Sports diary #27 2024

En toen liep mijn vakantie op het eind… Met nog een laatste raceweekend in het Morzine sloot ik een waanzinnig gave reismaand af!

Zondag
Reisdag, again! Via Zwitserland rijd ik vandaag naar het Franse Passy, een dorpje nabij Chamonix, maar veel minder toeristisch. Het enige jammere als ik aan kom: het is zwaar bewolkt. Normaal gesproken zou ik vanaf het balkon uitzicht hebben op de bergen, maar het enige wat ik nu zie zijn de voorliggende heuvels en wolken. Maar dat doet niets af aan mijn nieuwe onderkomen, want wat een schattig appartement is dit! Met bad! Al kreeg ik het wéér voor elkaar om iets te vinden dat via een veel te smalle, steile weg met haarspeldbochten bereikbaar is…

Ik was wat aan de vroege kant, maar dat was totaal geen probleem voor de verhuurders. Ze verzetten zelfs hun auto, zodat ik de hele oprit voor mezelf had! Na me geïnstalleerd te hebben besloot ik om even de benen los te wandelen. Wel zo lekker na een lange reisdag. Een niet heel bijzonder rondje (want door de wolken miste ik het zicht wat daarboven verstopt zat) door het dorp met ook weer de nodige hoogtemeters.

Maandag
Met een behoorlijk wisselvallige dag voor de boeg besluit ik vanuit Passy een rondje te gaan lopen en niet naar Chamonix te rijden met de kans dat ik de berg wordt afgeregend. En dat bleek een goede keuze, want op dat moment weet ik nog niet hoe mooi het gebied boven Passy is (daar kom ik een paar dagen later achter als de lucht ineens is opengetrokken). Het begin van de route gaat vooral omhoog, via dorpjes en langs weilanden en over holle wegen.
Het tweede deel gaat (eindelijk) door het bos en via een grote hangbrug kom ik uiteindelijk terecht bij het doel van de dag: Lac Vert. Een prachtig meertje met een helder groene kleur en, als het helder weer is, prachtig zicht om de omliggende bergen. Het jammere: er vlak naast is een parkeerplaats, waardoor dit meertje wel heel makkelijk toegankelijk en dus druk is.
Een verder betrekkende lucht doen me omkeren en weer naar huis lopen. Eenmaal terug barst de hemel weer eens open. Perfecte timing! Op het terras kan ik droog zitten en aangezien het totaal niet koud is, heb ik  mijn favo plekje om te chillen de komende dagen wel gevonden.

Dinsdag
Op naar Chamonix! Het weer voor vandaag ziet er prima uit. De ochtend is nog wat bewolkt en regenachtig, daarom ga ik eerst weer eens een museum bezoeken. Musée des Cristaux toont een veelheid aan lokaal gevonden mineralen, zoals prachtige kwartsen en fluorieten, maar ook internationale beauties. Helaas komt er net een schoolklas het museum in, maar eerlijk is eerlijk, ze houden zich heel rustig! Discipline is hier toch iets beter dan in Nederland valt me op!

Na een uurtje museum kom ik buiten en is de zon door de wolken gepiept. Snel bij de auto even mijn spullen klaarmaken, want ik ga omhoog! Een hike richting Mer de Glace, waar ik ook de gletsjergrot ga bezoeken. Op voorhand koop ik al wel even een retourtje voor het tandradtreintje Montenvers, want ik verwacht dat ik niet lopend terug ga omwille van de tijd.De hike omhoog start met skipistes en weides, gaat over in een sprookjesbos en met regelmaat hoor en zie ik het tandradtreintje langskomen. Het is toch best wel warm en als dan out of the blue een berghutje verschijnt, waar je lekker iets kunt drinken, waar enorm veel te zien is (het is net een klein museum) plus als bonus nog een prachtig uitzicht vanaf het terras, dan ben ik om.
Even genieten! En vervolgens weer door. Met bijna 1000 hoogtemeters in 7 kilometer toch een best pittige klim en ik ben blij met de stokken.
Boven aangekomen is het treinstationnetje en een in aanbouw zijnde toeristenaccommodatie vanwaar de kabelbaan afdaalt naar de gletsjer. Met mijn treinretourtje kan ik hier ook gebruik van maken. Het voordeel om een beetje aan het einde van de dag hier te zijn: het is aardig rustig in de gletsjergrot! En wauw wat is het bijzonder om in en onder zo’n ijsmassa te staan. Dat ijs lijkt wel een kunstwerk, zoals je er in kunt kijken en allerlei insluitsels en luchtbellen ziet. Met het constant bewegende gletsjerijs wordt de grot ieder jaar opnieuw uitgehakt.
Gelet op de tijd en het feit dat ik trek krijg, neem ik het treintje naar beneden, die helemaal tot aan de nok toe volgestouwd wordt. In Chamonix aangekomen wandel ik nog even door het stadje. Chamonix ademt buitensport. Bijna iedereen loopt in een sportieve outfit, met touwen aan de rugzakken gebonden, of op de mountainbike. Daartegenover staan de toeristen die alles per treintje of kabelbaan doen en in een iets te fashionable outfit totaal buiten het sportieve beeld van Chamonix vallen. Ik scoor een superlekker ijsje, want de restaurants gaan over het algemeen niet voor 19 uur open en zolang wil ik niet wachten om te eten. Dus op naar huis!

Woensdag
Vandaag weer zo’n wisselvallige dag. Maar ik heb ontdekt dat ik hier in Passy een nagenoeg vlakke ronde kan lopen (voor de verandering). Plus ik wil nog even langs een megagrote mountainstore van Decathlon. Daar zit een restaurantje bij, waar ik wil lunchen, waarna ik een plat rondje ga hardlopen.
Dus na een relaxte warme lunch hobbel ik rustig langs het riviertje de Arve naar Lac de Passy. Dit blijkt een recreatieplas te zijn, waar je een rondje omheen kunt lopen en het is hier heerlijk vertoeven. Ik vind het eigenlijk jammer dat ik geen boek heb meegenomen, want ik kan het hier wel even uithouden! Maar ik vervolg mijn weg terug naar mijn casa om de rest van de dag lekker op het terrasje te zitten en eindelijk de bergen achter de wolken vandaan te zien piepen!

Donderdag
Ik heb voor vandaag een mooie route uitgestippeld, waarbij ik een deel van mijn retourtje van het Montenvers treintje kan gebruiken. Dus stap ik ‘ochtends op de trein omhoog richting Mer de Glace. Met een fantastisch heldere lucht levert dat waanzinnig mooie beelden op. Met cappuccino. Ik haal ook vast een broodje voor de lunch die ik in mijn rugzak prop.
Na een bezoekje aan het hotel, dat er al sinds 1880 staat, het museum Glacorium over de gletsjer en twee 19e eeuwse berghutjes, waar nu een film over de geschiedenis van de gletsjertoerisme te zien is, was het tijd om op pad te gaan.
Via een mooi pad omhoog werd het uitzicht op de gletsjer steeds mooier en mooier. Vervolgens maakte ik een bocht, het bos in en had ik een uitzicht over het dal van Chamonix (waar, dat weet ik dus doordat ik in het museum was, ooit de gletsjer lag die helemaal tot aan Lyon reikte!). Maar het mooiste moest nog komen. Via Grand Balcon Nord liep ik naar het liftstation van Aiguille du Midi. Ik was niet de enige, want in tegenstelling tot de Aletsch Arena (het is nu ook een paar weken later) is het hier een stuk drukker op de trails met hikers en trailrunners. Maar ik vind nog een fijne steen, plant mezelf er op en heb een lunchplek met een waanzinnig uitzicht.

Daarna is het even een zoekwerkje met GPS in de hand om het pad, of één van de paden, naar Lac Bleu te vinden. Want de sneeuwvelden bedekken de paden en doordat de sneeuw superinstabiel is, waag ik me er liever niet aan. Ik neem natuurlijk weer een idioot rare route om op de plek van bestemming uit te komen, en kom achter een of andere steen vandaan, terwijl andere wandelaars naar het schijnt een veel makkelijker pad hebben genomen. Maar het meertje is een mooie beloning. Ook hier plof ik neer en kom even helemaal tot rust.

Tot ik een donderend onweer hoor. Kak niet weer! Maar ik kijk omhoog en geen wolkje aan de lucht. Ik hoor nog een paar ‘ketsen’. Aha, dus zo klinkt een lawine! Ergens aan de andere kant van de berg. Met nog een flinke afdaling voor de boeg wordt het wel tijd om weer op pad te gaan. Ik moet namelijk 1200D afdalen naar Chamonix. Een afdaling die me toch wel 2 uur kost en een behoorlijke zal aanslag zijn op de knietjes. Slim… Over twee dagen loop ik Spartan Race Morzine, een Trifectaweekend. Ik met mijn goede plannen!Om een uurtje of 5 ben ik beneden en ik heb hongerrrrrr… Maar de restaurants gaan pas om 19 uur open… toch? NOT! Ik vind een restaurant waar de keuken al open is en ik heb zo’n zin in een goed stuk vlees! Tadaaaa! Ik blij! Zo ben ik ook lekker op tijd weer in Passy om de rest van de avond lekker op het balkon te hangen met het mooiste uitzicht dat ik tot nu toe had!

Vrijdag
Vandaag weer een reisdag. Al is het een kort ritje naar een dorpje net boven Morzine. Ik mag van de verhuurders tot het middaguur in het huisje blijven en ook mijn volgende accommodatie is heel relaxt met de inchecktijd. Dus ik start de dag lekker rustig op met een wandelingetje naar de bakker om brood en macarons te halen en heb een perfecte uitzicht.
Op de dag dat ik vertrek is het zo helder als het maar zijn kan en verbaas ik me over de bergtoppen die achter mijn huisje omhoog steken. Het is hier echt veel mooier dan ik aan het begin van de week kon bedenken! Hier wil ik echt nog een keertje terugkomen. De rit naar Morzine is ook prachtig. Ik rijd een deel van de Tour des grandes Alpes en slinger mezelf een weg door de bergen.
Inchecken in mijn omgebouwde schuur gaat supermakkelijk en als ik alles uit de auto heb, rijd ik terug naar Morzine waar het WK Spartan Ultra bezig is en ik Eva op het parcours kan onderscheppen. De omstandigheden zijn enorm pittig met hoge temperaturen en een hoge luchtvochtigheid. Dat is wat anders dan voor morgen is voorspeld: de Beast lopen we waarschijnlijk in de stromende regen met kans op onweer. Niet weeeeer…. Ik zie er een beetje tegenop, maar nadat ik mijn startnummers heb opgepikt voor het weekend begint het wel te kriebelen.

Zaterdag
Racedag! Wat ik me van Morzine van een paar jaar geleden herinner was dat het hele Trifectaweekend enorm zwaar was. Alleen is er iets veranderd: het parcours. De eerste vijf kilometer gaan door het dalletje van het riviertje dat dwars door Morzine stroomt. Je loopt heen en weer en dat is vrij vlak. Pas daarna komt het klimwerk om de hoek kijken. Vanaf het dorpsplein ga je nog een paar straten door, voordat het goed omhoog gaat.
En damn… ik dacht dat ik nu wel wat gewend was na al die hoogtemeters de afgelopen weken, maar ik lijk aan de berg vastgeplakt te zitten. Bovendien voel ik me dizzy en ben ik misselijk. Ik moet op de eerste klim zelfs even gaan zitten… Totdat het na ongeveer 1,5 uur begint te regenen en de lichtvochtigheid en temperatuur aanzienlijk afnemen. Sterker nog: met de wind is het best fris. Gelukkig heb ik een regenjack ingepakt en die komt nu heel goed van pas. Het is stoempen omhoog en oppassen niet keihard van de berg af te glijden door de gladheid bij het afdalen. Waar het kan probeer ik te rennen, maar de een na de ander voor en achter me gaat op de gladde graspaden onderuit. Vanwege het weer was het parcours aangepast en pakten we niet de top mee. Een beetje teleurgesteld was ik hier wel over. Aan de andere kant, viel er toch niets te zien in die grijze massa.

Qua obstakels valt het me niet tegen vandaag. Ik moet er weer even inkomen en pak, door de nattigheid, hier en daar een penalty, zwem met mijn houtblok relaxt door het meertje heen tussen de spartelende Fransen, loop hier en daar nog even met wat bekenden op, maar ik ben vooral blij met de laatste vijf kilometer.De krachten heb ik goed weten te sparen en het laatste stuk langs de rivier kan ik op een behoorlijk tempo (zo hard heb ik in maanden niet gelopen!) flink wat mensen inhalen. De obstakels op het einde gaan lekker en met een smile finish ik. Nu zien hoe het lijf hersteld en op naar morgen. De voorspellingen voor zondag zijn in ieder geval een stuk beter!

Totaal loopkilometers deze week: 49 km
Jaartotaal loopkilometers 2024: 754 km

Aantal kilometers januari: 154 km
Aantal kilometers februari: 156 km
Aantal loopkilometers maart: 101 km
Aantal loopkilometers april: 71 km
Aantal loopkilometers mei: 127 km
Aantal loopkilometers juni: 96 km