Een stijgende lijn op de Heuvelrugloop…

… En niet alleen het parcours was heuvelachtig (voor de 10 km en halve marathonlopers). Ik heb het gevoel dat ik op de langere afstanden een goede stap voorwaarts aan het zetten ben. Na een pr op de 10 km op 30 april jl. kon ik op de 4,2 km niet mijn snelste tijd evenaren. Maar een doorrekening van de eindtijd laat zien dat ik op de 5 km een minuut sneller kan zijn dan mijn huidige pr uit 2008 (zal es tijd worden…)!

En dat ondanks een niet lekkere voorbereiding. Ik was al een paar weken niet lekker, buikgrieperig en vervolgens kwam door de inactiviteit weer van alles in de rug en nek klem te zitten waardoor ik met spierspanningshoofdpijn te kampen kreeg. Alles op alles gezet om voor de 7e Heuvelrugloop van 16 juni in Maarn op tijd fit genoeg te zijn om te kunnen lopen. Met de afgelopen weken in gedachten leek een pr op dit parcours (onder de 16.55 min, 2009) me niet reëel, maar onder de 17.30 min moest zeker haalbaar zijn. En aangezien ik vorig jaar 1e werd in mijn categorie, maar de prijsuitreiking miste door natte sokken, wilde ik dat graag rechtzetten.

Samen met vriendlief was ik op tijd in Maarn, zodat de auto mooi bij de start geparkeerd kon worden. Na het ophalen van het startnummer en de nodige stops op het toilet gingen we inlopen. Wat niet geheel soepel ging: we hadden allebei last van zware benen. En met veel bekenden om ons heen was er veel afleiding.
Nadat de 10 km en de halve marathon om 19.00 uur waren weggeschoten, was het 10 minuten later onze beurt. We startten mooi voorin, met onder andere Anneke en Inge. Anneke moest ik al meteen laten gaan, maar ik lag na de bocht op een mooie 2e plek.
Mezelf voorgenomen om niet meteen voluit te starten, maar na de 1e km er volop in te duiken en niet te zuinig te zijn. Uit die comfortzone en doorgaan. Dat ene korte rotklimmetje gooide wel wat roet in het tempo. Het is een pukkel van niets, maar ik had even de tijd nodig om hiervan te herstellen. Plus dat we hier de wind op de kop hadden. En dat leidde tot een langzame kilometertijd. Het asfalt was vervolgens een verademing. Maar nog steeds liep ik alleen en moest ik in mijn uppie ten strijde tegen de wind, die toch wel voelbaar was.
Na een ruime 3 km draaiden we het dorp in.
Nog steeds lag ik 2e vrouw en het tempo ging weer iets omhoog. We draaiden voor de wind en recht de zon in. BAM! In ene een muur van warmte! Maar ik was er bijna. Nog net wat aan zetten voor de finish, maar de benen konden niet harder, die waren leeg. In een tijd van 17.20 netto kwam ik over de finish achter Anneke, maar als 1e dame tot 34 jaar.
Tevreden met de tijd en tevreden met de klassering. Mooier kon vandaag niet. Het wordt tijd om een 5 km uit te gaan zoeken om daar mijn pr te gaan verbeteren…

En een paar dagen later ging ik alles eens even narekenen. In de veronderstelling dat mijn pr op dit parcours op 16.55 min stond, dacht ik dat ik nog niet helemaal terug was waar ik ooit was. Maar die tijd liep ik op een parcours, dat toen 200m korter was! Achteraf gezien is de 17.20 min een pr op de 4,2km!