vandaag niet starten op de Super en Sprint. En als ik vanochtend alsnog mijn koppige bui had, dan hield mijn lijf me wel tegen. Die bovenbenen waren zo pijnlijk van de spierpijn dat ik me nog even lekker omdraaide toen de wekker ging.
Aangezien Sandy en Ronny alleen de Beast gepland hadden, hadden we dus eigenlijk een dagje vakantie te spenderen. We reden daarvoor naar de andere kant van Andorra, naar Naturpark, voor de langste rodelbaan van Europa. Met een rit van 5 kilometer was dit nog best inspannend voor de spiertjes!
Na nog een tussenstop in Encamp om de finishers van de Super en Sprint te zien werd de rest van de dag heel relaxed met pizza doorgebracht.

Maandag
Ok, de benen hebben nog steeds een eigen willetje, maar dat hield ons niet tegen om ze vandaag ‘een beetje los te lopen’. Het idee was om een mooie hike te maken naar de hangbrug bij Canillo. Dat we in totaal zo’n 10 kilometer aflegden met weer de nodige hoogtemeters was het uiteindelijke uitzicht wel meer dan waard!
Wat een waanzinnig end ijzer hangt daar in de lucht zeg! Heel bijzonder om daar overheen te lopen. Uiteraard bezochten we daarna ook nog even de Mirador del Roc del Quer voor een prachtig uitzicht door de vallei.
Omdat het weer beter was dan voorspelt, waagden we het erop en reden nog door naar Grau Roig, waar tot enkele jaren terug het terrein was waar Spartan Race was gelokaliseerd. We konden zelfs nog even met ons gat in de sneeuw zitten en mijn lunch-met-een-view werd nog bijna gejat door een hagedis.

Dinsdag
En toen zat de tijd in Andorra er ook al weer op! Sandy en Ronny vertrokken in alle vroegte, maar ik draaide me nog een keer om, nam nog een magnesiumbad en sjouwde me een breuk om alle spullen weer in de auto te krijgen voor ik op weg ging naar Eygiuans, ongeveer 80 kilometer onder Grenoble. Een vriendin van mijn ouders woont daar en had me uitgenodigd om bij haar te overnachten. Rond 5 uur kwam ik aan na een vermoeiende reisdag en werd allerhartelijkst ontvangen. Ik had een fantastische eigen ruimte in haar paradijsje. Zowel voor als achter uitzicht op bergen in door de wei achter het huis werden al snel hertjes gespot. Een veel te gezellige avond zorgde voor een hele goede nachtrust.

Woensdag
Eigenlijk wilde ik nog helemaal niet in de auto stappen! De dag startten we met een rondje wandelen om de hondjes uit te laten en een halve berg aan stenen mee te nemen, gevolgd door lunch en een plons in het zwembad. Aangezien de rit van vandaag ‘maar’ 4,5 uur was, had ik ook de tijd om de ochtend nog even te ontspannen.

De rit van vandaag was toch wel de mooiste van allemaal! Wat een bergen, wat een uitzichten! Alleen het stuk in Zwitserland reed minder fijn, want het was meteen een stuk drukker op de weg. Met een dikke file besloot ik langs de weg maar een hapje te eten, waardoor ik rond 7 uur in mijn appartement aankwam.

En wat een heerlijke plek is dit zeg! Ik zit op de tweede verdieping van een woonhuis met een prachtig uitzicht, met op de begane grond een brouwerij en op de eerste verdieping de eigenaar. De gevulde koelkast met de eigen bieren stond al op me te wachten! Ook leuk is de berg aan info die hier ligt, inclusief een toeristenkaart voor korting op musea en OV. Ik denk dat ik me hier ook wel ga vermaken!

Donderdag
Vanochtend wilde mijn lijf even rustig opstarten. Ik had wel een gave wandeling gepland naar de Grand Canyon van Zwitersland: Creux du Van. Ook al kwam ik er pas om 10.30 uur aan, het was nog heerlijk rustig! Een wandelingetje omhoog leverde spectaculaire uitzichten op. De diepte duizelde gewoon!
En langs de hele canyon loopt een wandelpad, dus de andere kant moest ook bezocht worden. Ik had op het eindpunt eerst niet eens in de gaten dat een gems er gewoon languit lag te chillen!

De terugweg was heel wat drukker, met busladingen vol! Blij dat ik mijn tochtje al gedaan had! Ik besloot in het restaurant te lunchen wat me de meest achterlijke hoge prijs voor een instant koffie opleverde. Dat spul is niet eens te drinken en zelfs het bier was goedkoper… Maar goed. Weer een ervaring rijker. Vervolgens reed ik naar een mijn waar tot 1986 mineraal asfalt werd gewonnen. Ook weer een bijzondere plek met een bijzonder gezelschap. Na de boodschapjes chillde ik de rest van de dag lekker in het huisje, totdat ik van mijn host een berichtje kreeg. Aangezien ik in de absint-regio zit, moet ik van morgen naar het absintmuseum. Maar ik kon ook in het bos al kennis maken met absint. Eeehm wat? Het klonk heel raar, maar schijnbaar zijn er op 27 plekken in de regio flessen absint verstopt. En zo maakte ik kennis met absint in het bos. Het is net ouzo, maar hij landt wel even wat anders. Poe!

Vrijdag
Ok, op naar Maison dÁbsinthe it is! In het dorpje wandel ik eerst naar een waterval, die normaal gesproken prachtig moet zijn, maar nu slechts enkele druppeltjes water laat druppen… Een kleine teleurstelling.

Ik wandelde vervolgens nog een stukje naar Gorges de la Poeta-Raisse, maar wil vandaag niet te veel kilometers en hoogtemeters in de benen krijgen, dus het mooiste gedeelte zie ik niet, maar ik vind wel weer een verstopte fles absint (die ik overigens maar even niet aanraak).Vervolgens wandel ik in het dorp naar het Absint museum, waar de geschiedenis van dit dubieuze drankje uitgebreid wordt uitgemeten. Een proeverij sla ik over met het ook op nog even een stukje moeten rijden en een hele horde aan toeristen van een autotoertocht die zitten te kegelen.

Na een veel te dure lunch bij een Thai (lekker lokaal ook) ga ik richting Sainte-Croix om mijn startnummers voor morgen op te halen. Dan staan er een Super en een Sprint op het programma.
Zaterdag
Aangezien het parkeren in het dorp echt een probleem is, vertrok ik vroeg van huis om zo op een gunstig parkeerplaatsje te kunnen parkeren. Ik had nog ruim twee uur de tijd, dus at mijn ontbijt en las wat in een boek.
Het jammere van hier racen was dat ik hier echt niemand ken en iedereen alleen maar Frans spreekt. Echt gezellig was het daardoor niet, maar goed het gaat om de race! Om 9.45 uur werden we weggeschoten en ging het al vrij snel omhoog. Plan van vandaag: kijken wat het lichaam doet en niet over de kop gaan. Ik lag meteen al achterin het veld dus een stiekeme hoop op een podiumplek kon ik meteen laten varen. De route was ruim 12 km (bleek met een paar penaltyloops bijna 14 te zijn) en 1000 hoogtemeters. Maar deze berg was beter beloopbaar dan Andorra. Dus ik stiefelde rustig omhoog, goed de ademhaling en hartslag in de gaten houden. Sinds gisteren heb ik flink last van hooikoorts en een piepende ademhaling en uiteraard vergat ik even mijn grasallergie en rolde vrolijk onder de barbed wire door. Gevolg: binnen 10 minuten zat ik van top tot teen onder de jeukende uitslag! Tel daar ook nog even een flinke stoot tegen de teen, een verrekt spiertje in de andere voet, de warmte en verdomde veel vliegen op en ik had eigenlijk geen zin om de Sprint nog te moeten starten. Bovendien ging de Super nog over een mooie bergkam, maar daar kwamen we met de Sprint niet eens in de buurt. Het parcours kende mooie afdalingen, zowel technische als een paar keer mooi rollende paden naar beneden. Ik besloot eens te kijken hoever ik dit lijf kon pushen dus de laatste vijf kilometer ging alles uit de kast. Ik haalde nog best veel vrouwen in, vooral op de obstakels en de carries, waar ik toch de voordeel van mijn kracht heb. Uiteindelijk finishte ik met het snot voor de ogen en bijna kotsend op een vierde plek! Wel 18 minuten achter de nummer 3. Maar mijn eindsprint had wel tot gevolg dat ik de helft van het veld achter me had gelaten, terwijl ik na 1 kilometer één na laatste lag.
Ik vond het wel goed zo. Aangezien ik met niemand kon communiceren en het lijf best wel leeg was, besloot ik lekker naar mijn appartementje terug te gaan. Alle spullen moeten ook ingepakt worden. Morgen reis ik weer naar huis en zit de vakantie er al weer op…