Wedstrijd

Jaarbeurs Utrecht Halve Marathon, 1e NLtKB21!

Na het lezen van de voorbereidingen van de medebloggers en de grote twijfel om nu wel of niet voor een pr te gaan, kwam vandaag dan eindelijk de dag van verlossing (hoe dubbelzinnig met Pasen…).

Om 12.00 uur met de trein vanuit Maarn vertrokken naar Utrecht. Dat de Jaarbeurs Utrecht Marathon een grote publiekstrekker is moge duidelijk zijn. In de sprinter naar Utrecht zaten alleen maar lopers, te herkennen aan de sportschoenen, sporttassen, sportdrankjes en/of het vele gekwek over de te lopen afstand en de te verwachten resultaten. Van beginner tot gevorderd, dik, dun, oud en jong, pro of amateur, gezellig was het zeker! Op het station versmolten al deze kliekjes tot een grote massa die zich richting de Jaarbeurs begaf. Wat is het toch een machtig mooi gevoel om in deze stroom meegevoerd te worden, gevoed door het enthousiasme, de spanning, de zenuwen en de vrolijkheid.

Aangezien ik op zondag mijn startnummer al had opgehaald, kon ik nu lekker relaxed wachten tot de start. Als eerst dus op zoek naar de stand van RunningRonald waar alle bloggers zich konden verzamelen.
Veel bekende en tot dan toe onbekende gezichten kwam ik tegen, zoals Rinus, Hans, Richard, Falco en pa, en anderen die ik absoluut niet te kort wil doen door ze hier niet te noemen, maar die ik zo snel even niet kan herinneren (ja die wedstrijdspanning he…).

Aangezien de marathonlopers nog onderweg waren/aan het finishen waren ben ik met Hans richting finish gelopen, waar we net op tijd waren om te horen dat Snelle Rijk in een tijd van 3.01 (i.p.v. de geplande 2.47) over de finish kwam, als paashaas van ene Tjechische Jitka Belohlavkova, die uiteindelijk 3e werd door de verdienstelijke diensten van onzer Rik… Daarmee zijn eigen pr-doelstelling totaal naast zich neergelegd. Heeft de warmte parten gespeeld, een zonnesteek wellicht? Of waren het de charmes van deze Tjechische? Zo kennen we Rik namelijk niet! We wachten in spanning op opheldering…

De starttijd kwam in zicht. Tijd voor de laatste voorbereidingen (lees: gevecht met mezelf om die compressiekousen aan te wurmen) en me richting het snelle startvak te begeven. Jaja, omdat ik een KNAU licentie heb, mag ik in het wedstrijdvak starten! En het voordeel daarvan is dat ik daardoor heel wat tijdwinst kan pakken omdat ik niet om iedereen (ik ben nl. heel snel…) heen hoef te zigzaggen. En deze voortreffelijke uitgangspositie gaf me ook de mogelijkheid om toch een serieuze gooi te doen naar de Nederlandstalig Kampioenschap voor Bloggers, waar ik als 1 van de 2 vrouwelijke deelnemers op de halve marathon aan deelnam. 2? Ja, 2… (is dat alles…?).
Startschot, mooie uitgangspositie en zeker gelet op de eerste paar 100 meter van het parcours. Het was vrij smal en de ondergrond was lastig.
We liepen het Jaarbeursterrein af, richting Kanaalweg. Een schok om daar een marathonloper op de grond te zien liggen. Hij was bij… hopelijk was het enkel een kramp… Het was te merken dat niet iedereen gewend is aan lopen in dit weer. Het was warm (zo’n 19 graden) en bijna windstil. Ondanks dat ik net een maand in Kaapstad extreme temperaturen heb meegemaakt (voor een Hollander althans), vond ik het ook een zware opgave. Al voor de start had ik het idee dat het niet verstandig was om serieus een aanval op mijn pr te doen. Een eindtijd van rond de 1.45 leek me verstandiger, ook gezien de voorbereidingen op de marathon.
De eerste 5 kilometer liep ik absoluut niet lekker. Mijn linkerbeen was erg stijf, tot verzuurd aan toe. Als het zo zou blijven zou ik er nog serieus aan denken om uit te stappen. Maar gelukkig liep ik het los en kon ik aanhaken bij de paashaas van de 1.45. Bij de 2e drankpost (rond de 8 km) die we passeerden raakte ik hem echter achter me kwijt. Ik kwam in een lekkerder tempo en vond aansluiting bij een groepje dat een lekker tempo liep. Gelukkig, want door de wijziging in het parcours, was de route door Leidse Rijn ronduit frustrerend. Eerst tegen de wind in, kering via een brug en dezelfde route weer terug met rugwind (hoe warm!), plus een paar kilometer meer. Op het 10 km punt stond het Webloggerssteunpunt voor een zeer welkome aanmoediging. Was het Tiny die nu een stuk met me meeholde? Geweldig!! En ook de mensen langs de weg waren geweldig. Erg leuk dat je naam op het startnummer staat. Uit alle hoeken wordt je naam gescandeerd. Je voelt je bijna een BN’er!
Voor het scherpe keerpunt op 12,5 km kwam ik aanmoedigende Grijze Harry tegen en vervolgens kon ik weer dezelfde weg met tegenwind terug (“Heej Harry!”). Alweer een keerpunt via een brug om weer met de wind in de rug terug te keren richting Utrecht (“Alweer Harry?”).
Nog steeds met een loopmaatje in een lekker tempo en op een schema waarbij we zeker onder de 1.45 konden blijven. En daar lag nummer 2 langs de weg… Gelukkig met EHBO erbij, maar dit was niet leuk om te zien! Nog maar wat drinken… Zo belangrijk om met deze temperaturen te blijven drinken, al merk ik zelf ook dat ik dat te weinig doe. Het haalt je toch wat uit je ritme.
Het einde kwam in zicht. Met een aanmoediging van coach Hardloper en nog 3 km te gaan kwamen we in Oog en Al. Iets meer tempo, ik ruik de stal. En een tijd onder de 1.43.
De laatste bochten, de laatste klim de Paul Krugerbrug over en de laatste kilometer werden er uitgeperst.
Met Denise, Rik, enorm veel onbekenden die mijn naam riepen en mijn lieve ouders langs de route werd ik bijna op vleugels naar de finish gedragen, bijna ja… Die laatste km was een uitpunttingsslag.
Mijn eerste gedachte na de finish was, waar kan ik k*tsen? Het bleef er gelukkig in. Een EHBO’er die zich direct om me bekommerde (zag ik er zo slecht uit??) en me verkoelde met een spons en een babbel en ik werd weer een beetje mens. Met enige trots (dat mag best na een halve marathon in een nettotijd van 1.42.48) de medaille in ontvangst genomen, een snel woord met Ramiro van Runner’s World en op naar de tas met voedingsstoffen. In het finishvak kwam ik ook Hans weer tegen, zodat we onze belevenissen direct live (i.p.v. via weblog) uit konden wisselen.

Bij de stand van Ronald waren ondertussen bijna alle webloggers present. Iedereen wachtte in spanning op de uitslag van het NLtKB21 en 42 km. Nu bleek dat mijn enige vrouwelijke mededinger op de halve marathon was uitgestapt, was ik de enige dame die op het podium kon klimmen.
En ook Petra, die de NLtKB42 op haar naam schreef stond eenzaam op het podium. Maar niet minder leuk!! Vlak voor ons waren daar namelijk de kampioenen op de hele en halve marathon gehuldigd. Toch heel speciaal als je letterlijk in die voetsporen kunt treden! En dan natuurlijk de enorm leuke, nuttige en handige prijs, die we van Ronald (bedankt voor de organisatie en de gezelligheid!) overhandigd kregen: een JVC cd/MP3 speler. Niet voor tijdens het hardlopen, maar voor tijdens een welverdiende rust op het strand met de voetjes in de lucht! Graag met een drankje!

De beursvloer werd ondertussen al opgeruimd, tijd om richting huis te gaan. Het was een geweldige dag, enorm gezellig, een zware loop, tevreden met de tijd en weer zoveel leuke bekende en onbekende mensen ontmoet. Wat wil een mens nog meer? Juist een biertje! Dus met Rik belandde ik in CS Utrecht op een terrasje in afwachting van onze trein. Namijmerend over de Jaarbeurs Marathon Utrecht, het NLtKB21 en 42 en de volgende lopen die op de planning staan.

Nog wat leuke facts: 22e in het overall eindklassement en 8e bij de vsen!! Nog ff en ik sta echt op het grote podium! Moet ik nog wel even trainen op dat half uur tijdsverschil tussen mij en de winnares…

Weer een doel bereikt, op naar de volgende!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

error: Content is protected !!