Sports diary #36 2024

Wat een weertje is het toch! Niet alleen in Berlijn en Nederland, maar ook in Oostenrijk tijdens het EK Spartan. Een race die totaal niet gaat zoals verwacht, maar gelukkig weet ik hoe ik de knop om moet zetten.

Zondag
Nieuwe maand, nieuwe kansen! En die trap ik af met een goede dag voor mijn stappen. Ik neem een boek en handdoek mee in de rugtas en loop via een omweggetje naar het Henschotermeer. Daar schrik ik me echt rot van de drukte! Zo druk heb ik het het hele jaar nog niet gezien! Na een verfrissende douche loop ik op de blote voeten een rondje eiland en rondje buitenkant om bij het Strandhuis te ontdekken dat de rij voor een colaatje echt veel te lang is. Laat maar. Ik plof even neer om de voeten te laten drogen en vertrek dan weer van het Henschotermeer voor de laatste kilometers naar huis. Via de ijswinkel.

Maandag
EINDELIJK! Bosgebied Den Treek is vanaf vandaag weer open! De wolven hebben het voor elkaar gekregen dat de afgelopen weken het bos afgesloten was voor mensen. Dat zou schijnbaar veiliger zijn. In ieder geval was ik niet de enige die vandaag meteen de natuur in dook. Niet om de wolven te spotten. Nee, ik wil gewoon weer vrij kunnen rondlopen in mijn favoriete bos. Waar ik al jaren kom. Waar ik de weg op mijn duimpje ken. Waar ik tot rust kom, kan opladen en geniet van de natuur. Dat dus. Wat iedereen wil. Ik wandelde een mooi rondje. Geen wolf te bekennen (gelukkig), maar wel een heleboel journalisten. Op de vraag of ik hier wel alleen durf rond te lopen terwijl ik een microfoon onder mijn neus gedouwd krijg, moet ik eigenlijk heel hard lachen. Mijn interview werd niet uitgezonden.

Dinsdag
Kantoordag vandaag en dit soort dagen vliegt voorbij. Bijna de hele dag is volgepland met overleggen en de momenten achter het bureau worden meestal doorbroken door gezellige onderonsjes en coordineren van allerlei zaken. Gezellig is het in ieder geval wel!
Vanavond is onze oefenavond en hebben we allerlei korte oefeningen. Van waterwinning open put, een auto voorzichtig op de kant leggen, tot een nieuwe tool die we kunnen gebruiken om elektrische auto’s veilig te stellen.

Woensdag
Vandaag werk ik een half dagje op kantoor om na de lunch in de auto te stappen. Op weg naar Kaprun voor het Europees Kampioenschap Spartan dit weekend! Ik heb de heenweg in twee delen geknipt, dus vandaag rijd ik tot Triefenstein, een klein dorpje aan de Main in de wijnstreek. Een simpel appartementje en zodra ik aan ben gekomen trek ik meteen de schoenen aan om de omgeving te ontdekken. Ik moet meteen een steile klim omhoog, maar dan ben ik ook meteen bovenaan een kalksteengroeve. En ja ik heb mijn rugzak mee… Daar verdwijnen dus een paar stukken kalksteen in waarvan ik vermoed dat er fossielen inzitten. Ik moet wel vaart maken en snijd de route iets af omdat ik ook nog moet eten. Dat doe ik bij het restaurant aan de overkant van de straat. Een kort verblijf, maar verrassend!

Donderdag
Vroeg uit de veren en weer op pad. Het is prachtig weer als ik verder rijd naar Kaprun. Het laatste deel van de reis gaat niet meer over de snelweg en de bergen worden hoger. Een voorspoedige rit verder kom ik aan bij mijn appartement voor de komende dagen. Het ligt in een rustig dorpje en ik heb prachtig uitzicht. Superruim voor mij alleen met een heerlijk balkon vol geraniums en een bad.
Ik ga nog even wat boodschappen doen en maak nog een wandeling door het dorpje naar het kerkje bovenop een heuveltopje en de rest van de avond is lekker relaxen. In bad!

Vrijdag
Vandaag ga ik even de toerist uithangen, want ik wil ook wat zien van de omgeving. Na rustig opgestart te zijn, met koffie achter de geraniums, rijd ik naar Taxenbach voor een wandeling door een kloof. Heel grappig, want je moet een helmpje op. Super charmant. Je kunt hier gewoon rondwandelen, maar tegen betaling van een flink bedrag kun je spullen huren om de klettersteig te kunnen doen. Die laat ik maar even voor wat het is. De kloof is prachtig! Met steile trappen klim je van beneden helemaal omhoog, je wandelt door tunneltjes en via het bos weer terug naar beneden.
Vervolgens lunch ik weer even thuis voordat ik richting Zell am See om daar een rondje over de promenade langs het water te wandelen. Het zit hier alleen vol met wespen! Dus hier zaten ze de hele zomer!
Na mijn wespescape zet ik koers naar Kaprun om mijn startnummer op te halen en de andere Nederlanders te meeten. Het is vooral heel gezellig in Kaprun en de tijd vliegt voorbij. Wonder boven wonder gaat het met de startnummeruitgave best vlot, ik haal nog wat merchandise en heb besloten niet tot de Nation Parade te blijven. Die is altijd op een onmogelijke tijd (etenstijd), start altijd later, loopt altijd uit en ik wil eten. En relaxen.

Zaterdag
Racedag! Word ik toch verdomme wakker met een bloedneus! Na ja, het is niet anders… Al maakt dit dat ik me een beetje onzeker voel. Ik jat nog snel een wr-rol mee van het toilet, want ik voorzie dat het niet bij de ochtendbloedneus blijft. Ik ga rustig van start en loop eigenlijk al direct met Leontien samen. De eerste kilometer gaat door Kaprun, waarna het klimwerk begint. De eerste ongeveer 900 hoogtemeters omhoog. En voila, met voorzichtig mijn neus snuiten klapt ie meteen weer open. Shit!
Gelukkig heb ik mijn wc-rol en is het een bijzondere manier van omhoog lopen geworden. Maar de uitzichten naar boven worden steeds mooier! Helaas gaat het met de obstakels niet zo best vandaag. Het is tegen de 30 graden en mijn handen zijn zweterig, ondanks dat ik ze voor ieder obstakel met zand inwrijf. De ene na de andere penalty moet worden genomen. Het is niet echt mijn dag vandaag, maar ik heb de knop gelukkig al omgezet: standje genieten en gezelligheid it is!
En Leontien denkt er net zo over. Na de eerste klim dalen we af naar Kaprun om via de prachtige kloof in een ijskoud riviertje uit te komen. De volgende klim wacht al op ons en met een ‘ik ben benieuwd hoelang het duurt voordat we ons klep eens houden’, ploegen we weer omhoog.
Daar komen we nog een paar andere Nederlanders tegen en het wordt wel heel gezellig op weg naar boven. Deze klim is zo’n 1100 hoogtemeters en met wat pauzes onderweg komen we uiteindelijk boven bij het kruisje en de bel. Zo blij dat ik zelf mijn telefoon mee heb genomen, want ondertussen zijn we maar één fotograaf tegengekomen! Dan loop je in zo’n mooie omgeving, dan wil je er toch ook wat van bewaren!

Vervolgens is het een lange tocht naar beneden en zit ik toch al op aardig wat kilometers. Ik ben dan ook blij dat op de verzorgingsposten eten en drinken voor handen is, want ik begin toch aardig door mijn eigen voorraden te raken. Gezien het ontploffingsgevaar van mijn neus is het vooral wandelen naar beneden. De hartslag wil ik laag houden. Dat wandelen is alleen wel een aanslag op de benen! Die beginnen zo langzaamaan pap te worden. Eindelijk komen we beneden, met nog een lading aan obstakels voor de boeg en nog wat penalties. Maar de finish is in zicht en ondanks dat dit totaal niet de race was waar ik vooraf op had gehoopt had ik hem op geen enkele andere manier willen finishen.
Totaal loopkilometers deze week: 42 km
Jaartotaal loopkilometers 2024: 1013 km

Aantal kilometers januari: 154 km
Aantal kilometers februari: 156 km
Aantal loopkilometers maart: 101 km
Aantal loopkilometers april: 71 km
Aantal loopkilometers mei: 127 km
Aantal loopkilometers juni: 114 km
Aantal loopkilometers juli: 150 km
Aantal loopkilometers augustus: 98 km