Bedtijd
Nog even op de valreep van de dag. De spanning voor morgen neemt toe… en het aantal toiletbezoeken ook… Morgen loop ik de 9 km op het NK veldloop gemeenten in Groningen. Ieder jaar is deelnemen vaste prik en ieder jaar lijk ik een abonnement te hebben op de 2e plaats.
Daar moet nu eens verandering in komen. Dit jaar ga ik een gooi doen naar die 1e plaats. De dood of de gladiolen! En dat allemaal dankzij de liters bietensap die ik ondertussen al gedronken heb. Plus de chocoladebietencake die ik vandaag op mijn werk getrakteerd heb, omdat het mijn laatste dag was op deze opdracht. Die viel goed in de smaak!
Nu zit ik met laptop in bed in het hotel (met een glaasje bietensap naast me) in Drenthe. Zo hoef ik morgen niet helemaal van huis naar Groningen te rijden met alle stress van dien. Vandaag heb ik al genoeg stress gehad. Het afronden van een opdracht komt altijd ongelegen; er ligt altijd nog te veel werk dat overgedragen moet worden. Tijdens het opruimen van mijn papieren archief kwam ik ook weer dingen tegen waarvan ik niet meer wist dat ik ze had.. (daar dus). Dan duurt een afscheidsronde toch ook altijd langer dan verwacht. Iedere keer verbaas ik me er weer over dat ik tijdens mijn opdrachten zoveel mensen leer kennen. Van al die mensen wil ik dan wel persoonlijk afscheid kunnen nemen. Uiteindelijk sloot ik om 3 uur voor het laatste keer de deur achter me.
Na dat afscheid haalde ik vriendlief op en reden we via de Afsluitdijk naar Groningen. Maar niet zonder tussenstop op de Afsluitdijk. Het opwaaiende water had de meest surrealistische ijssculpturen op het Monument. Het is officieel lente, maar op dat moment was de winter in zijn mooiste vorm volop aanwezig. Prachtige beelden!
Een drukke dag en ruim 300 kilometer verder was het tijd om dinerstop te maken. Maar alle restaurantjes die we door hadden gekregen waren dicht! En ik kreeg meer en meer trek. En als ik echt trek heb, dan ben ik niet te genieten. Helemaal niet als ik al uren achter het stuur zit en scheel begin te kijken. Uiteindelijk vonden we een goede Italiaan in Emmen, waar we flink aan de koolhydraten hebben gezeten. En bietensap.
De tas staat klaar voor morgen en ik duik nu onder de wol. De wedstrijd van morgen visualiserend in mijn dromen.
Eén reactie
Tiny
Veel succes zometeen, Andrea