Koploop Amerongen 2009
De voorspellingen waren niet te best: in de nacht van vrijdag op zaterdag flink veel regen en ook zaterdag overdag kans op buien en onweer. En sinds afgelopen woensdag weet ik weer hoe het voelt om echt totaal doorweekt door de regen te hollen. Dat was namelijk lang geleden… Daarnaast lag het parcours er zwaar bij. Door werkzaamheden in het bos zijn de paden compleet kapot gereden.
Alles bij elkaar dus heerlijke ingrediënten voor een echte cross. Ik presenteer u: de Koploop van 2009 in Amerongen. Keuze uit de 5 en de 10 kilometer. En gek op modder als ik ben, heb ik uiteraard de 10 kilometer gelopen (en ik had me al vooringeschreven, dus kon niet meer wisselen…). Niet op mijn nieuwe schoenen overigens…
Net als vorig jaar niet van plan om voluit door de bossen heen te gaan lopen raggen. Met volgende week een halve marathon voor de boeg en de condities van het parcours (zelfs nog een waarschuwend mailtje vanuit het loopcentrum gisteren!) wil ik heel blijven. De eerste ronde dus op ontspanning en de 2e? Tja, dat zie ik dan wel weer…
De start was om 14.15. Na weer de halve loopgroep gesproken en nog even wat ingelopen te hebben, werd het startschot gegeven. Zowel de 5 als 10 km lopers startten tegelijk. Doordat we nu op het pad tussen de akkers startten, was in het bos de groep al enigzins uit elkaar gelopen. Maar goed ook, want het pad waar vorig jaar nog de start was, was 1 grote modderpoel, heerlijk! Een smal paadje er langs waar je met veel geglibber en geglij nog je schoenen droog kon houden leidde ons naar de tarwevelden. Ondertussen begon het flink te regenen en hadden we behoorlijk wat tegenwind. We sloegen rechtsaf het bos in en begonnen aan de eerste klim het zandpad op, dat er gelukkig redelijk bij lag door de regen. Man, waar ben ik weer aan begonnen!! Vooral wetende dat de 2e klim nog wat zwaarder is en ik beide heuvels twee keer op mag… Maar de klim ging, onder genot van een paar onweersklappen, vlot en “boven” aangekomen, ging het ook weer naar beneden! Tijd om even te herstellen en me voor te bereiden op de volgende klim. Vol op de rem voor de bocht, waar Peter waarschuwde voor gladheid. De bocht om en daar… de hel van Amerongen… Een lang sliert van lopers ploeterde omhoog en vooral het laatste stukje is even goed steil. Veel lopers moesten hier wandelen. Middels wat zigzagwerk over het slechts begaanbare pad (modder, modder en nog eens MODDER dat in overheerlijk riekende poelen in de bandensporen stond na te gisten) liep ik vervolgens recht in de camera van Hardloper, die gelukkig ook weer op de been is. Met wat aanwijzingen van Ans werd ook deze bocht zonder valpartijen gerond en kon de afdaling op de Kopselaan ingezet worden. Een kilometer volle vaart naar beneden, lekker de benen los. En zien dat de 5 km lopers af konden buigen en je jezelf nog even goed realiseert dat je nog een rondje mag. Leuk…
Via het modderbad dus weer richting het tarweveld. Dit keer kon ik wat meer uit de wind blijven. Nog een keer het zandpad omhoog, herstellen, langs Grijze Harrie die wist te vertellen dat ik 3e lag (“Je ligt 3e! Consolideren die plek!!!”) , langs Peter die bij de gladde bocht wist te vertellen dat ik 3e lag en dan weer dat @*&%^)^^# pad omhoog… Gierende longen, maar hoe sneller ik boven ben, hoe sneller ik weer af kan dalen… Langs Ans die wist te vertellen dat ik 3e lag, de Kopselaan op en volle vaart de benen loooos, knallen die laatste kilometer! Het laatste hobbeltje over, en tussen de weilanden richting de finish, waar de nodige bladerprikkers en kinderen en moeders met plu’s ontweken moesten worden. Finish in zicht en in een tijd van 49.15 kwam ik als 3e over de finish, terwijl het weer was begonnen met regenen. Niet echt een goede tijd, maar met dit parcours wel verstandig om mezelf niet kapot te lopen. Na ja, niet kapot lopen… de laatste kilometer ging voluit, dus ik moest even op adem komen, voordat ik mijn wekelijkse bijkletsmoment met Petra kon starten.
Had ik bij de Singelloop nog de grootste moeite om af te koelen, nu had ik een warme douche nodig om weer een beetje op temperatuur te komen. Het was even wachten tot de prijsuitreiking, maar met zo veel bekenden om me heen was de tijd zo voorbij. De sfeer was perfect! De prijsuitreiking vond dit jaar plaats in 1 van de loodsen vlakbij het sportcentrum, die door de eigenaar ter beschikking was gesteld. En gelet op het wisselvallige weer was deze ruimte meer dan welkom! Jammer genoeg waren niet alle plekken op het podium gevuld, maar het podium waar ik op mocht was goed bezet.
Met z’n drietjes (hee, daar kwam ik Annemiek uit Odijk weer tegen) namen we de medailles in ontvangst.
Ook Woudenbergers Rik (1e msen 5 km) en Mark (3e msen 5 km) haalden weer een podiumplaats.
Al met al weer een geslaagde Koploop. Deze loop is al zwaar als je hem met goede omstandigheden loopt, laat staan als de route er zo bij ligt als vandaag! Het crossseizoen is weer begonnen!!