Mizuno halve marathon Amsterdam

Ik schreef het al enkele weken geleden: vorig jaar was ik zo gebrand op het lopen van en pr op de halve marathon in Amsterdam en alle voorbereidingen die daarbij kwamen kijken, dat ik vergat me in te schrijven… Dit jaar was eerder het tegenovergestelde het geval: ik had me ingeschreven dus die halve marathon zou “vanzelf” wel gelopen worden. Aan voorbereiding heb ik nauwelijks gedaan.
Oftewel: deze week bedacht ik me “o ja, zondag Amsterdam!”. En laat ik dus nog geen kilometers in de benen hebben zitten om ook maar te durven denken dat ik een pr zou gaan lopen. Dus afgelopen maandag maar eens een lld van 16 km gedaan als generale. Ging goed, niet te hoog tempo, beetje foto’s maken onderweg, ff de bosjes in voor een sanitaire stop, nog wat verwonderd om me heen gekeken (bos is ook zo mooi nu!). Dat was dus ook mijn inzet voor vandaag: ik maak er een lld van, camera mee en ik ga lekker genieten. Met nog een verhuizing van zaterdag in de benen (loslopen was dus in dit geval met zware dozen de trap op en af rennen), de buikklachten van afgelopen week en een wat opspelende linkerkuit leek me dat ook wel verstandig. Ik ga eens naar mijn lijf luisteren! Goed he!

Na een verschrikkelijk slechte nachtrust en een raar weekend dus noodgedwongen wat later opgestaan dan gepland (sorry alle bloggers dat ik de meeting daardoor gemist heb!!). Met de auto naar Amsterdam waar ik de auto altijd gratis kan parkeren op loopafstand van de Sporthallen Zuid (ja echt waar, dat bestaat!!) en had ik dus geen last van ov-problematiek.
In de Sporthallen eerst mijn nummer opgehaald en toen ben ik met een boek, banaan en boterham (de 3 B’s ter voorbereiding zijn bij deze toegevoegd aan het plan van aanpak, waarin ook al de 3 B’s voor herstel waren opgenomen) op de tribune neergeplempt. Het werd 12.36 uur, een gejuich ging door de sporthal. Veel vragende blikken om me heen, maar mij zei het genoeg: de eerste loper op de marathon was binnen! Al was mij op dat moment nog niet duidelijk dat een debutant (de 21-jarige Keniaan Gilbert Yegon) het parcoursrecord had verbroken!
Rond 13.15 uur vond ik het wel tijd om nog even naar het toilet te gaan en de tas te dumpen. Wat een rijen! Ik was even vergeten dat hier ruim 26.000 lopers en aanhang gebruik maken van de faciliteiten…

In een dribbeltje ging het op weg naar het voorste startvak. Een mooie afstand om een beetje warm te worden. Aangezien ik niet precies wist wat het weer zou gaan doen en ik een enorme koukleum ben, had ik dus een berg laagjes aan. Het welbekende webloggershirt onder een vestje met lange mouwen. Ik had mijn mooie shirt dus wel degelijk aan, maar helaas niet helemaal zichtbaar…
De lopers werden ook door de speaker flink opgewarmd en de armen vlogen heen en weer door het startvak. Een gezellige boel en na het startschot om exact 14.00 uur liepen we met een groot applaus over de matten heen. Op weg om 21,1 km door Amsterdam te cruisen. En cruisen werd het. Met een tempootje van boven de 5 min/km werden de eerste 5 kilometers in 26.30 afgelegd… Nounou, wat een tempo… O ja duurloop… en ik kon zo mooi trainen op een goede techniek: meer landen op de voorvoet en die recht onder me planten, zodat ik geen snelheid verloren laat gaan door de hiel als rem te gebruiken.
Volgende 5 kilometer in 26.15. We houden stand!! Wel een aparte ervaring trouwens om uberrelaxed rond te banjeren, met een wel erg rustige ademhaling en hartslag, terwijl om je heen de mensen lopen te hijgen, puffen en steunen. Ik zou me bijna schuldig gaan voelen!
Kilometers 10 – 15 werden afgelegd in 25.44. Het tempo ging iets omhoog. Over de helft betekent bij mij dat ik de stal begin te ruiken. En daar gebeurde HET. Ik begon weer last van mijn buik te krijgen. Ja hoor!! Geen portopoepies te bekennen, maar gelukkig bleef het ook bij nare steken. Een paar kilometer verder waren ze ook weer weg en kon ik het tempo nog wat verder opvoeren. Aangekomen in het Vondelpark begon het wat te spetteren, maar er werden vele (halve) marathonlopers ingehaald. Te bedenken dat die al bijna 5 uur onderweg waren…
Kilometer 15 – 20 gingen in 24.52. De steun van het publiek kan zo veel uitmaken! Het Vondelpark was afgeladen en de mensen zo enthousiast! Daar krijgen je benen vanzelf vleugeltjes van. Het tempo ging ook hier dus wat omhoog.
Het Vondelpark uit en de laatste kilometer in. Laat ik maar es ff mijn hartslag wat verder omhoog werken. Met een gemiddelde van 4.30 min/km werden de laatste 1,1 km afgelegd.
En daar is ie dan weer: het Olympisch Stadion! Het mooiste van deze loop is de entree op de atletiekbaan, waar de laatste 250 meter gelopen worden. Heerlijk met die voetjes over het tartan roffelend kwam er nog een fikse eindsprint uit en finiste ik in 1.48.34.
Er werd even uitgepuft over het hek en zo kon ik meteen nog een aantal marathonlopers binnen zien komen, die al ruim 5 uur onderweg waren geweest. Bij een aantal liepen de tranen over de wangen, maar ze hadden het toch mooi gehaald. Petje af!

De medailles werden door alle lopers in ontvangst genomen en de stoet zette zich naar de uitgang.
Wat een chaos om vervolgens weer richting de Sporthallen Zuid te komen! Een mensenmassa hield de stroom lopers zo ongeveer tegen, waardoor het even duurde voordat de boel in beweging kwam.
Ondertussen was het harder gaan regenen en begon ik af te koelen. Snel de tas gehaald, wat extra kleding aangetrokken en uitgelopen naar de auto, alwaar de verwarming vol werd aangezet. Voldaan ging het richting huis, met een bammetje en een banaan achter het stuur. Het herstel werd thuis gecompleteerd met een… uiteraard, biertje! En het zakje spiersmeersel vond ook gretig aftrek door mijn kuitjes. Zo waar had de linker zich perfect gedragen, maar bleek nu de rechter toch ook dwars te kunnen liggen. Dat wordt de komende week een beetje rustig aan doen met trainen!