Sportweek 32 2017 • Run Andrea Run

Een bijzondere week, die nogal doordrenkt was van Spartan Race en keihard kapot gaan op trainingen om vervolgens nog keiharder op de bank in slaap te sukkelen. Ik begin al iets van vooruitgang te merken. Love it!

Zondag
Ik begin er lol in te krijgen. Lol in naar de klote gaan van het trainen! Maar goed ook, anders zijn de trainingen bij Huub de hel op aarde… Vandaag trainde ik samen met vier anderen en na het zandzaklopen wisselden we elkaar af met touwtrekken, vooruit slepen, achteruit slepen en afsluitend sprinten met de prowler. Thuis ben ik op de bank geploft en heb ik een partij liggen slapen! Niet normaal! ’s Avonds lag ik ook héél vroeg op bed.

Maandag
Gek. Geen spierpijn van de training, maar moe. Zó moe! Ook al had ik een flinke nacht achter de rug en heb ik in coma gelegen! Het duurde tot in de loop van de dag en een paar koppen koffie, voordat ik me weer een beetje mens voelde! Mooi, want ik wilde even een testje met hardlopen doen vandaag. Met de knieklachten in Polen en Trail des Fantomes in de aantocht, wilde ik weten of ik pijnvrij was. Ja dus! Ook de ruiterpaden en zandvlaktes die ik uit had gezocht leidden niet tot reactie. En wat is de heide al mooi!

Dinsdag
En dan krijg je een mailtje waar je stiekem al een tijdje op zit te wachten: de bevestiging van de kwalificatie voor het WK Spartan Race op 30 september bij Lake Tahoe! Yes! Al was ik zó ongeduldig, dat ik me met hulp van de helpdesk al had ingeschreven.
Woensdag
De coffeelifting training verliep niet helemaal zoals ik hem verwacht had. Op de één of andere manier wilde het niet helemaal. De gewichten bleven, ook mede door de complexen die we deden, vrij laag en het ging niet super. Misschien nog wat ‘last’ van de training van zondag? Na de training ben ik nog even met de yoke aan het spelen geweest. Ik kan aardig laag komen zonder vorm te verliezen. Mits ik er geen extra gewicht op gooi.

Donderdag
Het lijkt wel een Spartan Race week! Vandaag een onwijs gaaf mailtje: ik mag me Spartan Brand Ambassador noemen! Vorig jaar waren ze daar ook mee gestart, maar stopte het al snel voor de ambassadors buiten de VS. Maaaarrr… nu gaan we dus internationaal!

Vrijdag
De ochtend bracht ik weer door in Breda met een training van Huub. Mijn rondje zandzak lopen leek wel beter te gaan. Dus mocht ik dat drie keer doen… au… Ik wil een andere rug! Vervolgens even een rondje hardlopen en met de yoke aan de slag. Dit keer lekker laden en knallen! Nieuw was bearcrawlen met een slee achter me aan . Toen ik het gewicht van 170 kilo hoorde, moest ik lachen. Dat krijg ik toch nooit versleept? Wel dus! Met de belofte dat er de volgende keer meer bij komt… WTF…

’s Middags kon ik mijn tas voor het weekend gaan pakken. Trail des Fantomes, here I come! Again! Ondertussen wel vaste prik geworden in mijn agenda! Ik geloof dat het de 6e keer wordt dat ik deel ga nemen.

Zaterdag
Op naar de Ardennen! Samen met Sanne vlogen de kilometers in de auto voorbij met onze carkaraoke en oeverloos geouwehoer. Eerst even ons startnummer opgehaald, voordat we naar het hotel gingen. Dat ging soepeltjes en we waren precies op tijd om de winnaar van de 100km te zien finishen en de deelnemers van de 12km te zien starten. Jammer genoeg was het druilerig weer. Meteen ook nog even de noodzakelijke dingen geshopt.
Vervolgens reden naar Maboge om de lopers aan te moedigen voordat ze de lage klim omhoog gaan. Tijd om het hotel maar eens op te zoeken. Daar aangekomen bleek dat we direct aan de eerste drankpost van Trail des Fantomes zaten! Wisten we helemaal niet! Nou ja, mooi meegenomen. Onze kamer (iets verderop in de straat) is ook bijzonder: we zitten direct aan het zwembad! Dus dat werd een bommetje. In het ijskoude water… Laat die zon nu maar komen!