Wedstrijd

Pink ladies take over!

Een prachtige dag, een groep meiden in roze, geef ons twee afstanden en we laten zien dat we in Utrecht domineren. Eeehmm…. das een beetje grootspraak. Maar toch he. Het podium kleurde tijdens de Meidenloop in Utrecht aardig Runnersworld-roze. Pink ladies (niet de appeltjes) take over Utrecht!

[heading size=4 style=underline]Utereg m’n stadsie[/heading]Wie mij een beetje kent, weet dat ik niet al te dol ben op meidenlopen. Maar er is er eentje die ik eigenlijk niet meer mis, of wil missen: de Meidenloop in Utrecht. Niet alleen omdat Utrecht mijn geboortestad is en de route dwars door het mooie, historische centrum van Utrecht voert, maar de sfeer in park Lepelenburg en tijdens de wedstrijd is fantastisch! En eerlijk gezegd: het is gewoon hartstikke gezellig met al die meiden onder elkaar. Dit jaar liep ik weer mee met het bedrijventeam van Runnersworld. Niet de 5 kilometer, zoals ik hier normaal loop, maar de 10 kilometer.

[heading size=4 style=underline]Op de stand[/heading]Je zou toch denken dat als ik een wedstrijd om 13.30 uur moet lopen, ik best wel uit kan slapen? Niets was minder waar. Om 5.45 uur ging de wekker! Samen met Bianca zou ik in de ochtend namelijk op de stand van Herzog Medical staan. In alle vroegte reden we door de nog lege straten van Utrecht. Uiteraard kwamen we aan de verkeerde kant het festivalterrein op gereden, dus het was nog een hele zoektocht naar de ingang voor de bedrijven. Met Spibelt in ons kielzog reden we eerst nog een doodlopende straat in, voordat we dan toch echt bij park Lepelenburg aankwamen. Snel de spullen uitladen en de tent opbouwen. Rond 9 uur kwamen de eerste loopsters het terrein op. Veel moeders en dochters die deelnamen aan de moeder-dochterloop van 3 kilometer. Op een paar buitjes na hadden we eigenlijk nog best wel mazzel met het weer. Met een plek recht naast één van de ingangen van het terrein kwamen er ook heel veel bekenden langs, dus dat was ook nog eens hartstikke gezellig.
10410730_10204199854423712_5013945634398280934_n
[heading size=4 style=underline]Pittig parcours[/heading]
Dit jaar waren de 5 en de 10 kilometer gesplitst. Een groot voordeel, want de afgelopen jaren had dit al vaker tot problemen geleid. Teamgenootje Ilonka heeft nog steeds nachtmerries! Ook de start en finish op de Maliebaan waren anders ingericht, wat zorgde voor een snellere doorstroming. Maar een snel parcours is het niet. De route voert ons via de singels (asfalt) door de binnenstad (klinkers, grit, zelfs wat kasseien) met heel veel bochten. Van de 5 kilometer loopsters begreep ik al dat het enorm warm was. Er stond een verraderlijke frisse wind als de zon even achter de wolken verdween, maar vol in de zon was het zelfs stilstaand al warm!

[heading size=4 style=underline]Lachspieren[/heading]Vanaf 12.30 uur kon ik me gaan voorbereiden. Ondertussen had ik Paola gecharterd om mee te lopen in ons bedrijventeam, want we hadden een plekje over. Ons team bestond uit Agnes, Ilonka, Karin, Ans, Paola en ik. Dat voorbereiden begon dus met slappe-lach-salvo’s met Paola, want ze weigerde toch echt knalgroene Herzogkousen bij haar knaloranje rokje en knalroze Runnersworldshirtje te dragen… tsss… Zoals gewoonlijk zocht ik weer met grote regelmaat de dixies op. Stap ik er uit, staan mijn ouders er recht voor! Met de gedachte dat ik maar op één plek kan zijn (bij de dixies) leek hen dit de meest logische plek om me tegen het lijf te lopen in de drukte.
DSC03280Tijdens het inlopen klonterden de pink ladies samen. En als een roze tornado gingen we het startvak in. Voor de bedrijvenlopers was dat het voorste vak en we konden dan ook mooi op een rij vooraan in het startvak staan. De spanning was weer aanwezig, maar wat minder dan anders. Ik had voor mezelf besloten dat ik me niet kapot ging lopen, zoals ik tijdens de halve marathon en de Heuvelrugloop had gedaan. Die warmte nekt me keer op keer en ik wilde nu gewoon lekker lopen. Karin was ook van plan het rustig aan te doen, dus besloten we samen op te lopen.

[heading size=4 style=underline]Go go go[/heading]We telden af voor de start, van 10 naar 0. En het startschot bleef uit. Verward vloog de ene uit de startblokken, een ander bleef staan, er werd omgedraaid, mogen we nu lopen of niet? Bekijk het maar, we gaan gewoon!
DSC03284Wat een blunder. Sta je daar met je startpistool, schiet je niet! Maar we waren op weg. Het eerste stuk ging langs de singels, waarna we via een bruggetje de grachten op doken. Al snel was het veld verdeeld. Agnes en Ilonka zaten in de kopgroep, Paola liep een stukje voor Karin en mij en Ans volgde. Zo’n verschil met een niet-meidenloop. Normaal gesproken loop je in het gedrang, maar met onze posities liepen we in een totale leegte! Op de gracht maakten we een heen-en-weertje, al joelend en aanmoedigingen schreeuwend naar de overkant. Ons 5 kilometerteam stond op tactische plekken langs het parcours, zodat ze op meerdere plaatsen konden aanmoedigen. We liepen in een vlak tempo van 4.30 min/km voor een eindtijd van 45 minuten. Vanaf de Oudegracht kwamen we in het drukkere deel van de binnenstad, waar we vanaf terrasjes werden aangemoedigd en de twee verklede travo’s van vorig jaar hadden nu een andere outfit aan. De bocht op de Mariaplaats en daar komt de Dom in zicht, de eerste passage. Nog een kilometer te gaan en dan zit de eerste ronde er al op. Nog steeds kwekkend passeerden we de 5 kilometer in 23 minuten. Het stuk asfalt was en genot om op te lopen na al die klinkers, maar het was voor korte duur. Langs de gracht liepen we weer op de klinkers. Karin kreeg het wat zwaar na haar wedstrijd van afgelopen vrijdag en we lieten het tempo voor een kilometertje wat zakken.
DSC03289
[heading size=4 style=underline]Blinde vinken[/heading]
Vanaf Mariaplaats ging er in eens van alles mis. Een hond lag onaangelijnd midden op de straat en een vrouw zat er voor op de grond, met de rug naar de lopers toe, om foto’s te maken (why?). Zonder op of om te kijken staat ze op en wil ze naar de overkant. Ik kon nog net een botsing voorkomen door keihard in haar oor te schreeuwen PAAAAAASSS OOOOOOOPPP!! Ze schrikt zich dood! Mooi zo, denk ik stiekem en ik hoop dat haar oren nog een dagje nasuizen. Nog geen 100 meter verder lopen zoveel mensen op de stoep, dat ik al voorzie dat het misgaat. Een jongen loopt zonder op of om te kijken plotseling naar het midden van de smalle weg op, ondanks dat verkeersregelaars hier hun uiterste best staan te doen om mensen te sturen en te waarschuwen. Wie niet horen wil moet maar voelen. Om een botsing met de jongen te voorkomen, waarbij ik hem als kussen voor het breken van mijn val zou moeten gebruiken, geef ik hem een duw opzij. Schuin achter me loopt Karin die ook genoodzaakt is deze actie uit te voeren. Met de schrik nog in de benen is ons tempo wel wat versneld. Karin pakt even een rustmomentje en ik besluit het tempo op te gaan voeren. Met nog een kleine twee kilometer voor de finish voorzie ik dat een tijd van 45 minuten niet helemaal haalbaar meer is. De Maliebaan is helemaal leeg als ik naar de finish loop. In een tijd van 46.14 minuten kom ik over de streep. Dit keer eens niet kapot, maar vrolijk zwaaiend naar Paola die ons op staat te wachten. Vlak na me komt ook Karin en vervolgens Ans binnen. Agnes en Ilonka hebben een mooie 1e en 3e plek veroverd.
Meiden 1 Collage
[heading size=4 style=underline]Big thanks![/heading]
We verzamelen bij de stand van Runnersworld om vervolgens met de hele meute de prijsuitreiking te bestormen. Met op de 5 kilometer twee individuele prijzen en winst bij de bedrijvenloop en op de 10  kilometer ook twee individuele prijzen en winst bij de bedrijvenloop hadden we dus een heel roze Runnersworld podium. We ontvingen een mooi plaquette en bloemen, die uiteraard oneindig vaak op de foto moesten worden gezet. Dankzij Bianca, Herzog Medical, Ellen en Aart en de organisatie en vrijwilligers van de Meidenloop heb ik een ongelooflijk leuke dag gehad! Dank jullie wel! Volgend jaar weer!
Meiden 2 Collage

 

3 reacties

  • Pieter van Nunen

    Ik heb al heel lang hielspoor, verschillende therapieën gehad, maar goed geholpen heeft het niet. Ik las in het blad Wandel.nl uw artiekel “Fitte Benen”
    Ik wil mij graag beschikbaar stellen voor Testwandelaar.
    Ik loop dit jaar voor de zevende keer de 4daagse van Nijmegen.
    Zal het dan toch mogelijk zijn om zonder pijn te wandelen?

    In spanning wacht ik uw reactie af!!

    Met vriendelijke groeten,

    Pieter van Nunen
    Etten-Leur.

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

error: Content is protected !!