Domburg(duur)loop

De kreukel in het zelfvertrouwen die ik dinsdag op liep, heb ik vrijdag enigszins glad kunnen strijken. Vrijdag werd de 5e Domburgloop georganiseerd door AV Dynamica en VV Domburg. Een kleinschalige loop over 8 of 12,5 km. Waarom in godsnaam aan de andere kant van het land gaan lopen? Nee, ik ben niet bang om af te gaan waar bekenden bij zijn, maar we zaten een weekendje in Terneuzen bij de ouders van vriendlief. Vandaar.

Dus vanuit Terneuzen ging het via de megatunnel onder de Westeschelde naar Domburg. Weersomstandigheden waren beter dan verwacht, dus helaas helaas had ik een lange broek aan. Maar met het geplande tempo van deze duurloop zou dat niet een groot probleem hoeven te zijn. Deze 8 km mochten na dinsdag en de krachttraining van donderdag (die er zwaarder inhakte dan verwacht) niet te hard gelopen worden, lekker ontspannen.

Vriendlief liep ook de 8 km en samen gingen we inlopen… Oei wat was de linkerkuit en het rechterbovenbeen stijf! Met 139 man stonden we vervolgens aan de start voor de beide afstanden. Het startschot en daar gingen we op weg. Van de voetbalvelden eerst door het centrum van Domburg richting de duinen. Het veld bleef dicht bij elkaar lopen, tempo lag van de koplopers niet heel erg hoog…. Via google earth had ik vooraf de route een beetje bekeken, heel mooi!
Minder mooi was in ene die megabult die voor mijn neus opdoemde. Ach daar zullen we wel om heen gaan… toch? Eeeh nee, er recht overheen via de trap en er weer af! Dat had ik niet in de planning opgenomen! Dat was dus de Hoge Hil, ook wel bekend van de Zeeuwse Kustmarathon. Een mooie training voor mudmasters! Met die lamme spieren in de benen durfde ik echter niet hard af te dalen en moest ik de koppositie bij de dames, die ik tot dat moment had, afstaan aan een ander. Dat maakte ook niet uit. Doel was ontspannen lopen en aan de ademhaling van de dame te horen ging zij behoorlijk iets dieper. Was ik niet van plan.

Vanuit de duinen gingen we tussen de landerijen door, waar de 8 en 12,5 km zich splitsten. Ondertussen leek het benauwder te worden en de onweersvliegjes deden hun stinkende best om in longen en ogen te komen. Gatverdamme! Had ik vooraf gedacht dat we saai over kale landweggetjes zouden lopen, niets was minder waar.  Afwisselende weggetjes, begroeiing en schelpenpaadjes. En vliegjes.Verkeersleiders hielden het verkeer en de lopers prima in de gaten, petje af voor de organisatie!
Het tempo lag net onder de 4.50 p/km. Iets sneller dan gepland, maar de benen voelden naar omstandigheden goed.
De finish kwam weer in zicht en als 2e vrouw eindigde ik in 38.45 min. Vriendlief was ondertussen al binnen in een nette tijd van 36.25 min (9e tijd). Beetje rekken en strekken en opfrissen. En vliegjes uit de ogen vissen. Daarna was de prijsuitreiking in de kantine van de voetbalvereniging. In een duurloop 2e worden… doe ik niet iedere dag! Met een mooie bos bloemen gingen we huiswaarts.

Foto’s:
www.fotorunner.nl