Wedstrijd

Henschotermeergames… de ontrgroening…

Nadat ik op 7 juli getuige was van de schone zwemkunsten van Snellerijk, vond ik dat ik als mededorpsbewoner er ook maar aan moest geloven.
Na een zwemoefensessie in het Sportfondsenbad afgelopen maandag stond ik dan ook met spierpijn tot in mijn voetzolen op woensdagavond aan de start van de run-swim-run, onderdeel van de Henschotermeergames.
Eerst 2,5 km hardlopen, 500 meter zwemmen om vervolgens nog een ronde van 2,5 km hard te lopen. Dat was het programma. En wat zou ik al tevreden zijn als ik dit in een tijd van 45 minuten zou volbrengen!
We gingen om 19.00 uur van start. Samen met Denise liep ik een rustig tempo. Eerst maar zien dat ik dat zwemmen overleef en dan kijken of ik nog wat over heb om in de laatste ronde te versnellen. Ik heb de tussentijd niet gezien, maar na ongeveer 11-12 minuten lopen kwamen we bij het wisselpunt.

Shirt en schoenen uit, zwembrilletje volroggelen en volle vaart het Hens in. En dan in een keurige schoolslag op weg. Shit… kramp in de voet! Nu al?? Aaaaarrrggg! Dat belooft nog wat… Maar zwemmer 1 werd ingehaald, en daar lag zwemmer 2 al in de weg. En er volgden nog meer inhaalmanoeuvres… En het gekke was dat deze zwemmers toch echt allemaal snelle triathlonpakken aan hadden en aan het borstcrawlen waren! Krijg nou wat…

Vervolgens het water uit te zien rennen, leuk dat aquajoggen, maar zwaar! Snel de voeten schoon spoelen, schoenen aan, shirt mee en weer op weg voor de volgende 2,5 km rennen. Ik liep Edwin in de rug en zo liepen we met z’n tweetjes om het Hens. De benen zaten door het zwemmen he-le-maal vol! Met Henswater waarschijnlijk… Ik had niet het idee vooruit te komen. Maar een vrouw werd weer ingehaald en het gat dat ik na de wissel had met 2 andere vrouwen leek steeds groter te worden.
Ik voelde iets tegen mijn benen aan slaan… Door mijn natte handen kreeg ik geen dubbele knoop in de veter waar ik nu voor werd gestraft. De laatste km werd dan ook met een half losse schoen afgelegd. En hoe hoger het tempo werd, hoe losser de schoen ging zitten! Ik dacht even dat die schoen nog een mooie weg door de lucht af zou leggen voordat ik over de finishlijn was. Maar het viel mee en met 2 schoenen aan kwam ik in een tijd van 36.10 over de finish.

Staat die klok wel goed??? Schijnbaar wel! Met een dwarsliggend diner in de buik wist Hardloper nog een paar mooie foto’s van mij met pijn geteisterde gezicht te maken. Tof… Maar ik had het overleeft, en sneller dan ik had verwacht!
De deelnemers dropen letterlijk binnen en om 19.45 stonden de 10 km lopers klaar voor de start. Ondertussen kon ik me omkleden en me mengen in de altijd gezellige nietszeggende discussies die er tijdens zo’n avondje plaats vinden. Nog het leukste van hardlopen!! Bleek ik ook nog eens een prijs in de loterij gewonnen te hebben!

Meedoen was echt nog veel leuker dan kijken. Hopelijk krijgen we dit jaar nog een editie, maar anders hoop ik zeker volgend jaar weer op een paar leuke avonden aan het Hens! De organisatie had bij deze 2e avond wat verbeterpunten aangebracht en verdient een grote pluim voor het initiatief en de organisatie! Ik heb enorm genoten en zal zeker niet de enige geweest zijn.

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

error: Content is protected !!