Op ramspeed in de Kippenren

Het was tijd om een draai te geven aan de vicieuze cirkel waar ik in zit. Na mijn blessure van vorig jaar heb ik mentaal een behoorlijke deuk opgelopen. Ik ben daarom ook voorzichtig geweest met het plannen van wedstrijden. De laatste maanden heb ik de omvang lekker op kunnen bouwen maar een vlotte wedstrijd wilde dit jaar nog niet lukken (op het NK Veldloop gemeenten na). Steeds gooide een fikse verkoudheid roet in het eten, werden geplande wedstrijden geskipt door knallende hoofdpijn of een dwarsliggende enkel. Maar nu moest en zou ik lopen.

En dat werd de Kippenren in Barneveld. Nadat ik in 2009 en 2010 1e was geworden in respectievelijk 48.10 en 47.17 min. Zou mooi zijn als ik rond die tijden zou kunnen eindigen. Vorig jaar zat ik op Curaçao en moest ik helaas verstek laten gaan. Daar baalde ik enorm van, want de Kippenren is toch 1 van de leukste regionale loopjes. Het parcours is niet het meest inspirerend, maar de sfeer rondom de Kippenren is fantastisch!
En zo schreef ik me begin van de week in. De enkel was nog even spannend maar na een telefonisch consult met de manueel therapeut kon ik lopen. De pijn is niet helemaal weg. Pijn is niet erg, maar het is de bedoeling dat ik zondag niet meer dan 1 op de pijnschaal van 0 tot 10 scoor. Na ja, dat is iets voor zondag.
Op tijd reed ik richting Barneveld om het startnummer op te halen en plofte neer op het terras van De Babbel. Even een drankje (spa blauw) en het was tijd om om te kleden. Van onder naar boven werd het de Asics Noosa, de roze compressiekousen van Herzog, een aquablauwe short en knalroze shirt. Ik zou in ieder geval wel opvallen. En zo ging ik inlopen. En wonder boven wonder voelde ik mijn enkel echt helemaal nauwelijks niet!

Tien minuten voor de start dook ik het startvak in. Niet helemaal vooraan om de snelle lopers niet tot last te zijn, maar ja echt gunstig stond ik ook niet met de babbelende huisvrouwenbrigade voor me… Waarom gaan mensen die niet van plan zijn hard te lopen toch altijd voorin het startvak staan? Het startschot ging en de 3 afstanden (1/8, 1/4 en 1/2 marathon) vlogen door de winkelstraten van Barneveld. Tja en die langzame starters liepen toch echt in de weg, dus ik moest er echt even op, over en door. Sorry voor de ellebogen…

De eerste kilometer voelde vlot aan, maar verdorie! Ik had Garmin niet goed ingedrukt! De eerste 500 tot 800m zijn dus niet geklokt. Niet echt handig, maar vanaf dat moment had ik wel zicht op mijn kilometertijden. En die lagen de eerste 3 km onder de 4,30. Doordat we op een onverhard en bochtig pad liepen zat er een langzame kilometer tussen, maar daarna ging het tempo weer omhoog.  En wat liep ik eigenlijk makkelijk! De enkel deed wat ie moest doen: lopen. Ik deed wat ik moest doen: lopen. En mijn hoofd deed wat ie moest doen: standje ramspeed. En de omstandigheden waren nagenoeg perfect. Er stond wat wind en er was niemand om achter te kunnen schuilen.
Bij de waterpost op ongeveer 5 km hoorde ik dat ik als eerste vrouw lag! Dus de dames die bij de start nog voor me liepen, liepen  de 5 km. Dat wetende kreeg ik vleugeltjes! Ik begon nog net niet te kakelen.
We kwamen het onverharde pad af en draaiden pal voor de wind. Tempo ging dus lekker en een beetje rekenend had ik het idee dat ik wel heel dicht bij mijn pr op de 10 km uit zou komen als ik de tijd-afstand om zou rekenen. Waar haal ik dat in ene vandaan? En waarom ging het zo soepel?
Nog steeds alleen lopend kreeg ik het bij de entree van Barneveld toch wel zwaar vanwege de wind. Maar joh, pijn is tijdelijk en als het mijn enkel niet is kan het me al helemaal niet schelen! Dus door met die handel!
En dan draai je de winkelstraten in, waar het publiek rijen dik achter de hekken staat. Een zwaai en een joehoe naar vriendin Mariska en vervolgens met de handen enigzins omhoog de lucht in kwam ik over de finish in een nettotijd van 46.59. Wat? Daaaamn! Das een gemiddelde van ongeveer 4.29 per km en dan zit de eerste snelle km er nog niet bij en de langzame km zou er niet in moeten zitten. Omgerekend naar de 10 km een tijd van 44.40. In de buurt van mijn pr van 44.19. Begin ik terug te komen?

Helemaal blij stuiterde ik over het plein. Mijn kousen vielen goed op. Ouders zaten ondertussen met buurvrouw op het terras dus na wat uitlopen en vriendlief gebeld te hebben (die moest helaas werken) schoof ik aan.

Wachtend op de prijsuitreiking konden we lekker van de zon genieten.
En toen mocht ik mijn prijs in ontvangst nemen. Dit jaar geen kippen voor de nummers 1, 2 en 3, maar een megagrotegoudenkip voor de nummers 1 een heel mooie bos bloemen. Maar maaaaaan wat een kip! Die gaat een heel mooi plekje krijgen, maar de vraag is waar dat gevaarte kan staan…
Vicieuze cirkel doorbroken? Een zwaluw maakt nog geen zomer, maar net zoals met de trainingen zit de stijgende lijn er in. Een bijna benadering van mijn pr op de 10 km die al 3 jaar staat. Ik hoop dat 2012 een omslag gaat brengen!

Met dank aan de fotografen:

Harry van ’t Veld