Amersfoortse baancompetitie (1) 2010

Finally weer eens een ander bericht dan de sportweken met de daarin gelopen kilometers van de voorbije weken!
Het is maart, de vogeltjes fluiten, het zonnetje laat zich regelmatig zien en hopelijk zijn we nu echt van die sneeuw af!! Tijd voor een competitieseizoen op de baan! En het seizoen werd voor mij geopend met de Amersfoortse Baancompetitie, georganiseerd door AV Triathlon, die bestaat uit 5 wedstrijden, respectievelijk 5000, 3000, 5000, 1500 en 800 meter.

Dinsdagavond 9 maart stond de 5000m op het programma. In 4 series werd er gestart. Ik startte in de 1e serie en had een voorzichtige tijd van 21.45 opgegeven. Mijn pr staat op 21.38 (weg) en zo aan het begin van het seizoen, met weinig kilometers in de benen, veel geklus en gerommel in huis leek dat me wel zo verstandig. De afgelopen week dus vooral getraind op wedstrijdtempo en dat voelde goed. Met goede moed dus aan de start, al waren de voorbereidingen niet ideaal.

Om 20.00 uur werden we weggeschoten. Een groep van zo’n 20 lopers begon aan de eerste 5000m van de avond en ik startte bewust redelijk ver achter in. De opening (200m) ging te snel: 47 i.p.v. 52 seconden. Gas terug dus. En daarna ging het eigenlijk heel aardig. Ik kon een constant tempo vast houden en in de eerste 4 rondes haalde ik aardig wat lopers in. En toen kwam ik alleen te lopen. Op zich ben ik dat van wegwedstrijden wel gewend, dus het hindert me niet. Wel is het frustrerend als het gat tussen jou en een groepje van 3 lopers voor je niet kleiner wordt, eerder groter… Bij ronde 7 begon ik ook erge last te krijgen van mijn buik. Dat lag dus duidelijk aan de voorbereidingen: tot 19.00 uur zat ik nog in overleg op kantoor, waar we werden voorzien van een maaltijd a la eten wat de pot schaft. Nu ben ik gewend om wedstrijden in de ochtend of middag te lopen en dat is dus nooit op een warme maaltijd. Twee uur voor een training warm eten, prima. Maar om nu een paar uur voor een wedstrijd een bord macaroni met vette bolognesesaus weg te werken stond me tegen, maar beter iets dan niets (dacht ik)… Ik weet nu wel beter: volgende keer gaan de bammetjes mee! De pijn vlak onder de onderste ribben werd met de ronde erger en mijn gezicht sprak volgens Snellerijk, die in serie 4 zou starten, boekdelen (“Oei… ze kijkt nu wel heel erg serieus…”). Ik kon nog wel een constant tempo vast houden, maar versnellen was nauwelijks mogelijk. Laatste 800 meter, voor mijn gevoel licht versneld. Laatste ronde en het lukte me om hier nog wat tempo te maken al had ik ook het idee dat de macaroni nu wel erg omhoog kwam… De laatste 100m nog alles er uit gegooid wat ik in me had (behalve macaroni) en in een eindtijd van 21.25.3 kwam ik over de streep.
Een pr (verbetering van 13 seconden) en 20 seceonden sneller dan gepland, maar niet een euforisch gevoel dat ik normaal gesproken heb. De benen voelden goed, ik kon technish redelijk ok blijven lopen, maar ik baalde verschrikkelijk van die buik. Goede les voor de volgende keer in ieder geval! Ik weet in ieder geval dat ik dit beter moet kunnen, als ik in de laatste 5 ronden het tempo omhoog kan gooien.
Albert (trainer) had van iedere ronde de tijden genoteerd. Die volgen hier als ik ze binnen krijg. Ben wel benieuwd om exact te zien wat de rondetijden zijn.

Update:
afstand – cum tijd – tijd per ronde
200              48                       48
600            2.31                     103
1000          4.19                     108
1400          6.01                     102
1800          7.45                     104
2200          9.30                     105
2600          11.14                   104
3000         12.58                    104
3400          14.42                   104
3800          16.26                   104
4200          18.09                   103
4600          19.50                   101
5000          21.25                     95

En als ik de tijden nu zo terug zie, ben ik toch eigenlijk wel heel tevreden. De tijd waarop ik getraind had was 104 sec. per 400 m. op zo uit te komen op een tijd rond de 21.40. En die 104 komt uit bovenstaande gegevens toch redelijk sterk naar voren! Ook vlakker gelopen dan ik had gedacht, al koste het wat meer pijn dan moeite. Met de versnelling in de laatste rondes moet nog wat meer getraind worden. En minder gegeten…

Ook de andere lopers uit de trainingsgroep (Selma in de 1e serie en Frank en Bradley in de 3e serie) liepen een pr, dus wel alle reden tot een vrolijke stemming! Ondertussen werd nog wat uitgelopen, gekletst en aangemoedigd (o.a. Snellerijk en Ilonka waren er ook). Door de kou niet de 4e serie meer afgekeken, maar lekker thuis onder de warme douche gestapt. En hee… voel ik daar nu toch nog wat adrenaline door mijn lijf gieren? Ik had in ieder geval toch wel wat moeite om in slaap te komen!