Florijnwinteloop 2010

De weersvoorspellingen logen er niet om: koud, snijdende wind, gevoelstemperatuur van -10/-15 graden, sneeuwjachten, stuifsneeuw. Echt winterweer dus en met recht dus dat deze wedstrijd de Florijnwinterloop heet. En dat deze loop jaarlijks in de winter plaatsvindt, geeft ook aan dat de organisatie vaker te maken heeft gehad met extreme omstandigheden. En man, wat hebben ze daar op ingespeeld!! De afgelopen twee weken is de organisatie met vele vrijwilligers en inzet van gesponsord materiaal keihard in de weer geweest om het bosparcours voor de 5 en 10 km en het wegparcours voor de 10 EM begaanbaar te maken. En eerlijk is eerlijk: het parcours heeft er nog nooit zo mooi bijgelegen!! De paden waren geëgaliseerd en er was zand gestort voor een betere demping, gaten en oneffenheden waren gevuld en van gladheid was geen sprake meer. Het parcours was er klaar voor en ik ook!

De eerste wedstrijd van 2010 en mijn 10e Florijnwinterloop. Zaterdagochtend relaxed wakker geworden, beetje gegeten, beetje naar de wc, beetje giebelig, weer een beetje naar de wc, beetje drinken, weer een beetje eten, nog een beetje naar de wc. En o ja… ik moet me nog even inschrijven. Alles ging dus aardig relaxed, ik voelde me wel goed en aan voorbereidingen heb ik dus ongeveer nauwelijks gedaan (lees: geen 3 dagen vegetarisch, no nono-to-alcohol, geen rust, etc.). Oftewel: genieten van het lopen, zien waar we nu staan zo aan het begin van 2010, afhankelijk zijn van de omstandigheden en gewoon knallen!

Zo gezegd, zo gedaan. Ik was het terrein nog niet op of kwam loopmaatjes Alwin en Siritio al tegen. We kwamen precies op tijd om Snellerijk over de finish te zien komen bij de 10 EM en hij was niet tevreden (was ook een fluttijd!). Even inschrijven, even omkleden, even flink veel vaseline op de benen en het gezicht smeren. Kan het leven nog makkelijker en relaxter? Ja dus, want ik kwam zoveel bekenden tegen! Supergezellig dus met Grijze Harrie die John er op de 10 EM uit had gelopen, Petra, Falco en pa en veel lopers van LGAS en AV Altis.
Vervolgens “lekker” relaxed inlopen op 1 van de voetbalvelden. Lekker? Ja, de benen voelden goed, maar de wind maakte het erg koud! Met 2 paar handschoenen stond ik dan aan de start, redelijk vooraan. Hee, en daar kwamen we Snellerijk weer tegen, die net te horen had gekregen dat Egmond morgen was afgelast en om kilometers te maken dan nog maar even de 10 km meepikte.
Startschot en weg waren we. Het idee: rustig aan starten, eerste 5 km behouden lopen en als we dan nog wat over hebben gas open en raggen!
Samen met Alwin liep ik de eerste 4 km op, die we in een tempo van 4.30-4.40 de km liepen. Vlak voor we de zandvlakte op gingen raakte ik hem kwijt. Hij haalde 2 andere lopers in. Uitgekookt als ik ben leek het mij verstandig om in de open vlakte achter deze lopers te blijven, zodat ze mij uit de wind konden houden. En vervolgens er op, er over en door! Bij het ingaan van het bos was ik ze kwijt.
Alwin liep steeds zo’n 100 meter voor me de volgende kilometers kon ik steeds een beetje dichterbij komen. Het parcours was op sommige plaatsen iets gewijzigd, wat aan de ene kant wat lastig was (wat staat me te wachten, hoeveel extra zware zandheuvels komen er nog) en aan de andere kant gaf dit juist wat afleiding (mijn trainingsronden gaan vaak over het oude parcours en kan ik blindelings lopen). De laatste 2 kilometers kwamen in zicht en een man haalde mij in precies op het punt dat we weer vol in de wind kwamen. Mooi! Aanhaken, erbij blijven en uit de wind blijven!
Dat ging prima en het gaatje met Alwin werd steeds kleiner. Het pad van de boerderij naar De Grift hadden we de wind vol op de zijkant, maar dat betekende wel de laatste halve kilometer een felle wind in de rug! Bij het doorkomen van de bocht ging het tempo verder omhoog.
En met de aanmoedigingen van de 10 EM lopers, trainer, ma en nog vele anderen werd ik de finish over geblazen in een tijd van 47.04. Iets langzamer dan vorig jaar, maar zeker tevreden. Met een internationaal deelnemersveld (1e dame was de rappe Masila Ndunge uit Kenia) werd ik 8e in mijn categorie (9e overall). Geen podiumplaats dit jaar, maar wel weer snelste Woudenberger (voor de 8e keer)! En ik voelde me wel opvallend fit na de finish… Dat leidde tot een diepte interview met speaker, waarin ik het echt nodig vond de vrijwilligers te bedanken voor hun inzet! Menig organisatie kan een lesje leren van VV Woudenberg (lees: vooral Q-music…).
Dit jaar overigens wel even gebleven tot de prijsuitreiking, onder het genot van de lucht van snert, de “eierdozen” van Woudenberg, gezellig kwekkend en de overwinnares feliciterend. Om vervolgens vrolijk huiswaarts te keren voor een warm bad.