Sportweek 42/43 • Run Andrea Run

Zat ik twee weken terug echt nog in Chicago? Ik kan het me bijna niet voorstellen! Vakantie is heerlijk, het reset de mind even volledig. Maar zorgt ook voor een chronische achterstand op mijn blog. No worries, een recap van de laatste twee weken.

Zondag
Net aangekomen in Chicago hebben we een drukke dag voor de boeg, namelijk die van supporter bij de Chicago Marathon. Wat een sfeer, wat een mensen, wat een heerlijk (veel te warm voor de lopers) weer! Het was genieten en verwonderen. En uiteraard ’s middags in het zonnetje op een dakterras van een brouwerij met uitzicht over downtown Chicago. Hardlopen? Wat dacht je van 20 kilometer wandelen vandaag?

Maandag
De benenwagen is hier onze grote vriend. Omdat we downtown zitten, is alles vrij makkelijk bereikbaar. Chinatown is wel een stukje lopen, maar dat levert ons wel een ‘echte’ Chinese maaltijd op, niet te vergelijken met nummel dliendeltig van de lokale Chinees. Dat stuk wandelen we natuurlijk ook weer terug, komen vervolgens nog marathonlopers tegen die te herkennen zijn aan de medaille die ze nog steeds om hun nek dragen. We tikken de 15 kilometer wandelen aan.

Dinsdag
Ooee hier heb ik naar uitgekeken! Een bezoekje aan de Field Museum, met een fantastische collectie aan dinosauriër botten. Onder andere de meeste complete T-Rex, genaamd Sue, staat in de centrale hal opgesteld. Indrukwekkend en meteen ook een hilarische flashback naar de film Night at the Museum (‘fetch the bone’). Wat een waanzinnig (en groot!) museum met ook een uitgebreide collectie over de oorspronkelijke bewoners van Zuid-, Midden- en Noord-Amerika, mineralen (mijn jeugdfetish), en een zeer oude collectie opgezette dieren van ruim 100 jaar oud.
Vervolgens gingen we door naar de Sears Tower, het hoogste gebouw van Chicago. Hier kan je op de bovenste verdieping op een glazen plaat boven de stad staan, heb je een geweldig uitzicht, zie je de mooiste zonsondergang en ben je echt een megatoerist. Na weer 15 kilometer vonden mijn voetjes het welletjes.

Woensdag
Jeetje, alweer onze laatste dag! Het Shed Aquarium staat op het programma. We zien heel veel vissies. Ongelooflijk veel vissies. En dolfijnen. En vissies. Schildpadden, alen, gekke vissies, platte vissies, schele vissies, mooie vissies, lelijke vissies en enge vissies.
’s Middags doen we ons te goed aan een gruwelijke muffin bij Hershey (HET chocolademerk van de VS) en shoppen we ons drie slagen in de rondte.

Donderdag
Terwijl vriendlief de auto op haalt bij het vliegveld ren ik naar River North Crossfit om ‘even’ de WOD Cindy te doen. De box is een paar blokken verderop en zo heb ik een mooie warming up.
Wat een gave en mooie box! Heel relaxte mensen, weer een shirtje rijker. En spierpijn. Na een snelle douche en het zeulen met de bagage komt vriendlief met een knalrode Mustang voorrijden! Hallooooo!! Een lange rit richting Cincinnatti volgt, waar we in de avond aankomen. We duiken samen met een aantal andere Nederlanders een restaurant in. Zoveel groente heb ik in weken niet gezien!

Vrijdag
We zitten in het hotel samen met een groep van ongeveer 60 Nederlanders, het is een complete invasie! Vandaag wordt er eerst wat geshopt, want er is eten nodig voor de komende dagen. Daarnaar rijden we naar King’s Domain om het starterspakket op te halen, de obstakels op het veld te bekijken, de briefing en de persconferentie bij te wonen en de pastaparty onveilig te maken.

Zaterdag
D-day. Moet ik hier nog meer over zeggen? Alles is terug te lezen in dit en dit artikel. Al met al een dag die ik niet zal vergeten. Wat een ervaring, wat een kou, wat een levensles.

Zondag
Eigenlijk stond vandaag het teamevent op het programma ik maakte deel uit van een waanzinnig internationaal team met een Amerikaanse en een Australische. Maar ik lag met een hersenschuddinkje plat en ook de Australische was niet ongeschonden uit de strijd gekomen. Dag teamevent, maar we houden contact en hebben een paar mooie trainingslocaties om naar uit te wijken.
In plaats van compleet kapot gaan op het parcours werd het vandaag uitwaggelen in het National Museum of the US Air Force en man wat had ik het koud! Nu heb ik niet zoveel met vliegtuigen, maar het is indrukwekkend wat een collectie aan oud vliegmateriaal er hier staat! Van oude Fokkers, tot vliegtuigen uit de WO I en WO II, Vietnamoorlog, tot aan satelliet- en bomrakketten en spionagevliegtuigen en -drones aan toe.

Maandag
En toen was het voorbij. Drie weken Amerika zitten erop. Een tijd om nooit te vergeten. Twee fantastische medailles met ieder hun eigen verhaal gaan mee naar huis.
Maar daarvoor rijden we eerst met de Mustang van Cincinnatti naar Chicago terug, brengen de auto weg bij vliegveld A, pakken de bus naar vliegveld B om daar in te checken voor een vlucht met vertraging. Het valt erg mee, en met de nieuwste Jurassic Park (ik kan geen genoeg krijgen van dino’s) vliegen we de duistere nacht in.
Die duurt een uurtje, lichtjes weer aan, ontbijt, landen in Londen, overstap, gaap, Amsterdam. Paps en mams wachten ons op en het lukt me om de hele dag wakker te blijven om de jetlag te lijf te gaan.

Dinsdag
Fok de jetlag! Ik val als een blok in slaap, wordt 12 uur later wakker, doe de dag niets en val ’s nachts pas na 3 uur in slaap. O en hoi koortslip…

Woensdag
Heerlijk om deze week nog vrij te zijn. Ik heb een berg achterstallige mail waar je liefst hard voor wegrent, er moeten blogs geschreven worden, gekookt (eindelijk weer eens Hollands voer op tafel!) en nu lukt het me om om half 2 in slaap te vallen. Jeeeeuj.

Donderdag
Alle ervaringen beginnen een beetje in te dalen. De medailles hebben een mooie plek gekregen. In een diep zwart gat val ik niet, al was ik daar even bang voor. Er worden namelijk 100 startbewijzen in de preregister voor de OCR WC met 50% korting aangeboden en ik bemachtig er eentje! Nu nog kwalificeren!
Pfff… hoe ontregeld kun je zijn? Om het binnen zitten te doorbreken ga ik ‘ avonds met een vriend boulderen. Dit heb ik al veel te lang niet gedaan, we hebben weinig pit in de donder en na alle makkelijke routes gedaan te hebben eindigen we aan de bar met de smoes dat we veel te veel bij te praten hebben.

Vrijdag
Wakker worden om half 6. Ja dat kan ook. Dus als je toch niet meer kunt slapen maak je je maar nuttig. De tas voor morgen wordt vast gepakt, want dat is de afsluitende editie van Strong Viking, de Brothers Edition.

Zaterdag
Geen idee wat ik van vandaag moest verwachten, want mijn lijf heeft vorige week een flinke klap gehad. Tijdens deze wedstrijd werd voor het eerst gebruik gemaakt van een rulebook en werden de deelnemers door officials in de gaten gehouden. Een flinke stap voorwaarts, maar ook nog met wat kinderziektes! Helaas raakte ik wel mijn bandje kwijt en niet eens op een obstakel dat ik vooraf als risicovol had aangemerkt! Balen want dan zou ik me meteen voor het WK en EK van 2016 gekwalificeerd hebben. Maar gek? Niet echt als je kijkt in welke staat van ontbinding ik me bevind! Het verslag van de race volgt nog!
Het is nu tijd voor rust. Een heerlijke maand waarin ik niets moet en alles mag! Let’s start met een lekker avondje bankhangen met de idiootste film ever en het testen van mijn Varjagan medaille. En dit gave glas met Sue de T-Rex heeft gelukkig de reis overleeft!