Een Groetje op het laatste moment…

Soms kan ik best wel ad hoc beslissingen nemen. Zo liep ik zaterdagochtend nog een mooie duurloop met de trainingsgroep van LGAS. Druk babbelend over de plannen van dit weekend. De 1 gaat schaatsen, de ander naar de Groet uit Schoorlrun, weer een paar besluiten juist niet te gaan. En ik? Ik zou zondag lekker in de sportschool gaan trainen en in de middag een duurloopje doen.

Niet dus… ’s Avonds op twitter kreeg ik door al die enthousiaste verhalen over de Groet uit Schoorlrun het lumineuze idee om te proberen een startnummer voor de 10 km te bemachtigen. Op de halve marathon en 30 km startnummers genoeg in de aanbieding door schaatsongelukjes. En dankzij Petra en Loopgek kon ik van LGAS clubgenoot Marcel het startnummer overnemen.
Dus…. ik ga zondag van start op de 10 km. Maar… wel als duurloop! De afgelopen weken gaan namelijk lekker, erg lekker! Ik ben langzaam aan de omvang van het aantal trainingskilometers aan het vergroten. En vervolgens wil ik ook het tempo weer op gaan voeren. Een snelle duurloop past in het programma, maar geen wedstrijdtempo.

Zondagochtend ging het via Marcel naar Schoorl. Met de weersvoorspellingen zat het wel ok. Het vroor niet meer zo hard, het was bewolkt en voor de middag was er wat sneeuw/ijzel voorspeld. Ik was er nog niet uit waar ik de auto zou parkeren. Wetende dat Schoorl bijna onbereikbaar is met de auto (zeker als je pas in de middag start), ik een pendelbuskaartje heb en een mtb in de achterbak lag. Dat gaf me genoeg opties. Uiteindelijk koos ik er voor om te kijken hoe ver ik Schoorl in kon komen… Nou… tot bij de parkeerplaats tussen het centrum en hotel Jan van Scorel! Mtb bleef dus mooi in de auto, ik stond perfect!
Te voet ging het verder naar Sportcentrum De Blinkerd. Langs het parcours, waar de halve marathon en 30 km-lopers hun ronde liepen. Daar aangekomen eerst het startnummer op mijn naam laten zetten en dat kon! Nog ff shoppen, kwebbelen met een oud-collega/trainer uit het hoge noorden, in de rij voor de wc staan en even bij de finish kijken, waar ik trainer Willem en RunningRonald tegen kwam. En toen maar es naar de start. Met mijn gele nummer kon ik in het wedstrijdvak starten, achter de geïnviteerden.

Met mijn voornemen om er een duurloop van te maken bevond ik me achterin het startvak, wat betekende (met de start van de business- en recreantenloop 2 minuten later) dat ik behoorlijk achteraan liep te sjokken in het veld. En dat is toch best frustrerend, maar alles voor het goede doel: lekker ontspannen lopen. En ontspannen was het! Heerlijk om weer door de Schoorlse duinen te struinen. Waar ik vorig jaar meerdere keren per week ging hardlopen of mtb’en, omdat ik voor mijn werk in een vakantiehuisje in Petten zat. Een gevoel van vrijheid gaf me dat toen. Dus iedere keer als ik weer hier in de omgeving ben, geniet ik er van. En dan de mooie natuur en de winterse omstandigheden. Zo zou iedere duurloop mogen zijn!
De eerste 5 km gingen in een rustige tempo. Km 1 en 2 in 5.15 min/km en 3 t/m 4 in 5.10 min/km. In 26.00 min precies kwam ik over de matten op het 5 km punt. Ondertussen liep een gozer enorm irritant te doen… Steeds inhalen, vervolgens afsnijden en recht voor mijn neus stil gaan hangen! En dat 3 x achter elkaar! Om gek van te worden! Dus toen we van De Nieuwe Weg de Schoorlse Zeeweg opgingen was ik het zat. Gas erop! En dat ging eigenlijk best makkelijk. Km 6 en 7 gingen in ongeveer 4.50 per km. Het laatste klimmetje omhoog en toen konden de benen helemaal los. Volle vaart naar beneden en er werden veel mensen ingehaald. En een vrouwtje dat al een tijdje aan me vastplakte werd gelost. Ik ben je haas niet! Hihi…

De laatste km in zicht en kijken wat er toch in zit. Shit… duurloop zei ik? Ja met oplopend tempo… hihi… De laatste 2 km gingen in ongeveer 4.10 min/km. De weg werd smaller, er moest wat ingehouden worden en dan de laatste bocht door. Remmen los en de beentjes even losgooien. Ja hallo, jij gaat me niet meer inhalen! Eindsprintje en toch best wel nahijgend even bijkomen met op de klok een tijd van 48.57 netto. Bijna een minuut sneller dan in Woudenberg tijdens de Florijnloop. Al is dat ook niet gek met de verkoudheid die ik toen had. Al met al wel tevreden over deze “trainingsloop”. Het liep soepel en ik kon makkelijk versnellen en het tempo vasthouden. Maar om nou te zeggen dat ik binnenkort een pr op de 10 km ga lopen… Maar beetje bij beetje komt steeds wat meer vertrouwen terug.

Tas en jas werden opgehaald en een bezoek werd gebracht aan de kleedkamer. Die was nagenoeg leeg! En zelfs de douche was warm! Snel een duik genomen en op pad naar de Klimduin, waar Ronald, John en Ans, Petra en Erik, al waren aanbeland in ’t Trefpunt. Ook Edwin en Ellemieke arriveerden en na een warme choco werd om 5 uur (hoe bedoel je vroeg) het eten geserveerd aan ons hongerige lopers. Het was dit jaar niet lang onrustig in Schoorl… Om 6 uur vertrokken we naar huis/hotel om bij te komen van deze dag. Lekker loom chillen op de bank met een biertje. Gewoon, omdat het kan!