Training

Sports diary #44 2022

Wat een week. Van een onverwachtse 3e plek bij een orienteering wedstrijd naar het oude Sparta voor het Spartan Trifecta World Championship. Maar hoe het me daar verging…

Zondag
Vandaag dag 2 van de 2 Daagse van de Noord West Veluwe. Deze ochtend reed in naar het Stroese Zand, waar we vandaag meer over de tankbanen zouden raggen dan door onbegaanbare bospercelen. Zo lukte het me ook om wat meer hard te lopen vandaag en kwam ik, bleek later, als vijfde foutloos over de finish. Het navigeren ging vandaag een stukje soepeler en echt fouten maakte ik niet. Eén punt was alleen lastig te bepalen, omdat er veel zandpaden bij elkaar uitkwamen die me even tureluurs maakten. Tevreden over vandaag lekker naar huis toe. Voetje is nog heel en ik heb veel plezier gehad. Om er vervolgens ’s avonds achter te komen dat ik iets te vroeg naar huis was gegaan… Schijnbaar was ik met mijn gewandel 3e geworden! Mis ik de prijsuitreiking!
Maandag
Een hele korte werkweek, want woensdag vertrek ik naar Griekenland voor het Spartan Trifecta World Championship. Dat betekent even twee dagen buffelen, want het werk moet wel gedaan worden, ondanks mijn vrije woensdag. Ik heb ook niet helemaal het idee dat ik goed voorbereid ben voor het WK. Eigenlijk heb ik dit weekend pas definitief besloten om toch te gaan. Ondanks de stress van de afgelopen weken en mijn gescheurde enkelbandje…

Dinsdag
Na een dagje werken stond er wel een heel bijzondere oefenavond bij de brandweer op het programma. Het college kwam vandaag langs en zouden actief aan de slag gaan met ademlucht en technische hulpverlening. Ik stond op het standje met ademlucht en ging met de burgemeester een rokerige ruimte in op zoek naar de kaarsvlam.


Woensdag

Reisdag! Ik had best een relaxte vluchttijd, dus hoefde niet achterlijk vroeg de deur uit. Relaxt dus naar Schiphol, autootje parkeren, met de pendelbus naar de vertrekhal, koffer afgooien (ik werd door vier stewardessen opgewacht), door de douane… eeehm wacht… dit alles was binnen een half uur gepiept… De langste rij van de dag vond ik bij de Starbucks, waarna ik me in een luie stoel liet neerploffen en wachtte tot ik kon boarden. En vliegtuig vol Spartans, waaronder een aantal bekenden, een tukje verder en ik was alweer in Athene. De auto had ik ook binnen no time geregeld en ik zette de reis voor naar Nafplion, waar ik de eerste nacht door zou brengen. Aangezien mijn reisgenootjes pas na middernacht zouden aankomen verkende ik het leuke stadje en vond een terrasje met mooi uitzicht over de baai voor een diner. Na een lange dag, waarbij ik wachtte tot mijn reisgenootjes er waren en dook ik tegen 1 uur in bed.

Donderdag
Ik was eigenlijk wat te vroeg wakker, maar ging er toch maar uit. Zonde om de halve dag in bed te blijven liggen, terwijl dit stadje er om vraagt om ontdekt te worden. Dus at ik aan de boulevard mijn ontbijtje met uitzicht op diezelfde baai die ik gisteren alleen in het donker heb gezien.
Vervolgens at ik een tweede ontbijt met mijn reisgenootjes, nadat ze ontwaakt waren, bij hetzelfde tentje om vervolgens de 999 treden te beklimmen naar Palamidi, een verdedigingscomplex bestaande uit 8 bastions met een prachtig uitzicht over de baai en het oude stadje. En toen was het al de hoogste tijd om naar Sparta door te rijden, waar ik als Team Captain de Nation Parade natuurlijk niet kon missen!
Wat een drukte! Van twee dagen nagenoeg op mezelf aangewezen te zijn ineens volle bak in de Spartansferen! En zoals altijd was alles weer chaotisch geregeld, maar maakten het weerzien met zoveel bekenden van over de wereld alles goed! De parade was weer hilarisch, waar we in poloniase het podium opkwamen voor onze groepsfoto. Daarna nog mijn startpakket ophalen en op weg naar mijn slaaplocatie voor de komende dagen: nog even 45 minuten de bergen in rijden naar de cabin.

Vrijdag
Racedag 1! Iedere dag wordt er één afstand gelopen, te beginnen bij de Sprint. Ik stond er een beetje met gemixte gevoelens aan de start. Slapen was niet echt goed gelukt, mijn lichaam voelde leeg en ik had nog niet echt het gevoel dat ik op een WK stond. De start… door het oude Sparta renden we een eerste vlotte kilometer en eigenlijk voelde het goed.

De eerste obstakels werden zonder problemen genomen en de ondergrond van het parcours lag me wel. Wel enorm oppassen dat ik niet zou zwikken met de enkel, dus hier en daar werd er even gewandeld, maar het liep lekkerder en gemakkelijker dan ik had verwacht. Alleen deze Sprint was wel meteen 8 kilometer… Het venijn zat vandaag in de staart.De zenuwpijnen in de armen bleken nog niet weg en bij de monkey bars, notabene MIJN obstakel, moest ik lossen en had ik de eerste burpees aan de broek. Niet veel later ook burpees bij het voorlaatste obstakel, de Spearthrow. Maar ik finishte met een smile. Deze is vast binnen. Maar wat is dat met de medailles… Het zijn gewoon de standaard medailles, niet eens met een WK lint er aan…
Helaas had ik niet veel tijd om nog bij te kletsen met de anderen of om ze binnen te supporten, want reisgenootje wilde linea recta terug naar het huisje. Een warme douche en bloedneus later zaten we bij te tanken met een bord pasta. Heerlijk!

Zaterdag
Racedag 2! Ik verwachtte dat de Super vandaag ook wat bonuskilometers zou hebben, dus ging uit van 13 kilometer. En dat bleek ook precies de afstand te zijn, inclusief een paar penaltyloops. Maar wat een race was dit zeg… Op 1,5 kilometer begint ineens mijn neus weer te bloeden! Lekker dan!
Het lopen ging wel weer lekker en ik genoot van de sfeer, de omgeving, het geslinger door de olijfboomgaarden, de aanmoedigingen in een dorpje verderop en de leuke sfeer op het parcours.  Vanwege de zenuwpijn de in de armen en het risico op zwikken met de enkel had ik een aantal obstakels aangestipt als : AFBLIJVEN. In plaats van de apehanger en de slackline pakte ik daarom de penaltyloop.
Daarnaast mocht ik weer op de twee vertrouwde plekken burpees pakken… Alleen deden mijn armen ondertussen zoveel pijn van onder andere de Twister en Olympus, dat ik niets meer vast kon houden of er op kon steunen. Ik vroeg om een time penalty en finishte mijn race, waarbij ik met een laatste krachtinspanning met pijn op mijn koppie nog de Multirig haalde. Maar man man… ik weet even niet wat ik morgen moet doen…

Na de finish sloot ik me aan bij de Dutchies en plofte naast het parcours neer om aan te kunnen moedigen en wat te drinken.  Veel te snel moesten we alleen al weer weg voor een etentje in een restaurantje nabij ons huisje. Daar waren onze ogen natuurlijk weer groter dan de maag en stond onze hele tafel volgeladen met eten…
De avond hoefde ik dan ook niet veel meer te eten en op tijd lag ik in bed. Maar echt slapen lukte niet. Het stormde, de regen kwam met bakken uit de hemel en onweer in de bergen is toch best wel heftig… Dit zou de hele nacht en zondagochtend zo doorgaan. En regen betekent plassen met onzichtbare stenen en kuilen, spekgladde modderpaden en de kans op mijn enkelbandje nog verder de vernieling in helpen… Ik hield er al ernstig rekening mee dat ik zondag mogelijk niet van start zou gaan. 

Totaal loopkilometers deze week: 31 km
Jaartotaal loopkilometers 2022: 1058 km

Aantal loopkilometers januari: 145 km
Aantal loopkilometers februari: 143 km
Aantal loopkilometers maart: 84 km
Aantal loopkilometers april: 69 km
Aantal loopkilometers mei: 97 km
Aantal loopkilometers juni: 100 km
Aantal loopkilometers juli: 99 km
Aantal loopkilometers augustus: 115 km
Aantal loopkilometers september: 104 km
Aantal loopkilometers oktober: 81 km

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

error: Content is protected !!