Sports diary # 29 2023 • Run Andrea Run

Het leek vooruit te gaan, maar de rehabtraining heeft me deze week weer even een paar stappen terug geworpen… En dat net voor de vakantie…

Zondag
Man, man, ik lijk wel bejaard! Iedere beweging doet pijn en het lijkt wel of ik meer last van mijn blessure heb dan de dag dat het gebeurde! Althans, wel langer dat het zo pijnlijk is… Gelukkig wel een leuke bezigheid vandaag, want met Kelly ging ik op kraamvisite bij Melissa en Daan om de kleine Ivy te bewonderen. Dat was een mooi dagje!

Maandag
Mijn laatste werkweek voor de vakantie en ik moet er flink aan trekken om alles op tijd af te krijgen op de momenten dat ik kan zitten. De pijn is deze week erger dan vorige week en trekt helemaal door mijn benen heen. Alleen wandelen geeft me verlichting en dat kan ik vandaag wel een aantal keer doen met boodschappen en de vervolgactie met de brandkranen checken.

Dinsdag
Vandaag spendeer ik op kantoor, maar ik zit daar nog slechter op de stoel dan thuis. Staan, zitten, staan, zitten. Ik krijg er zelf een punthoofd van. Aan het einde van de dag is het bijna niet meer te doen en ga ik op tijd naar huis. Eerst even plat op de bank met de Tour, voordat ik in de avond nog wat werk verzet.

Woensdag
Gaat het lukken, gaat het lukken? Krijg ik alles af? Yes! Met nog een laatste last-minute interview dinsdagavond, dat ik vandaag uitwerk, zijn bijna alle deadlines gehaald. En voor die ik niet heb gehaald heb ik de eerste week van de vakantie nog een escape. Nu snel alle spullen inpakken, want morgen peer ik hem!

Donderdag
Ik heb een trage start vandaag en ik ben later onderweg dan ik zou willen. Maar ik heb nog steeds meer pijn dan een week geleden, toen de pijn in de rugbil juist begon af te nemen. En ik zie op tegen de rit naar de Ardennen. Daarom plan ik een stop in halverwege in Maastricht. Op het programma staat een wandeling vanaf het fort naar het Albertkanaal en via de ENCI terug naar het fort. Totaal 16 kilometer.

De dood of de gladiolen zeg maar. All in want waarom korter lopen als je niet weet wat je reet gaat doen? Maar boven verwachting beweeg ik na een paar kilometer pijnvrij, is de wandeling mooier dan verwacht, loop ik dwars door een kudde geiten en heb ik een paar mafsteile klimmetjes te maken met behulp van touwen. Maar vooral: het vakantiegevoel begint te komen!Na een vroeg diner bij het fort rijd ik door naar mijn B&B vlakbij Namen. Een kamer in een villawijkje, met kastelen in de straat. Enige nadelen: ik heb dus een kamer en weinig ruimte om ergens te kunnen zitten behalve op bed. En dat matras is van beton…

Vrijdag
Ik werd zo stijf als een plank met flink wat pijn wakker. Dit matras is hell! Ik tel de nachten af (en tijdens de nacht de uren…). Maar eerlijk is eerlijk, de tuin is een heerlijke plek!
Als kind heb ik flink wat uren in een kano op de Lesse gedobberd. We stonden op een camping in Houyet en ik heb mooie herinneringen aan die tijd. Dus… waar ik heen moet als ik in de Ardennen ben? Juist ja Houyet. Maar ik kwam van een koude kermis thuis. De camping is gesloten en vervallen en door de lage waterstand was de bovenloop van de Lesse gesloten voor kano’s. Het dorp was uitgestorven.
En de wandeling die ik via Komoot had gevonden viel ook nog eens tegen. Uiteindelijk op een terras beland vlakbij het dorp, met een prachtig uitzicht, biertje en bord vol lekkers… Begint het te betrekken en uiteindelijk te stortregenen. Tijd om verder te gaan. Ik heb nog een plekje op het oog waar mineralen gevonden kunnen worden. Aangekomen is het al snel raak: een steen steekt boven de grond uit en heeft fluorietstukjes erop! Ik dacht hem wel even uit te graven, maar viel dat even tegen! Met een schepje en een beitel probeer ik hem los te wrikken, maar het blijkt het topje van de ijsberg te zijn die boven de grond uitsteekt… Met pijn in het hart moet ik hem laten liggen…

Zaterdag
Ik had, voordat ik mijn bilrug blesseerde, bedacht dat ik wilde gaan kajakken op de Lesse als ik hier was. Maar de blessure gooide roet in het eten, want 21 kilometer peddelen op een rotstoeltje leek me niet echt comfortabel. Maaaarrr… ik ontdekte gisteren dat de bovenloop dicht is en dat je nog wel in Gendron kan starten. Dat maakt de route 12 kilometer en dat wilde ik nog wel riskeren. Dus op naar Dinant, met de pendelbus naar Gendron, spulletjes herpakken en vervolgens werd ik in mijn comfort kajak (met een best fijn stoeltje) van de torpedobaan gelanceerd de plomp in.Ik moet het niet willen vergelijken met 20 jaar geleden, maar je peddelt nog steeds in een file tussen mensen die niet weten waar ze mee bezig zijn, zit regelmatig met de kont op de grond, waardoor je met de kajak een stuk moet klunen en de barrages zijn nog steeds hilarisch, want er gaan nog steeds met regelmaat mensen om en kopje onder.

Ik was best op tijd terug in Anseremme, dus raadpleegde ik Komoot voor weer een wandeling en liep ik een mooie route boven het dorp langs (met weer een onmogelijk maffe klim) en langs de Maas terug. Met geluk vond ik een plekje op een terras (alleenreizen kan voordelen hebben) en at een heerlijk stoofpotje met een biertje.
De avond bracht ik weer door op de kamer… Niet mijn favoriete plek…

Totaal loopkilometers deze week: 0 km
Jaartotaal loopkilometers 2023: 336 km