Breakfastrun 2010

Wat vorig jaar goed beviel dacht ik dit jaar wel even te kunnen evenaren. De Breakfastrun in Hendrik Ido Ambacht kent een onmenselijk vroege start, zeker als je niet uit de buurt komt. En omdat ik vorig jaar 2e werd, kreeg ik dit jaar een brief met de uitnodiging om deel te nemen als prominent. Whhaaaaaa ik ben een pro-mi-nent!! Hoe vet!

Voorbereidingen prima op orde, al was de training van dinsdagavond op de baan wel een flinke tik aan de zware kant met spierpijn als gevolg. Doel voor vandaag: pr op de 10 km verbeteren. Vorig jaar liep ik hier in perfecte omstandigheden en zonder er erg in te hebben een pr van 44.19. Daar moest ik dit jaar onder komen. Gelet op de tijden van de laatste wedstrijden zou dat theoretisch gezien ook makkelijk kunnen. Maar de praktijk he…

3.30… Wekker gaat af… Aaaaaaaaaaaaaahh!! Neeeee waar begin ik aan!! Na een enorm slechte nachtrust even bijkomen onder douche, ontbijt er in en op weg naar Hendrik Ido Ambacht. Een ritje van een klein uur verder kwam ik aan in het nog bijna slapende HIA. Even zoeken naar de locatie. Dit jaar was het startgebied gesitueerd rondom sporthal De Ridderhal. Gelet op het groeiende aantal deelnemers was het theater van vorig jaar niet toereikend en de sporthal bood alle benodigde faciliteiten.
Startnummer halen bij een speciaal ingerichte promientenafhaalbalie, waar ook mijn t-shirt klaar lag: knaloranje natuurlijk! Even klaarmaken in de kleedkamer en inlopen maar. Prima temperatuurtje, niet te koud dus dat werd korte broek en nieuw t-shirt. Maar er stond wel een pittig windje…
Een mooie plek vooraan in het startvak en om 6.45 uur werden we weggeschoten. Zowel de 10 km als de voor het eerst georganiseerde 5 km startten tegelijk. Een grote groep lopers die in een mooie cadans door de straten van ontwakend HIA loopt. Lekker om zo vroeg al op de been te zijn. Al moet het ook lekker zijn om wakker te worden van honderden roffelende voeten in plaats van de wekker.
De eerste 2 kilometers gingen perfect op schema: 4.20 de km op de seconde nauwkeurig. Maar toen een probleempje. Ik liep alleen en we draaiden vervolgens vol op de wind. Die wind zou, hoe onmogelijk het ook lijkt op een parcours van 10 km, 7 km het tempo drukken. Enorm balen! Ik zag mijn kilometertijden steeds verder achteruit gaan. Het parcours was open en er waren geen gaten die ik zo even dicht kon lopen. Doorkomst op de 5 km in 22.09. Te traag!
Bij de 7 km liep ik eindelijk iemand in de rug. Hij zou me de komende kilometer uit de wind kunnen houden, al lag zijn tempo nog wat lager dan ik liep. Kiezen of delen… Ik besloot achter hem te blijven lopen, zodat ik de laatste 2 km in de bebouwde kom weer enigszins het tempo op kon schroeven. Mooi plan, maar toen schoot er een pijnscheut door mijn bil! What the…!!! Het was draaglijk maar voelde wel vervelend. De laatste 2 km kon ik het tempo een beetje omhoog gooien, maar het was niet genoeg. In een tijd van 45.03 kwam ik over de streep en o wat was ik ongelooflijk niet tevreden!! Zo’n 2 minuten boven mijn geplande eindtijd en bijna een minuut langzamer dan vorig jaar, geen pr, nog last van mijn bil ook, gewoon bagger!!
Na de finish ben ik linea recta naar de massagetafels gehobbeld, waar ik direct onder handen werd genomen. Dat was dan wel weer even fijn. De warme douche en het ontbijtbuffet maakten het ook weer wat verdraaglijker. En uiteindelijk bleek ik toch nog 2e in mijn categorie te zijn geworden! Nog een pleister op de wonde. Maar toch he…

En een voordeel van een wedstrijd finishen voordat ook maar 10% van de Nederlandse bevolking zich voor het laatst in bed heeft omgedraaid, is dat je ook vroeg weer thuis bent. En dus je bed weer in kunt duiken om dan gezamenlijk met de laatste 5% van de Nederlanders uiteindelijk toch eens te ontwaken.