Het gevoel van een halve marathon
Eindelijk liep ik vandaag sinds een paar jaar weer een halve marathon… Precies een maand eerder besloot ik dat het wel weer eens tijd was voor een hm. De Groet uit Schoorl run stond toch al in de planning, dus waarom niet daar dan een fantastisch mooie hm lopen in plaats van de 10 kilometer? Als duurloop wel eens waar…
En nu zit ik thuis op de bank. Mijn hele lijf is moe, leeg, slap als een vaatdoek. Vriendlief is lekker eten aan het maken. Mijn lijf schreeuwt om voedsel en drinken. Mijn hoofd ontploft weer eens van de koppijn, ondanks dat ik na de finish meer als genoeg gedronken heb. Ik heb een halve marathon gelopen en dat voel ik in iedere vezel van mijn lijf. Ik was na die jaren bijna vergeten hoe dat ook alweer voelde. Zo dus. Eigenlijk best wel lekker…
Maar dit gevoel heb ik meestal niet na een lange duurloop, dat ik zo leeg ben en zo. Dat kwam omdat ik 4 kilometer voor de finish mijn plan volledig omgooide… Dat resulteerde in een onverwachts pr… Eehmm… pr tijdens een duurloop? Tja… ik doe wel eens vaker dingen ad hoc als het me zo uitkomt… Of dat slim is is een andere vraag. Ik had een maand voorbereiding en ondanks de kilometers die ik heb gemaakt mag ik nog best wel wat aan de omvang gaan doen.
Dus nu mag ik ‘op de blaren zitten’, figuurlijk dan. En een verslag typen. Morgen komt het volledige verslag van deze mooie halve marathon online!
2 reacties
Anne
Ha ha zo’n spontane actie geeft nu eenmaal altijd een reactie. Die ‘blaren’ trekken wel weer weg, maar je pr dat stáát. Ben benieuwd naar de uitgebreide versie van je verslag.
Andrea
Gelukkig zijn het figuurlijke blaren 🙂 Denk wel dat ik morgen spierpijn heb, maar dat is niet erg 😀 Bedankt voor je aanmoedigingen, je stond voor mij op de perfecte plek 🙂