Wedstrijd

Night vision

Oooo wat zag ik tegen deze trail op… Aan de ene kant leek het me zo gaaf om in het donker door de bossen van de Ardennen te lopen, maar anderzijds was ik als de dood dat ik mezelf zou blesseren, van de berg af zou stuiteren, de weg kwijt zou raken omdat ik een bordje miste, etc. Ik kan namelijk niet heeeeel erg goed zien in het donker…

[heading size=4 style=underline]Shit…[/heading]En dat is best een gebrek bij de Petzl Night Trail, die om 22.30 uur startte. Wat een tijd! Normaal gesproken lig ik dan zo ongeveer in mijn bed. De benen voelden nog best goed aan, het weer was perfect. Het had ’s middags wel geregend dus ik koos voor de Asics Trabuco’s die me net wat meer steun geven. Bij deze trail waren er meer lopers dan in de ochtend. Ook loopmaatje Tom was er. De hoofdlampjes dansten over het startterrein. Een prachtig gezicht! Maar ik kneep hem echt.
10429503_821983704481542_3973689849653119612_n
[heading size=4 style=underline]Slow…[/heading]Het startschot en we gingen op weg. Een stuk via asfalt en vrijwel direct een opstopping. Vriendlief had vanaf de middag al knallende hoofdpijn en besloot uit te stappen. Shit… Nu loop ik alleen! Dacht ik. Maar Lennard, een loper van een ander team, stond op dat moment vlakbij te wachten en we besloten samen verder te lopen. Waar was ik aan begonnen? Ik zag bijna niets! Ik volgde de voeten en het lichtje van mijn voorganger, want door de lopers achter me zag ik alleen maar mijn eigen schaduw. “Gelukkig” kwamen we al snel op een stuk weg uit en kon ik wat gemakkelijker lopen. Maar als ik had gedacht dat we deze route heel veel asfalt zouden hebben, had ik pech. Bij de sporthal in Houffalize, die ik in het donker niet herkende, slingerden we weer via een singletrack omhoog. Een prachtig gezicht, al die lichtjes op een rij die een weg door het donker zoeken. Een tikje op mijn schouder. Vriendlief besloot toch maar niet uit te stappen! Er volgde een traject dat echt te bizar was voor woorden. Het parcours ging op en neer, over bruggetjes, er onder door, veel bochten en hobbels. We zaten op de zwarte mtb route four source, een oud Uci XC wereldbeker MTB parcours! De eerste 5 kilometer waren de langzaamste uit mijn leven! We deden er een uur over!
10550876_821983744481538_2809037279667926343_n
[heading size=4 style=underline]I survived![/heading]Lastige klimmen en dalingen werden afgewisseld met een stukje asfalt om wegen over te steken en via de vangrail weer een ander pad in te duiken. Ik verzwikte meerdere keren mijn enkel en struikelde over onzichtbare boomwortels, maar kon gelukkig doorlopen. We liepen een bruggetje over en even wisten we niet welke kant we op moesten, want er stond geen bordje. Op de gok dan maar. Het pad begon weer vies gemeen te klimmen. Een slinger van lampjes achter me… Shit, straks lopen we verkeerd en trek ik al die lopers met me mee… We zagen maar geen bordje of lintje… O… ooooo…. Finally!! Daar was een bordje! Met nog een paar kilometer te gaan en wat makkelijker begaanbare paden durfde ik het aan het tempo iets op te schroeven. Beter niet kunnen doen, want ik ging bijna flat face over een boomwortel. Met ons groepje schoten we de laatste meters van de afdaling naar beneden. Nu nog een klein stukje vlak en tussen de glowsticks die het parcours aangaven finishten we in 1.55 uur… Nog nooit zoooo langzaam een 12 kilometer gelopen! Maar wat was ik blij dat ik het er heelhuids vanaf had gebracht! Nu snel naar het hotel en naar bed. Het was al na 1 uur. Morgenochtend om 11 uur de start van de Team Trail des Pins…
10403542_821983737814872_7181092167374495078_n
Foto’s: Ludo-Grafica.nl

4 reacties

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

error: Content is protected !!