Night vision in Wenen
Je zou maar het plan hebben opgevat om zaterdags de Super in Wenen te lopen, als wedstrijd met de hoop je te kunnen kwalificeren voor het Spartan European en World Championship. Dan zou je toch wel heel dom zijn om de avond er voor nog een Night Sprint te gaan lopen?
Nou, zo slim als ik ben, was ik dat dus ook totáál niet van plan. Ik ben namelijk een beetje nachtblind. Helemaal op onverharde paden. En na mijn debacle van München, waar mijn zicht ook al niet mijn sterkste punt was (en toen was het LICHT!), wilde ik vooral geen onnodig risico lopen.
[heading size=4 style=underline]Op naar Vienna[/heading]Vrijdagochtend in alle vroegte (omdenken is een vak, de wekker om 03.30 uur geeft je extra tijd om je dag invulling te geven!) stond ik op voor mijn tripje naar Schiphol en vervolgens Wenen. De vlucht ging voorspoedig en zonder vertraging stond ik op Wenen Airport om daar nog 6 uur te wachten op een reisgenoot.
Lijkt veel, maar op het vliegveld is een horecatoko waar je prima kunt vertoeven en waar ik het beste airport ontbijt ever heb gegeten! Een complete granola-muesli-met-pitten-chocola-of-andere-toppings bar stond op me te wachten. Om nog maar niet te spreken van de keuze uit verschillende yoghurts. Top! Met de laptop erbij en mijn SALT magazine vlogen de uren voorbij en was mijn Duitse collega Denny ook gearriveerd.
[heading size=4 style=underline]Theresianische Militärakademie[/heading]Op naar Wiener Neustadt, waar Spartan Race plaatsvond op de oudste militaire academie ter wereld. Wat een geweldige locatie! Tanks stonden her en der opgesteld en militairen zorgden er voor dat de kids er veilig op konden klimmen.
Fijne bijkomstigheid: het weer was fantastisch! Insmeren dus en vooral genieten van de sfeer, foto’s maken en bunkeren voor de race van morgen. En een startbewijs regelen voor de Night Sprint… De WAT??!! Shit, heb ik me nu echt net over laten halen om de Night Sprint mee te gaan doen? Gelukkig ken ik mezelf langer dan vandaag en had ik voor de zekerheid mijn hoofdlampje met 9324099790 lumen ingepakt. Een bouwvakker zou er jaloers op zijn.
[heading size=4 style=underline]Here we go![/heading]En zo stond ik om 21.30 aan de start van de Night Sprint met een internationaal groepje, bestaande uit 3 Duitsers, een Nederlander (ik dus), een Italiaanse (dit was haar eerste Spartan Race) en een Zwitser. Hilariteit al om toen we van start gingen. Het plan was om het heel, heeeeel erg rustig aan te doen, maar de heren spoten er vandoor en Manuela, de Italiaanse, en ik hobbelden er achteraan. Wonder boven wonder kon ik zien waar ik mijn voeten zetten en zag ik ook de obstakels niet over het hoofd! Wel zo handig anders was ik al tegen de eerste muur aangelopen. We slingerden over het terrein van de academie, door bosjes, over paden, een wateroversteek via een cargo, , touwklimmend, zeulend met munitiekistjes en zandzakken en hadden vooral heel erg veel lol. Hier en daar hielpen we Manuela door haar burpees heen, om het vervolgens weer op een lopen te zetten.
[heading size=4 style=underline]Parcoursverkenning[/heading]We hadden er eigenlijk best een lekker tempo inzitten. Op sommige momenten zelfs een pittig tempo! Shit, he ik moet morgen ook nog he! Het was ook nog steeds warm en het zweet droop van me af. Had ik nog gedacht dat ik redelijk schoon de finish zou bereiken? Kwam ik even bedrogen uit! Een tweede stuk tijgeren en dit keer met modder. Van top tot teen onder. We hadden tot dusver niet de moeilijkste obstakels gehad, maar de laatste kilometer van het parcours (de Sprint was in totaal 8 km) bevatte de zwaarste obstakels; Tyrolean Travers, Multirig, Cargo, Ice Dive, Olympus, Spear Throw, Cargo omhoog, Twister en een hoge muur recht voor het finishvuur.
Eén voordeel: goed om dit te weten voor de race van morgen! Energie bewaren voor die laatste kilometer! Want met een beetje pech wordt dit burpee paradise… Nóg een voordeel: we hadden zo wel even de kans om te oefenen met de Spear Throw, terwijl één van ons burpees lag te doen en we moesten wachten.
[heading size=4 style=underline]Doodop[/heading]Eigenlijk sneller dan verwacht bereikten we de finish, wat ons een unieke medaille opleverde. Het unieke Night Sprint t-shirt hadden we voor de start al gekregen en er was weinig glow in the dark meer te zien door de modder. En toen was ik moe. Ook niet gek als ik al zo vroeg mijn bed uit was. Snel richting hotel, een douche, spullen uitspoelen en na middernacht lag ik pas in bed… Om vervolgens niet te kunnen slapen! Ik ben het dus gewoon echt niet gewend om later op de avond nog te sporten. Met een slechte nachtrust voor de boeg werd dit wel een iets (understatement van de dag) slechtere voorbereiding dan gepland…