Sports diary #34 2023

Je weet dat het moment komt, maar als het moment daar is, schrik je. Aan wekenlange zorg en onzekerheid kwam een einde. Ondertussen is mijn energie aardig op.

Zondag
Te lang geleden dat ik eens een lekkere lange duurloop gemaakt heb. Een blessure, kakweer en de drukte van de laatste weken gooiden roet in het eten. Maar nu kon ik het zo inplannen dat ik vandaag lekker de natuur in kon trekken. Dat werd een duurloop van 22 kilometer langs mooie plekjes en hopelijk veel bloeiende heide. Dat laatste viel een beetje tegen. Hier in mijn achtertuin is vooral het Treekerpunt mooi. Het tempo lag weer echt laag, want ik merk dat ik of problemen heb met de stress op mijn lijf, of het benauwde weer. Dus ik genoot er vooral van. Met een smoothiepauze bij Onder de Dennen en en een colabreak bij Bij Kees kwam ik de tour aardig door. Helaas geen tijd meer voor een ijsje, want ik moest op tijd terug zijn voor een dinertje buiten de deur.

Maandag
Naderend afscheid en een geboortedag vieren. Het ligt allemaal zo ver van elkaar en zo dichtbij. Na een dag vol doorwerken, omdat ik totaal niet kan plannen hoe de week gaat lopen en ik nu de tijd had, was het ’s avonds tijd voor een gezellige bbq met mijn ouders en oom, omdat mijn oom jarig is.

Dinsdag
Nature calls. Ik moest er uit. Gisteren heb ik zo’n werkslag gemaakt en nauwelijks buitenlucht gezien, dat ik dat vandaag in moet halen. Ik wandel aan het einde van de middag het 150e klompenpad bij Harderwijk. Een leuke en afwisselende route en met het stralende zonnetje geen straf.

Woensdag
Geen dag laat zich plannen deze weken. Waar we dachten wat verlichting te krijgen door de zorg en vrijwilligers in het hospice, zitten we toch iedere dag één of meerdere keren daar. Langzaamaan gaat het steeds verder bergafwaarts. En ik? Ik reageer me af op de muggen in de huiskamer… En dat gaat iets te wild met een plantenpot als slachtoffer.

Donderdag
Mijn weekend startte ik met een loopje. Een kort rondje, want ik had weinig energie, maar wilde wel even de benen strekken.
Vandaag voor het laatst. Je houdt er rekening mee dat ieder bezoek het laatste kan zijn. En toch zeg je iedere keer ’tot morgen’. Het afscheid vandaag was apart. Zou ze het gevoeld hebben? We stonden op de gang nog te praten en ze kan onmogelijk geweten hebben dat ik nog op de gang stond. Toch riep ze me. Of de ventilator naast haar stoel uit kon. Nog een knuffel en ’tot morgen’…
Gek genoeg was het vandaag ook de trouwdag van mijn ouders, die we met mijn oom vierden met een etentje hier in het dorp. De emoties klappen deze weken wel van het ene uiterste naar het andere.

Vrijdag
En dan. Dat onvermijdelijke bericht. Om 1.15 uur word ik door mijn moeder gebeld dat het over is. Naar het hospice gaan heeft nu geen zin. Maar slapen doe ik ook niet meer. Na een slapeloze nacht zeg ik de training bij Huub af en ga richting hospice. Daar kan het proces van afscheid nemen beginnen en start ook al het regelwerk waar mijn ouders en oom erg druk mee zijn. De dag duurt lang, maar vliegt ook voorbij. Aan het einde van de dag ben ik kapot.

Zaterdag
Toen ik wakker werd ramde ik de wekker uit en stuurde een bericht uit dat ik ook vandaag niet kom trainen. Voor het eerst in weken heb ik aardig doorgeslapen en haal ik verloren uren in. Eindelijk kwam er ruimte in mijn hoofd terug voor alledaagse dingen: schoonmaken, chillen en met ma kleding kopen voor de begrafenis.

Totaal loopkilometers deze week: 28 km
Jaartotaal loopkilometers 2023: 416 km

Aantal loopkilometers maart: 24 km
Aantal loopkilometers april: 83 km
Aantal loopkilometers mei: 110 km
Aantal loopkilometers juni: 119 km
Aantal loopkilometers juli: 11 km