Sports diary #5 2022 • Run Andrea Run

Dat licht aan het einde van die tunnel vorige week? Nou, die was deze week weer snel verdwenen… Een plotseling ziekenhuisopname van een naaste gaat je niet in de koude kleren zitten. Gelukkig eindigde de week weer positief met ontslag en maakte ik gedurende de week heel veel kilometers om mijn koppie er bij te houden.

Zondag
De zon scheen, mijn humeur was top en met storm Corrie die morgen verwacht wordt, leek het me een goed plan vandaag eens even een halve marathon weg te tikken. Zo gezegd, zo gedaan. Het was een heerlijk loopje via de Zanderij en door De Laagt en De Hoogt naar het Henschotermeer, waar ik genoot van een warme choco met marshmallows. Nog de laatste vijf kilometer met hernieuwde energie naar huis en de rest van de dag mochten de beentjes omhoog.

Maandag
De laatste dag van de maand. Eindelijk! Wat een schijtmaand was januari. Maar mijn hoop is gevestigd op een nieuwe maand, een nieuw Chinees jaar, die nieuwe kansen met zich mee brengt… Die hoop verwaaide snel toen ik bericht kreeg van een spoedopname in het ziekenhuis.

Dinsdag
Vandaag was werk mijn afleiding. Het weer was reteslecht, evenals mijn humeur. Maar ik kon aardig wat dingen van mijn to do lijst afstrepen. Soms is werk niets meer dan bezigheidstherapie.

Woensdag
Laatste werkdag van de week en dan nog even slechter nieuws uit het ziekenhuis krijgen. ’s Middags gooi ik de handdoek in de ring. Ik MOET naar buiten. Het is hartstikke lekker weer en ik ben heel hard nodig aan zon op mijn kop. En vooral in mijn kop. Ik loop een lekker rondje op mijn gemakje, maar merk aan mijn humeur dat ik beter nog een paar uur door had kunnen lopen.
Aangezien ik ‘stand-by’ wil staan mocht ik direct weg moeten zeg ik de opleidingsavond vanavond af en doe nog wat laatste klussen voor mijn werk. En dan weekend.

Donderdag
Hier was ik echt aan toe! Ingeborg en ik hadden een tijdje terug een wandeldate gepland staan en vandaag was het eindelijk zo ver! Op de vraag hoever ze wilde lopen kwam meteen het antwoord ‘oooo 20 kilometer is wel ok’. Eeehm… say what…? Ok, dus een mooie route over de Utrechtse Heuvelrug uitgezet, waarbij ik voor mezelf ook een nieuwe hoek richting Zeist in de route opnam. Hier loop ik eigenlijk nooit. Hoogste tijd om hier verandering in te brengen.
De route liep van pannenkoekenrestaurant Bergzicht via De Piramide naar het Beauforthuis, via Austerlitz naar het Henschotermeer en dan door Den Treek terug naar Bergzicht, waar we aan de pannenkoeken gingen. Wat een superleuke dag! Dat gaan we snel eens herhalen.
Vervolgens door naar het ziekenhuis voor ziekenbezoek. Gelukkig gaat het de goede kant op.

Vrijdag
Deadlits for breakfast! Alleen ziet Huub een klein verschil tussen mijn linker- en rechterbeen in de legdrive. Dus wordt er even PDTR toegepast en merk ik direct verschil. Doordat mijn rechterhamstring hyper stond had ik daar enorm krachtverlies en dat is als sneeuw voor de zon verdwenen.
Maar ik loop ook met die gevoelige achillespezen en dat komt waarschijnlijk uit de kuiten, maar de peesbladen in de voeten staan achterlijk hard. Daar is even een harde hand van Huub voor nodig met faciale release en ik schiet bijna door het plafond van de pijn! Niet te harden! Maar het geeft wel instant verlichting.

Na de training heb ik met Ankie afgesproken bij boulderhal Bruut voor een fijn middagje lunch, kletsen, beetje klimmen en veel lachen. Het vel van mijn handen is niets meer gewend, ik lees nog steeds de route in de muur voordat ik begin niet en dat levert vooral heel veel grappige momenten op.

Zaterdag
Trainen met de squad! Lekker slepen, squaten, lunges en afsluiten met een zware rope pull. De squats lijken steeds beter te gaan. Ik heb nooit aanleg gehad voor squaten omdat ik enorm stijf ben, maar ik krijg zowaar diepte in de squat! De afsluitende rope pull is een armenkiller. Helemaal als blijkt dat Huub er stiekem nog een schijfje bij heeft gelegd…