Sportweek 40 2017

Na een waanzinnig mooie WK-race in Lake Tahoe mag ik dan even van vakantie genieten. De twee weken tussen Spartan World Championship en World Championship OCR gebruiken we om van A naar B te komen via een roadtrip door Californië,

Zondag
Vandaag stuiter ik nog even flink na. Na de WK-race van gisteren kan ik vandaag gewoon genieten van alles. Het team event staat op het programma. Nederland doet daar niet aan mee. Ik ben de engie Nederlandse deelnemer, dus ik kan geen team vormen. Onwijs jammer, maar zo kan ik wel alles volgen. Dat doe ik in het dorp zelf, waar de lopers meerdere malen langs- en doorheen komen én op de finishlijn waar ik medailles uitreik.
In de middag ga ik nog de berg op. Dit keer niet met de benenwagen omhoog, maar met de kabelbaan. De meeste lopers die dan nog op het parcours zijn, zijn de Ultra Beast lopers. Man, wat een respect voor deze toppers die dat zware parcours twee keer afleggen! Omdat het behoorlijk rustig is op het parcours heb ik mooi de mogelijkheid om met het speerwerpen te oefenen. Dat is nodig ook!
Aan het einde van de dag laten we Olympic Village achter ons en rijden we naar Reno voor onze road trip. Een mooie route via de noordzijde van Lake Tahoe brengt ons naar Reno.

Maandag
First things first. Na een stevig ontbijt is het tijd om te shoppen. De outlets worden aangedaan. Helaas niet helemaal naar verwachting, maar een spijkerbroek van nog geen 10 euro kan ik toch echt niet laten hangen. Al is ie meters te lang. Daar kan best een schaar in. Ook een bezoekje aan de Cheesecake Factory mag niet ontbreken, maar die Amerikaanse porties zijn niet aan mij besteed, dus de helft van mijn cheesecake gaat in een doggybag mee
Hoe kan een landschap veranderen. Lake Tahoe is bergen, bos, een groot meer, waanzinnig mooi. Reno ligt aan de voet van deze bergen in een droge woestijnachtige omgeving. De vorige keer dat we hier waren was het dik 30 graden, nu ligt de temperatuur er een stuk lager en wordt ’s nachts het vriespunt gehaald! Blij met mijn dikke trui! Via Minden, waar we lunchen bij Meat & Deli. Hier zijn we twee jaar terug ook geweest en wat mij bij is gebleven is de beer bathered fries. Ook deze keer zijn ze weer fantastisch. Na dez frietjes eet je nooit  andere frietjes meer, want die zijn gewoon goor.
Via een omweg rijden we naar South Lake Tahoe. Door Virginia City, een echt western stadje. Fantastisch mooie uitzichten over de vallei richting de bergen om Lake Tahoe. Twee jaar terug waren we getuige van het WK outhouse racing (dixies op wielen dus), maar we zijn nu net een paar dagen te vroeg en kunnen vanwege onze plannen dit waanzinnig hilarische evenement niet meemaken.
Door naar South Lake Tahoe, waar we in hotel Basecamp inchecken, waar alles gericht is op outdoor exploring. Love it!

Dinsdag
De dag wordt gestart met een paar ‘moetjes’, zoals de was doen in een wasserette en wat werkzaamheden in de lobby van basecamp. Gelukkig is er nog wat tijd voor exploren en maken we nog een uitstapje naar Emerald Bay en dan is de dag alweer voorbij. Maar niet voordat we een megasalade eten, de gezondste maaltijd van de week!

Woensdag
Vandaag staat er een best reisdagje op het programma. Althans, als je er de tijd voor neemt, zoals wij doen. We rijden via een hele mooie route naar Mammoth Lakes, aan de voet van Yosemite National Park.
Als we bij het stinkende Mono Lake (dat meer is 2,5 x zo zout als de oceaan en zit vol met vliegen) een permit voor het park halen, horen we dat de toegangsweg vandaag tot het middaguur dicht was vanwege sneeuw. SNEEUW!
Sinds Andorra achtervolgt dit witte goedje me! Vandaag hebben we niet de tijd om Yosemite in te gaan, maar Mammoth Lakes is ook fantastisch mooi. Verre uitzichten op de weg er naar toe, hoge bergen met sneeuw en we maken nog even een uitstapje naar een mooi uitzichtpunt, waar we zo Yosemite inkijken. Ik kan niet wachten tot morgen!

Donderdag
Al lekker vroeg zitten we in de auto. Met de kachel aan! Het is dik onder het vriespunt en wij gaan even lekker in de bergen van Yosemite hiken. Is het idee. Oeps, op deze temperaturen had ik dus echt niet gerekend, dus die korte broek kan mooi in de koffer blijven. We bezoeken vandaag het oostelijke deel van het nationale park en het valt me enorm mee qua drukte. We lopen twee trails. Eerst de Lempert Dome met een bezoekje aan Dog Lake. Wat een ongelooflijk mooi uitzicht hadden we hier. Maar de hoogte…. ik kan daar nog niet echt aan wennen…
We kwamen nauwelijks een mens tegen. Vervolgens nog een kortere hike door de meadows, de velden in het dal, met indrukwekkende uitzichten om de bergen rondom ons en de grondeekhoorntjes die op de uitkijk staan.
Twee dagen Yosemite is te kort. Zeker als je veel wilt zien en wilt hiken. Als je de mogelijjkheid hebt om hierheen te gaan, trek je het liefst flink de tijd uit. Op yosemitehikes.com staan talloze mooie hikes.

Vrijdag
Na gisteren het oostelijk deel van Yosemite bezocht te hebben, hadden we voor vandaag de grootste plannen voor Yosemite Valley. Maar wat was dit een ongelooflijke teleurstelling vergeleken met gisteren! Je wordt onder de voet gelopen door talloze toeristen. Of gereden, want de meesten komen de auto niet eens uit!
Vervolgens wordt je bijna door een ‘wilde’ coyote omver gelopen, die mensen zo gewend is dat het bijna een schoothond is, kun je in de file door het park tuffen naar een volgend uitzichtpunt en hadden wij de botte pecht dat de vallei vol rook stond vanwege een bosbrand in de buurt.
Hiken? Vandaag maar even niet… Gelukkig trok de rook enigszins op en hadden we tijdens de lunch een mooi uitzicht op de klimmers op de El Capitan. Al was dat ook wel dubbel, omdat net een week eerder een megagroot rotsblok los was gekomen met een dode tot gevolg.
We liepen nog een korte trail vlak buiten de Valley naar een mooi punt war je zicht had dwars door de hele vallei heen. Kon het niet laten om vervolgens rennend naar beneden te gaan. In spijkerbroek.

Na ons Yosemite avontuur reden we westelijk richting Merced. Hoe kan een landschap in zo’n korte tijd veranderen. Van de ruige bergen van Yosemite, tot de platte en droge vlakte van Central California.

Zaterdag
Van Merced ging het verder richting de kust. Een tussenstop in San Juan Bautista, waar de San Andreasbreuk er voor gezorgd heeft dat het dorp een heel stuk hoger ligt dan het lagerliggende akkerland. Een heel bijzondere gewaarwording om op de rand van twee tektonische platen te staan, die zo onder druk staan dat ze ieder moment weer een aardbeving kunnen veroorzaken.
We dropten onze spullen in het hotel in Salinas, om vervolgens door te rijden naar Montgomery. Een kustplaatsje met heel veel zeeleven. Daar werden we in de haven bijna mee dood gegooid. Zeeotters, zeehonden,  zeeleeuwen en pelikanen bevolkten de haven en in de baai zelf waren die dag dolfijnen, bultruggen en orka’s gespot.

Totaal loop kilometers deze week: 1 km
Jaartotaal loopkilometers 2017: 914 km

Foto medailles uitreiken: Harm Dommisse